Fálkinn - 26.04.1940, Side 13

F Á L K 1 iN N
13
Krossgáta nr. 328.
Lárjelt. Skýriiig.
1 espa. 4 þjóð 10 frost. 13 bjáni.
15 engin undanskilin. 10 slita. IV
slæmar. 19 mylja bb. 20 kall. 21 rudda
22 þess utan. 23 dýrunum. 25 beitu.
27 ófær. 29 fisk. 31 tandurhreinn.
34 frumefni. 35 kvenmannsnafn, ef.
37 hjarir. 38 elska. 40 eind. 41 titill.
42 fornafn. 43 afl. 44 hvíla. 45 ærsla-
mikil. 48 ást. 49 vershmarmál. 50
ýti. 51 yfirgefin. 53 frumefni. 54
trje. 55 hávaði. 57 skemma. 58 pen-
ingar. 00 mannsnafn. 01 versl.fjela'g.
03 ósljettu. 05 liarður. 00 vita. 08
hesta. 09 skítur. 70 btað 71 hækkun.
Lóðrjett. Skýring.
1 lífstið. 2 l'iskur. 3 farga. 5 goð.
0 lykta. 7 rifum. 8 steinefni. 9 frum-
efni. 10 ásakanir 11 eind. 12 sull.
14 að endilöngu. 10 með 10 árum.
15 nef. 20 bæjarlieiti þf. 24 iðnaðár-
men'n. 20 óhljóð. 27 ósennilega. 28
óvíst. 30 málmur. 32 hverfa. 33
stóðu. 34 sorg. 30 höfuðborg. 39
lærði. 45 á hreýfingu. 40 ættarnafu.
47 máttlaus. 50 fórnarstallur. 52
iunýflum. 54 vermir. 50 skipar. 57
eldfjalli. 59 rénsli. 00 reykja. 01
éldsneyti. 02 forföður. 04 kJifraði.
(»0 stór. <57 málmur.
Lausn á krossgátu nr.327
Lárjett. Ráðning.
1 mók. 4 hásetar. 10 blæ. 13 útaf.
l.i nafar. 10 lirók. 17 strit. 19 ung.
20 kvæði. 21 ufsa. 22 mal. 23 laða.
25 akra. 27 mála. 29 jú. 31 barna-
börn. 34 Ag. 35 ótrú. 37 nægar. 38
elfa. 40 fróð. 41 B. P. 42 Tl. 43
soll. 44 lás. 45 Kjartan. 48 bil. 49
ós. 50 sjö. 51 nag. 53 Ra. 54 flór.
55 dula. 57 djásn. 58 Iðunn. 00 krani.
01 agg. 03 afdal. 05 Nóra. 00 aurar.
08 arði. 09 Ása. 70 skrapar. 71 áin.
Lóðrjett. Ráðning.
1 mús. 2 óttu. 3 karfa. 5 án. 0
saum. 7 efnahag. 8 tagl. 9 ar. 10
bræða. 11 lóða. 12 æki.-14 fiskbúð.
10 Hvalnes. 18 tara. 20 \lár. 24 snjó-
flóð. 20 Arnbjörn. 27 mörlandi. 28
ágallar. 30 útrás. 32 næpa. 33 batt.
34 allir. 36 rós. 39 F. O. B. 45 kjósi
46 rólegra. 47 nauða. 50 slána. 52
glufa. 54 fjara. 56 andrá. 57 drós.
59 naði. 60 kná. 61 aur. 62 gap. 64
Jin. 66. ak. 67 Ra.
Enska frúin, lafÖi Wrigth, er ein af kunnustu veðreiðakonum
Englands og ákaflega mikill hestavinur. / haust datt hún af
baki og meiddist illilega og lá rúmfösl lengi. En ekki gat hún
án þess verið, meðan hún lá, að sjá hestaria sína, svo að þeir
urðu að koma í sjúkravitjun til hennar inn í stofuna.
© "Hi" o o “Hyr O -‘•tw- ............ . ....... © •uu. o o
: ■ D R E K K
Ð E B I L 5 - 0 L
> •*U~-ö ■•k.-O ••U.. © i

Best er að auglýsa í Fálkanum
* Allt með íslenskum skipum! ■+I
þyrfti ekki méira á mjer að lialda i gær.“
„Þótti yður það ekki skrítið, eða kemur
það ofl fyrir, að liann láti yður fara svo
snemma dags?“
Hún itikaði dálítið, en sagði svo:
„Döktorinn liafði fengið lieintsókn, svo að
mjer fanst ekki nema eðlilegt, að hann hætti
að vinna.“
„Þjer sáuð með öðrum orðuin stúlkuna,
sem kom til hans?“
„Já.“
„Þekkið þjer hana?“
Natasja beit á vörina, en í sama bili kom
Eysóldt inn og hún flýtti sjer að segja:
„Jeg hið yður um, að lilífa mjer við þvi
að svara þeirri spurningu.“
„En Berger ljet ]>að ekkí á sig fá og lijelt
áfram:
„Þvi miður ekki, ungfrú. Jeg er lögregl-
unnar maður og má ekki taka tillit lil til-
finninga vðar, en verð að krefjast ákveðins
svars.“
Hún laut liöfði og sagði svo lágt að varla
hevrðist:
„Jeg' þekki Sonju Jegorownu.“
„Og þjer vitið um samhand hennar og
dr. Eysoldts ?“
„Nei.... nei. . . .“
,.Og huað gerðuð j)jer svo?“
Nú gaf Evsoldt sig fram í samtalið og var
æstur.
„Jeg verð að biðja yðiir um, að halda
einkainálum mínum fvrir utan þetta, herra
lögreglufulltrúi! Jeg á erfitl með að trúa.
að þau sjeu á nokkurn liátt bendluð við
þennan þjófnað.“
Natasja rendi þakklátum augum til hans.
En Berger stökk upp á nef sjer við að-
finsluna og svaraði:
„Jeg verð að benda vður á það, herra dókl-
or, að afbrýðissemin liefir verið undirrót
margra glæpa. En auðvitað get jeg líka farið
aðrar leiðir til þess að fá þá vitneskju, sem
jeg þarf.“
Evsoldt sneri sjer frá honum og stað-
næmdisl út við gluggann. Hann óskaði ])ess
heitt, að þessi kveljandi yfirheyrsía vrði sem
fyrst gengin um garð og hafði versta sam-
viskuhit út af því, að hafa lfcitt gruninn að
ungfrú Franzow.
En ekki varð honum rórra, ,er hann heyrði
næstu spurningu fulltrúans.
„Þegar þjer fóruð hjeðan ókuð þjer þá
beint heim til doktorsins?"
„Nei.“
„Hvað gerðuð þjer þá?“
„Jeg. . . . jeg ók í gagnstæða ált, í áttina
inn i borginá.“
„Þjer liafið ef til vill átt erindi þangað?“
„Nei, jeg ráfaði bara um göturnar.“
„Alein?“
Natösju varð litið á gagnrýnandi augu full-
trúans og roðnaði.