Fálkinn - 19.07.1940, Blaðsíða 15

F A L K 1 N N
15
Þýskar njósnari í enska jiingino.
Varnir gegn
kartöflumyglu.
Ákveðið er að bærinn láti dreifa varnarmeð-
ali á alla leigugarða bæjarins, til varnar
kartöflumyglunni, og verður það framkvæmt
eftir því sem veður leyfir (aðeins í þurviðri
og kyrru).
Garðyrkj uráðunautur bæjarins.
Trebitsch-Lincoln er allra landa
kvikindi, en altaf hatar hann
Breta eins og skollann sjálfan.
Á síðusíu árum hefir leyni-
lögreglu tveggja stórvelda, að
minsta kosti, verið mjög liug-
leikið að fá að vila um dvalar-
stað manns nokkurs, Ignace
Trebitsch-Lincoln að nafni.
Hann er einn þeirra manna, sem
stöðugt er höfð gát á, en lengi
vel vissu hvorki „Burean 5“ i
Paris eða „Secret Service“ í Lon-
don um verustaði Iians, uns fyr-
ir tveimur árum, að símskeyti
barst um, að hann væri í Tientsin
i Kína.
Það er engin lygi, að Ignace
Trebitsch-Lincoln er einn liinn
mesti æfintýramaður vorra tíma.
Saga lians er líkust því að vera
reyfarasaga eftir Alexandre
Dumas eða Edgar Wallace, og
ef ekki væri hægl að framfæra
skjallegar sannanir um flesta
þætti hennar, mundi á hana
verða litið sem eitt af heilafóstr-
um Vellygna-Bjarna.
— Foreldrar Trebitsch-Lincoln
lcomu til Ungverjalands að aust-
an, frá Póllandi, Rússlandi eða
e. t. v. Litlu Asíu, m. ö. o. áreið-
anlega einhversstaðar „að baki
Drottins“, eins og segir í göml-
urn ungverskum málshætti.
Sjálfur er hann fæddur 1880,
og valt á ýmsu fyrir honum í
æsku. En nokkrum árum fyrir
heimsstyrjöldina miklu 1914—18
skaut honum upp i London og
gerðist þar kennari og prestur
og var honum tekið tveim hönd-
um i ýmsum fríkirkjusöfnuðum
þar. En hann hafði líka mjög
mikinn áhuga fyrir stjórnmálum,
og loks tókst honum að komast
á þing sem fulltrúi fyrir frjáls-
lynda flokldnn, og aðhyltist Lloyd
Georges mjög náið.
En svo gerðust þau ósköp að
eftir að stríðið braust út komst
það upp, að þessi virðulegi guðs-
maður og þingmaður var —
þýskur njósnari.
Trebitsch-Lincoln varð þess
var, að hann var grunaður, og
flýði til Bandaríkjanna og þar
hjelt hann áfram að reka njósnir
fyrir Þjóðverja. — Englendingar
kröfðust þess, að liann yrði fram-
seldur en þá voru Bandaríkin enn
hlutlaus, og þar að auki var ekki
liægt að sanna nógu vel gruninn
á Trebitsch-Lincoln fyrir amer-
ískum rjetti. En þá var hann á-
kærður fyrir svik og dæmdur i
þriggja ára fangelsi í Englandi.
Eftir striðið hvarf liann um
skeið. Það lcom síðar í Ijós, að
hann hafði líka verið einn af um-
boðsmönnum Trotzskys.
í marsmánuði 1920 skaut hon-
um upp á óvæntan hátt. Dr.
Kapp gerði stjórnlagarof í Berlín
og í þá fáu daga, sem stjórn
hans sat að völdum, var „von“
Trebitsch-Lincoln, eins og liann
nú kallaði sig, útbreiðsluráðgjafi
hennar. En stjórn þessi veltist
liráðlega úr sessi og ráðherrar
liennar voru sumir handteknir,
en aðrir dreifðust í allar áttir.
Dr. Kapp var síðar klófestur í
Svíþjóð, en Trebitsch-Lincoln
.hvarf enn að vanda, eins og liann
hefði stevpst í jörð niður.
1925 varð það kunnugt,. að
hann var ráðgjafi kínversks hers-
höfðingja, en skyndilega hreifst
hann — að eigin sögn, — svo
mjög af Búddha-trú, að hann
gekk inn í eina munkareglu
Búddha-trúarmanna. Tók hann
sjer nafnið Chao Koung og gerð-
ist ábóti á Ceylon.
Nokkur ár var hljótt um hann,
en svo gerðist það, að sonur hans
íramdi morð og var dæmdur til
dauða í Englandi. — Trebitsch-
Lincoln ferðaðist um þvera og
endilanga Evrópu til að hitta son
sinn, en árangurslaust. Eftir það
liataði hann England meira en
nokkru sinni fyr.
Þetta var 1929 og nú staldr-
aði hann við i Vestur-Evrópu
um hríð.. Hann var altaf velkom-
inn á ritstjórnarskrifstofur stór-
blaðanna í París, því að hann
gat sagt fyrir stór-pólitíska at-
burði með næstum því óliugnan-
legri vissu, livaðan sem hann
Iiefir fengið upplýsingar. —- Ma-
dame Tabouis stóðst honum jafn-
vel ekki snúning. Strax 1929 lijelt
hann því fram statt og stöðugt,
að árið 1933 mundi Hitler taka
völdin í Þýskalandi. Og nokkru
áður en Frakkar settust að í
Ruhr höfðu sum amerísk blöð
sent frjettaritara sina þangað,
einungis vegna þess, að Tre-
bitsch-Lincoln hafði spáð fyrir
atburðum þessum.
Fyrir tveimur árum frjettist
það frá honum, að hann liefði
sótt um dvalarleyfi í þorpinu
Paks-Gulmak i Ungverjalandi, en
var synjað um það. Síðan livarf
hann algerlega og leynilögreglan
í Englandi og Frakklandi vissi
ekkert um hann fyr en skeytið
harst frá Tientsin.
í skeyti þessu til blaðanna seg-
ir hann:
„Þessa dagana er hið eilifa
rjettlæti að ganga fram. í stríð-
inu sviku Englendingar hina
livítu bræður sína, Þjóðverjana,
Austurríkismennina og Ungverj-
ana í Tientsin. Nú hefnist þeim
fyrir það. Allir skýrt liugsandi
menn æltu að aðstoða Japana í
þeirri baráttu þeirra að berja
það inn í Bretana, sem þá vant-
ar algerlega: rjettlætistilfinningu
og orðheldni. Það er óhugsandi,
að friður komist á í heiminum
l'yr en drotnunargirni Englands
og yfirgangur er brotin á bak
aftur. Nú er vöknuð von um að
það geti orðið.“
Hann er auðsjáanlega vel á-
Fallinn í ónáð.
Bellmann hafði lent á löngu l'ylli-
ríi, svo að Gustaf konungur III., sem
annars var honum hollur, liafði
reiðst við liann og hannað honum
aðgang að konungshöllinni, þar sem
Bellman liafði verið tíður gestur.
Einu sinni var konungur ríðandi á
ferð framlijá húsi Bellmanns og sá
þar skrítna sjón. Stigi var reistur
upp að glugga á annari hæð og efsl
i stiganum stóð rakari og var að
raka Bellman, sem hafði stungið
hausnum út um gluggann. Konungur
kallaði til Bellmans og spurði hverju
þetta sætti. •— Jeg hafði engin önn-
ur ráð, yðar hátign, svaraði skáldið.
— Rakarinn minn er fallinn í ónáð
hjá mjer og jeg hefi bannað lionum
að koma inn fyrir mínar dyr. En
jeg get ekki komist af án lians! Þá
hló konungur og skildi skensið og
Bellman varð á ný tíður gestur í
höllinni.
nægður með liin hörðu tök Jap-
ana á Bretum þar eystra. Og
líklega er liann glaður og reifur
núna, þegar Bretar eiga í vök að
verjast gegn Þjóðverjum.
En gaman væri að heyra liverju
hann spáir um úrslit þeirrar við-
ureignar.
Fallegustu fótleggirnir.
í Hollywood hafa þeir ekki uð-
eins samkepni um, hvaða stúlka sje
fallegust heldur lika sjerstaka sam-
kepni um hver hafi fallegasta fæt-
ur — eða rjettara sagt fætur, ökla,
mjóaleggi og kálfa (lengra er ekki
vert að fara). Marlene Dietrich hefir
unnið þessa samkepni í mörg ár,
þangað til loksins núna í vetur, að
hún varð sú fjórða í röðinni. Búð-
arstúlka frá San Francisco, Virgina
Gilmore, fjekk fyrstu verðlaun, Ann
Sheridan önnur og Linda Darnell
þviðju. Virgina er vitanlega byrjað
að filma, en Marlene komin á -—
sítt pils.
‘f* ftlll tneð Islenskum skrpum1 *fi
Góð hugmynd.
í Smálands Folkhlað stóð auglýs-
ing þessi nýlega: „Til þess að gera
aðkomuna hjá okkur sem vistlegasta
fyrir elskendurna, höfum við komið
upp svolitlu TRÚLOFUNARHER-
BERGI inn af húðinni okkar, þar
sem hægt er að prófa og skoða
hringana í næði. John Mauder, Gull-
smiður. Vánnamo.“