Fálkinn - 28.03.1941, Blaðsíða 14

0
14
F Á L K I N N
Þessir tveir
menn komnst af
Sigurður Hansson,
kyndari.
Eyjólfur Jónsson,
háseti.
Frh. af bls. 3.
og særðirst þeir þá báðir, Eyj-
ólfur og Sigurður, en hinn þriðji
særðist svo — hafi hann ekki
fengið sár sín áður — að hann
ljest að 36 klukkustundum liðn-
um.
Að kvöldi þess 13. mars fann
svo enskt herskip mennina, eft-
ir þeir höfðu velkst særðir á
flekanum í þrjá sólarhringa.
Hafa það verið langir dagar og
nætur, sem þessir tveir íslend-
ingar áttu uns hjálpin barst. —
Að því er fregnin segir eru sár
þeirra ekki alvarleg og er talin
von um að þeir komist heim
innan skamms.
Þetta er i þriðja skifti í röð
sem Fálkinn birtir hörmunga-
fregnir af sjóslysum, sem ís-
lendingar liafa orðið fyrir i
þessum mánuði. Og enn eitt
skip er nú talið af, línuveiðar-
inn Pjetursey. Er það Jjriðja
slcipið, sem telja má líklegt,
að farist hafi af völdum kaf-
báta. En áður höfðu farist í
ofviðri togarinn Gullfoss og
Siglufjarðarbáturinn „Hjörtur
Pjetursson“, en 5 menn drukn-
að í lendingu í Vík í Mýrdal.
Línuveiðarinn „Pjetursey“ kom ekki fram.
Um hádegi þ. 10. mars lagði línu-
veiðarinn „Pjetursey" úr höfn i
Vestmannaeyjum, hlaðinn ísfiski, sem
skipið átti að flytja til Engiands.
Síðan hefir ekkert til skipsins spurt,
og af því að veður hefir verið stilt
síðan má óttast um, að samskonar
óvinir hafi orðið skipi og áhöfn að
aldurtila og „Reykjaborginni“ og
„Fróða“. Eru því líkur til, að þarna
hafi farist -af völdum stríðsins tíu
menn og hefir þjóðin þannig mist af
völdum striðsins 28 menn alls, því
að þrettán fórust af „Reykjaborg"
og fimm af „Fróða“.
„Pjetursey" var gerð út frá Suður-
eyri í Súgandafirði og flestir af á-
höfninni Vestfirðingar. Var skipið 39
ára gamalt og 91 smálest að stærð.
Hjer fara á eftir nöfn hinna tíu skip-
verja:
Þorsteinn Magnússon skipstjóri frá
Þingeyri, 27 ára. Ókvæntur.
Hallgrímur Pjetursson stýrimaður,
frá Flateyri, 24 ára. Ókvæntur.
Guðjón Vigfússon vjelstjóri, Lind-
argötu 20, 42 ára. Ókvæntur. Hann
var bróðir Óskars, sem fórst með
„Reykjaborg“.
Sigurður Jónsson vjelstjóri frá
Þingeyri.
Theodór Jónsson matsveinn, frá
Aðalvík, 27 ára. Kvæntur og átti 4
börn.
Kristján Kristjánsson kyndari, frá
ísafirði, 29 ára. Ókvæntur.
Ólafur Óskar Gíslason, frá ísafirði,
31 árs. Kvæntur og átti 3 börn.
Óíi Kjartansson háseti, frá ísafirði,
32 ára. ókvæntur.
Halldór Magnússon liáseti, frá Suð-
ureyri 22 ára. Ókvæntur.
Hrólfur Þorsteinsson háseti frá
Hvammstanga, 34 ára. Kvæntur.
Eigandi „Pjeturseyjar“ var hluta-
fjelagið „Vísir“ á Súgandafirði, en
framkvæmdastjóri fjelagsins er Jón
Grímsson útgerðarmaður á Isafirði.
OSCAR CLAUSEN.
Frh. af bls. 11.
beinssyni var Hnausa-Bjarni i eins-
konar húsmensku veturinn 1820. —
Bjarni var þá orðinn gamall og hafð-
ist við i kofa í Tangatúninu skamt
fyrir sunnan Kolbeinsens, en svo var
Jón kallaður. — Hjá Boga verslunar-
stjóra voru tveir gamlir próvcntu-
karlar, sem báðir höfðu verið hrepp-
stjórar og hjetu Steindór og Teitur.
Bjarni rak talsverð smáviðskifti
við ýmsa menn og átti í talsverðu
braski. Einn þeirra,. sem hann átti i
skuldaskiftum við, var Þorsteinn
nokkur Gunnlaugsson í Bjarnarhafn-
arkoti. Einu sinni hittust þeir Bjarni
og Þorsteinn og varð þá þras á
milli þeirra út af peningamálum,
en báðir voru druknir, en þó eink-
um Bjarni. Það lenti þá í hörkurifr-
ildi og skammaði Bjarni Þorstein
óbótaskömmum, en þá fauk svo í
Þorstein að hann spyrnti fætinum
í „gumpinn" á Bjarna og sagði um
leið nokkur vel valin orð. Þorsteinn
liafði harða leðurskó á fótunum og
þóttist Bjarni því hafa fengið mikið
högg á sitjandann, og krafðist skaða-
bóta fyrir sársaukann. — Kolbeinsen
tók upp málið fyrir Bjarna og heimt-
aði af Boga Benediktssyni, sem var
hreppstjóri, að áverkinn á „gump“
Bjarna yrði skoðaður af „þar til
kvöddum heiðvirðum mönnum“. Það
vildi nú svo vel til að Boga var
nærtækt um lieiðvirða menn, þar sem
voru fyrnefndir próventukarlar, af-
dankaðir hreppstjórar, sem taldir
voru „valinkunnir sæmdarmenn" og
titlaðir Signorar. — Þessir karlar
voru nú útnefndir til þess að gera
skoðun á óæðri enda Bjarna, og
settu þeir eflaust upp betri gler-
augun sin þann daginn, en svo kom
heiðursmönnunum ekki saman um,
live áverkinn væri mikill og varð
því ekkert samkomulag við Bjarna
um bæturnar. Hann vildi halda máli
sínu til laga og var hvergi smeikur
um málstað sinn. —
*
Þessi hátíðlega skoðunargerð fór
fram í sölubúðinni hjá Boga og var
Bjarni látinn leysa þar niður um
sig í viðurvist Signoranna, en að
þessari athöfn var gert talsvert skop.
— Flestir töldu þetta hrekki hjá
Bjarna gamla og að hann hefði ekki
meitt sig neitt, en þetta væri geH
til þess að hafa fje út úr Þorsteini.
— Karlinn hafði borið sig aumlega,
þegar hann gekk til skoðunarinnar,
og var kengboginn og studdist við
stafprik. Þegar svo skoðuninni var
lokið og Bjarni hafði þjarkað lengi
um súrabæturnar, var hann ekki
aumari en það, að liann gleymdi
prikinu í krambúðinni hjá Boga, enda
fór hann þaðan í fússi og gekk „ó-
hrumur" leið sína. —
Um þetta mál Bjarna kvað Jón
Hákonarson á Narfeyri skoprímu,
sem er 77 vísur og er hún til enn.*)
Ríma þessi flaug um allar sveitir
og smeigði sjer inn í verbúðirnar
undir Jökli, og hendingar úr henni
eru jafnvel enn á vörum gamla fólks-
ins. —
*) I. B. 427».
LISTERS PRJÓNADÁLKAR I.
Vrh. af bls. 11.
10. pr.: 1 br., 1 1. tekin óprjónuð
upp á pr., 1 r., óprjónaða 1. er dregin
yfir prjónuðu 1. Svo prjónað rjett og
brugðið pr. á enda.
11. pr.: 1 br., 1 r. Prjónið þessa
fjóra pr., þar til eftir eru 16 1. Haldið
áfram með r. og br. 4 cm. í viðbót.
Síðan er felt af.
«r
Peysan sett saman.
Stykkin eru þanin liæfilega út og
pressuð varlega með votum klút. Síð-
an eru þau saumuð saman. Hnappa-
gatalistinn er saumaður á hægra boð-
unginn og hinn listinn á þann vinstri.
Iíraginn er saumaður saman að aftan.
— Síðan eru saumarnir pressaðir,
hnapparnir festir á og peysan er full-
gerð. —
ABESSINÍUMENN BERJAST
með nýtísku vopnum í þetta sinn.
Þegar ítalir höfu árásarstrið sitt á
Abessiniu og lögðu undir sig landið,
höfðu Abessiníumenn nær engin vopn
sem voru sæmileg. Liðið, sem Abess-
iníumenn tefla fram nú, gegn ítöl-
um í Abessiníu, er æft af enskum
herforingjum og hefir gnægð ný-
tísku vopna og útbúnað. Hjer á
myndinni sjást Abessiníumenn i livít-
um khaki-einkennisbúningum og
með sólhjálma, vera að skjóta af
sprengjuvarpara. Aðstaða þeirra er
gerólík nú því sem hún var í síðustu
styrjöld.