Fálkinn - 27.09.1940, Síða 13

F Á L K I N N
13
Best er að auglýsa í Fáikanum
KROSSGÁTA NR. 349
Lái'jett. Skýving.
1. blaði, 5. slutt, 10. spil, 12. mat,
14. guðshúsið, 15. kelti, 17. liitar,
19. núið, 20. verkfærin, 23. teymdi,
24. fant, 20. ákafur, 27. eld, 28. lier-
tekin höfuðborg, 30. forfeður, 31.
óslétt, 32. kona, 34 lýsingarorð ef.,
35. ófægð, 30. fer snöggvast, 38. iil-
gresi, 40. mannsnafn, 42. sær, 44.
henda, 40. viðmót, 48. skúrar, 49.
geta, 51. dönsk sápuverksmiðja, 52.
býli, 53. rekkjutjald, 55. hljóð, 50.
héraðið, 58. skyldmenni, 59. stjórn-
málamaður, 01. tréð, 03. útbrot, 04.
húsi, 05. fuglum.
Lóðrjett. Skýring.
1. ófriðarógnir, 2. óhreinki, 3.
grafa, 4. tónn, 0. þyngd, 7. biblíu-
nafn, 8. sær, 9. herskipunum, 10.
æðarfugl, 11. lieiðarlegar, 13. at-
viksorð. 14. hönk, 15. lit, 10. innýfli,
18. liuggaði, 21. eldsneyti, 22. félag,
25. hvíslar, 27. kom fátt, 29. ættar-
nafn. 31. gælunafn kvk., 33. regla,
34. skakk, 37. slaga, 39. rabba, 41.
kaðals, 43. spil, 44. matur, 45. hörg-
ull, 47. lánar út fé, 49. fljót, 50. gull,
53. atviksorð, 54. tóbak, 57. frelsis-
félag, 00. fæddu, 02. óþektur, 63.
búskapur.
LAUSN KROSSGÁTU NR.348
iLárjett. Ráðning.
1. strið, 5. óheil, 10. skóar, 12.
atlot, 14. hermu, 15. bæs, 17. úlfar,
19. éti, 20. Frakkar, 23. tré, 24. raða,
20. prjón, 27. Hvat, 28. Andra, 30.
nag, 31. grant, 32. raga, 34. slór,
35. gegnum, 30. þvælna, 38. Jcram,
40. orfa, 42. staur, 44. sný, 46. subba,
48. kjái, 49. plóma, 51. rýrt, 52. rör,
53. ósigurs, 55. sat, 56. Iraks, 58.
gum, 59. Jesús, 61. NSDAP, 63 lón-
að, 64. afrás, 65. náinn.
Lóðrjett. Ráðning.
1. skriðdrekaárása, 2. tóm, 3. rauf,
4. Í.R., 6. lia, 7. etur, 8. ill, 9. loft-
varnabyssan, 10. setan. 11. lækjar,
13. taran, 14. hérar, 15. barn, 16.
skóg, 18. rétta, 21. Rp. 22. an, 25.
aragrúi, 27. Hrólfur, 29. Agnar, 31.
glærs, 33. aum, 34. svo, 37. öskri,
39. ónógur, 41. liatts, 43. tjörn, 44.
slig, 45 ymum. 47. brauð, 49 PS, 50.
ar, 53. ósar, 54. sjái, 57. KdF, 60.
enn, 62. Pá 63. lá.
hennar lijekk á sínum staS, svo að hún hefir
áreiðanlega ekki farið út. Hún er ef til vill
hjá ungfrú Packe eða ungfrú Medlincott. En
Það er ekki svo þægilegt að ganga á röðina
og vekja alla um liánótt.
„Ef jeg lieyri eitthvað, jómfrú Glewes“,
sagði Jósep auðmjúkur, skal jeg strax láta
yður vita.“
Hann hauð góða nótt og fór. Roger og
Amelía urðu samferða upp stigann.
„Get jeg gert nokkuð fleira fyrir yður,
jómfrú Amelía?“ sagði Roger, þegar þau
voru komin upp.
„Nei, þakka yður fyrir, hr. Ferrison, það
er mjög vel hoðið. Jeg fer nú til herbergis
míns og lield áfram að prjóna.“
XVI.
„Við, leigjendurnir í Palace Crescent, er-
um án efa mjög undarlegt fólk,“ sagði Luke
daginn eftir við morgunverðarhorðið.
Annars var það sjaldgæft, að Luke tæki
þátt í samræðunum.
„Hvernig þá?“ spurði Reginald Rarstowe
ákafur.
„Núna lmgsa jeg mest um hvarf jómí'rú
Clewes. Mjer var sagt, að hún hefði sett hús-
ið á annan endann í nótt með þeirri ótrú-
legu staðreynd, að systir liennar væri farin
veg allrar veraldar. Leitað var á öllum lmgs-
anlegum stöðum, en árangurslaust. Fer jeg
ekki rjett með, frú Dewar, að hvarf jómfrú
Clewes sje ennþá óráðin gáta?“
„Alveg rjett“, viðurkendi frú Dewar. „Mál-
ið er mjög dularfult.“
„Jómfrú Clewes kom inn til miðdegisverð-
ar í gærkveldi,“ hjelt Luke áfram, „þá var
hún alveg eins og hún átti að sjer að vera.
Hún sagðist ætla að vera viðstödd rjettar-
höldin og hjóða að koma fram sem vitni i
þessu hræðilega máli, sem liefir fengið svo
mjög á okkur öll. Enginn veil, livað hún ætl-
aði að segja. Hún hjelt því fram, að liún
vissi eittlivað, sem máli skifti, það er alt og
sumt. Undarlegast af öllu er samt að þrál'.
fyrir vandlega leit, er jómfrú Clewes raun-
verulega liorfin.“
„En systir hennar hlýtur að vita um
hana.“ sagði Reginald Barstowe.
„Alls ekki,“ lijelt Luke áfram. „Jómfrú
Amelía segir sjálf, að hún hafi ekki hug-
mynd um livar systir sín sje. Samt virðist
hún horða morgunverðinn með bestu lyst.
IJún kom niður rjett eftir að bjallan hringdi
og nú situr hún í mestu makindum við horð
sitt og prjónar eins og ekkert liafi í skorist.
Jeg tek ofan fyrir sliku fólki, en skil það
ekki.“
Frú Dewar hristi höfuðið.
„Hver gerir það?“
„Jeg vil gjarnan ræða málið nánar við
hana sjálfa,“ sagði Luke. Hann reis á fætur,
gekk rólega fram eftir stofunni og slansaði
við horð jómfrú Amelíu. Hún heilsaði hon-
um með mikilli hæversku.
„Hafið þjer ekkert frjett af systur yðar,
jómfrú Clewes?“ spurði hann.
„Nei ekki ennþá,“ var hið rólega svar.
„Hr. Ferrison rjeði mjer til að láta lögregl-
una tafarlaust vita þetta. Hvað finst yður,
hr. Luke?“
„Jeg mundi hiklaust gera það,“ sagði
Luke. „Verið getur, að systir yðar hafi snögg-
lega mist minnið, eða yfirlýsingin um að
hún ætlaði að vera vitni við rjettarhöldin
á morgun liafi verið fyrsti vottur sturlunar.
M(jer finst alveg sjálfsagt að láta leita henn-
ar.“
Jómfrú Amelía andvarpaði. „Okkur svstr-
unum mundi þykja mjög hvimleitt ef nöfn
okkar kæmust í hlöðin.“
„Já, en jeg hygg, að óþægilegra væri
fyrir yður að frjetta, að systir yðar hefði
drekt sjer.„
Jómfrú Amelía hjelt áfram að prjóna
„Jeg get ekki hugsað mjer Súsönnu gera
slikt,“ sagði hún. „Mjer er nær að halda, að
hún hafi fengið liugboð um yfirvofandi
hættu. Hún hefir sennilega verið hrædd við
illvirkjana, sem hafa morð Dennets ofursta
á samvisku sinni, og falið sig einhvers-
staðar.“
Luke reyndi að dylja vantrúar bros. —
„Með leyfi, trúði systir yðar yður fyrir levnd-
armálinu, sem hún ætlaði að gæða dómur-
unum á?“
„.Teg get ekki sagt yður það. Hafi liún
gert það, er skylda mín að þegja. Það kem-
ur henni einni við.“
„Já, en þjer vitið, livað það er,“ sagði
hann snögglega.
„Afsakið, jeg svara ekki spurningu yð-
ar,“ sagði jómfrú Clewes og prjónaði i á-
kafa.
Hr. Luke lmeigði sig kurteislega og fór.
„Gamla konan er óviðjafnanleg,“ sagði
Luke, þegar hann kom aftur að horði sínu.
„I stað þess að vera hnuggin yfir livarfi
systur sinnar, virðist hún hlátt áfram leika
við hvern sinn fingur. Ekki skal jeg framar
hæla mjer af að hera skyn á mannlegt eðli.“
„Hvað getur sú gamla, sem hvarf, eigin-
lega vitað “ spurði Barstowe. „Maðurinn
var myrtur í þröngum garði með háum
veggjum alt í kring.“
Ungfrú Medlincott, sem kom inn rjett í
þessu, settist hjá þeim.
„Það er meiri þvættingurinn í þessum
gömlu konum,“ sagði hún. „Jeg er viss um
að hinar mikilvægu upplýsingar jómfrú
Súsönnu eru ekki annað en að liún liefir
þóttst sjá skugga af manni á veggnum, eða
heyrt flýjandi fótatak.“
Padghamhjónin komu inn. — Frúin með
vingjarnlegt hros á vörum og morgunblað-
ið undir hendinni. — Padgliam glaður og
ánægður.
„Góðan daginn, frú Dewar,“ sagði hann
og staðnæmdist við stóra borðið. „Góðan
daginn, hr. Luke. Farið þið til rjettarhalds-
ins í dag?“
„Jeg á að mæta þar,“ sagðifrú Dewar.
„.Teg get ekki farið,“ sagði Barstowe.
„Jeg ætla þangað,“ sagði Luke.
„Enginn vill taka mig með,“ sagði Frida