Fálkinn - 11.07.1941, Side 3

FÁLKINN
3
íþróttavOllur framtíðarinnar
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjóri: ákúli Skúlason.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
Skrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6.
Blaðið kemur út hvern föstudag.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 30 aura millim.
IIERBERTSprent.
Skraðdarabankar.
„Hvernig líst þjer á nýja ástand-
ið?“ spyr maðurinn á götunni mann-
inn á götunni. Og vitanlega eru svör
þess aðspurða mismunandi. Sumum
líkar vel sumum illa, eins og geng-
ur, því að þá vœri þjóðin dauð, ef
hún væri sammála um alt.
En sumir segja: jeg veit það ekki!
Og í raun og veru er það hyggileg-
asta svarið, sem hægt er að gefa.
Því að í þessari dýrtíð, sem nú er í
landinu, er það illa farið með tíma,
að vera að pexa um skýjaborgir og
víti, eða tala um staðleysur.
Þetta sagði einn maður á þriðju-
daginn: „Þarna er nú nýtt landráða-
brugg á ferðinni. Skilur ekki helv....
stjórnin, 1 að Bretar eru nú að láta
okkur upp í skuld? Það væri gaman
að vita, hvað margar flugvjelar af
þessari nýju tegund þeir fá fyrir Is-
land!“
Og hann þóttist svo montinn af
speki sinni, að hann skellihló. Og
ýmsir hlóu með honum en aðrir
þögðu. Það voru vitrari mennirnir, —
jjví að heimskinginn er jafnan hyggn-
astur þ'egar hann þegir, — segir
máítækið.
Þgssir, sem kallaðir eru heimsk-
ingjar, geta verið allra vitrustu menn
— á öðrum sviðum. En að heyra
menn, sem gersamlega eru sneyddir
öllum forsendum, vera að leggja
dóma á það sem gerist i heimstyrj-
öld er álika eins og þegar geldinga-
maður austur á Fjörðum fór að
stunda tannlækningar. Alt var þetta
með sömu tönginni gert. Hún var
falleg og „fornikluð" alveg eins og
tengurnar tannlæknisins, og þess-
vegna hlaut hún að duga til þess að
rífa úr fólki jaxlana.--
Það lýsir vitanlega fjölbreyttu og
djúpsettu gáfnafari, að geta sagt við
Hitíer, Roosevelt eða ChurchiB:
Þetta átt þú ekki að gera! Þú áttir
að hafa það hinsvegin. Við vesælir
menn, sem erum að reyna að þekkja
okkar eigin takmarkanir, erum vitan-
lega alveg steinliissa á, hvað þessir
menn vita mikið. Það er til dæmis
maður hjerna i Reykjavík, sem frá
stríðsbyrjun hefir vitað fyrirfram
alt sem hefir gerst síðan. En til
þess að fara gætilega þá sagði hann
aldrei frá því fyr en eftirá.
Þetta er góður maður og grand-
var. Því ef hann hefði ekki þagað, þá
hefði liann líklega gerbreytt rás
Iieimsviðburðanna, og kanske væri
jörðin farin að snúast frá vestri til
austurs, ef hann liefði ekki kunnað
að þegja. Hann er þeim mun gætnari
en ýmsir, að hann er aldrei vitur
— fyr en eftir á. Og það æltu fleiri
að vera. Spá minna, en liafa vitað
staðreyndirnar fyrirfram — eftirá.
í hinni ítarlegu skýrslu, sem
Iþróttasamband íslands gaf út
skömmu fyrir síðasta aðalfund
sinn, er margan fróðleik að
finna viðvikjandi íþrótta-mál-
efnum landsins í heild og þó
einkum gagnvart íþróttalífi höf-
uðstaðarins. Á eitt atriðið skal
sjerstaklega drepið hjer: starf
það.sem í. S. í. liefir með liönd-
um í íþróttavallarmálinu. Höf-
uðstaðurinn á ekki enn neinn
sæmilegan leikvang, en nú er
málinu þó komið það langt, að
staðurinn er ákveðinn og búið
að ræsa fram landið.
/
Hinn nýi leikvangur Reykja-
víkur verður suður af -Öskju-
hlið, innan við flugvöllinn. Iief-
ir verið gerður nýr uppdráttur
að honum og sjást háðir upp-
drættirnir hjer á myndunum.
Reykjavikurbær hefir á undan-
STEINOLÍAN.
Wasliington Irving segir svo frá í
bókinni „Æfintýri Boneville kap-
teins“, en hann fór árið 1833 um
ýms hjeruð, sem hvítur maður hafði
aldrei sjeð áður:
„1 landi Crow-Indíánanna leitaði
kapteinninn að hinni miklu tjöru-
lind, sem er eitt af furðuverkum
förnum árum horgað nálægt
40.000 á ári fyrir ýmsa vinnu við
framræstingu landsins og und-
irbúning ýmsan, en nú tekur
við aðalverkið: að fullkomna
leikvanginn.
íþróttavöllurinn gamli var i
raun rjettri ekki annað en
knattspyrnuvöllur. A teikning-
Klettafjallanna, og hafði hann heyrt
veiðimenn láta mikið af læknisnátt-
úru þessarar lindar. Eftir langa leit
fann hann loks lindina undir sand-
mel skamt fyrir vestan Vindárfjöll,
en þar rann úr tjörulindinni í ána.
Samferðamennirnir flýttu sjer að ná
í sýnishorn úr lindinni, og ætluðu
þeir að nota þau sem smyrsl á meiðsl-
unni, sem hjer sjest, er ekki að-
eins einn aðalvöllur, heldur
svæði til allskonar íþróttaiðk-
ana annara, þannig að hægt er
að láta fjölmargar íþróttagrein-
ar hafa samkeppni samtímis.
Skipulag hins nýja vallar er
talsvert öðruvísi, en gert var
ráð fyrir i fyrstu. Aðalvöllur-
inn, sem sýndur er með spor-
öskju á teikningunum, hefir ver-
ið fluttur til, svo að hann verð-
ur við grunnlínu hins þríhyrnda
svæðis, sem íþróttavöllurinn
hefir yfir að ráða, i stað þess að
vera í horni svæðisins.
------Á síðasta ársþingi í. S. I.
varð sú breyting á stjórninni að
Þórarinn Magnússon var kosinn
í stað Konráðs Gíslasonar.
Stjórnina skipa nú: Ben. G.
Waage forseti, Erlingur Pálsson,
Frímann Helgason, Sigurjón
Pjetursson og Þórarinn Magn-
ússon.
in, sem liestar þeirra liöfðu fengið
undan hnökkunum. Af lýsingu þeirri
sem til er á öðru slíku, var lijer ef-
laust um að ræða steinefnasafa, sem
kallaður hefir verið petroleum eða
nafta, en hún er aðalefni í læknislyfi
því, sem kallast „bresk olía“. Finst
lnin víða í Evrópu og Asíu, sumstað-
ar i Vestur-Indíum og ennfremur í
Bandaríkjunum.“
Þetta er ein fyrsta frásögnin af
steinolíunni, sem nú er mikilsverð-
asta fljótandi efnið, sem til er i
heiminum og knýr áfram skip, bif-
reiðar og flugvjelar. En þegar Bone-
ville kapteinn var uppi var steinolían
eingöngu notuð sem — læknislyf.
F. G. Lee lijet maður einn, sem
kringum 1925 var aðal „blóðgjafi"
sjúklinga á Middelsex-spítáianum í
London. Hann liafði gefið 24 sjúk-
lingum blóð úr sjer, en af þeim
liöfðu sjö dáið. Lee hjelt því fram,
að í hverl skifti sem sjúklingur and-
aðist, sem fengið liefði blóð úr sjer,
þá fengi hann verki í handlegginn.
En enginn vildi trúa þessu og ákvað
hann þá að skrifa hjá sjer dagsetn-
ingu og tíma í hvert skifti sem hann
fengi kvalir í handlegginn. Við einn
samanburðinn kom það á daginn, að
Lee hafði fengið kvalakast á sömu
minútunni og einn af „bióðþegum"
lians dó.

Fimtíu árci hjúskaparafmæli eiga í dag (11. júlí) hjónin Þórunn
Bjarnadóttir og Jón Bjarnason frá Fögrueyri, Fáskrúðsfirði,
nú til heimilis á Leifsgötu 7.