Fálkinn - 02.01.1942, Blaðsíða 2

2
F Á L K I N N
- GAMLA BÍÓ -
KITTY FOYLE.
RKO Radio Picture hefir tekið á
kvikmynd alkunna sögu með ])essu
nafni eftir Christopher Morley og
falið Sam Wood leikstjórnina. En
aðalhlutverkið ieikur Ginger Rogers,
sem kunnust er úr glys- og dans-
myndum hingað til. Er þetta 42.
kvikmyndin, sem hún leikur aðal-
hlutverkið í, og gefst henni tæifæri
til að sýna það hjer, að henni er
fleira gefið en að dansa vel og leika
grunnskreið „sýningaleikrit". Hjer
sýnir liún, að hún getur líka túlk-
djúpar tilfinningar og sýnt geðlirif,
eigi siður en ágætir „karakter“-
leikarar. >
Hún leikur þarna 26 ára gamla
stúlku, Kitty Foyle, sem starfar í
fegrunarlyfjabúð. Hún er falleg og
karlmennirnir draga sig eftir henni.
Þegar myndin hefst hefir hún lofað
ungum lækni, Mark Eisen (James
Craig) að lieimsækja hann á spítal-
ann lians um miðnætti og fara með
■honum til Connectitut til að giftast
bonum. En rjett áður en hún ætlar
af stað kemur Wyn Strafford (Denn-
is Morgan) lieim til hennar. Hann
er kvæntur, en hefir lengi unnað
Kitty hugástum og hún honum, en
hann liefir ekki getað fengið skiln-
að frá konu sinni. Nú er hann þarna
kominn til að segja henni, að hann
liafi afráðið að strjúka til Suður-
Ameríku og biður hana að koma
með sjer. Hin gamla ást hennar
blossar þá upp aftur og liún heitir
honum að koma, og þegar hann er
farinn, þá fer hún að búa sig undir
ferðina.
En nú rifjast upp eins og í draumi
alt lif hennar, frá því að liún var
lítil telpa í Philadelphia. Öll bar-
áttan milli holdsins og andans, milli
þess að skemta sjer með ungu ríkis-
mönnunum og liins, að skapa sjer
lífvænlega stöðu með markvissu
lifsstarfi. Þessi saga er sögð og
sýnd á iistrænan og sannan hátt
og Ginger Rogers tekst svo vel upp,
að maður fylgir ferli hennar með
óskiftri athygli og mikilli eftirvænt-
ingu.
Og liver verður svo ákvörðunin,
sem hún tekur? Giftist hún læknin-
um eða Wyn Strafford? Því verður
ekki ijóstað upp hjer. En aðdrag-
andinn að lausn þessarar gátu er
einkar lærdómsríkur og heillandi.
Mynd þessi verður sýnd á Gam'a
Bíó, þegar hætt verður að sýna
„Balalaika“. En það getur orðið bið
á því, vegna þess að sú mynd hefir
fengið sjerslaklega góðar viðtökur.
Sigurður Þorsteinsson verslm.
verður 60 ára 7. þ. m.

♦
í Sleðaferðir barna
\
©
i
o
*
-"niiin" -*»*- © © -**i- o -HS&- o -"iiiiii'' o -'Hinii- o
\
♦
o
\
o
\
o
*
o
\
Eftirtaldir staðir eru leyfðir fyrir sleðaferðir barna:
AUSTURBÆR:
1. Arnarhóll.
2. Torgið fyrir vestan Bjarnaborg milli Hverfisgötu
og Lindargötu.
3. Grettisgata, milli Barónsstígs og Hringbrautar.
4. Bragagata frá Laufásvegi að Sóleyjargötu.
5. Liljugata.
6. Túnblettir við Háteigsveg beggja megin við
Sunnuhvolthúsið.
VESTURBÆR:
1. Bráðræðistún sunnan Grandavegs.
2. Vesturvallagata milli Holtsgötu og Sellandsstígs.
3. Blómvallagata milli Holtsgötu og Hávallagötu.
Bifreiðaumferð um þessar götur er jafnframt bönnuð.
\
«
\
o
í
o
♦
á
T
O
LÖGREGLUSTJÓRI
O ‘*m>’ O -«■*- O '’VHr O O -«b- O -“Wta- -"'Böi*- O -"TOi'- O O -H«h- O
o-Rau.'O-oo'O-'Oti-o o-toj>-o-"«iii- -"iiiiiii' -TOb-o-«t&-o-‘:a»-o-<ia»'0 -TOui-o-*TOt-o
I
o
i
o
\
o
\
©
\
o
\
o
\
o
\
o
\
o
A. B. Jönköping Motorfabrik,
Disponent Birger Ekdahl og
Gísli J. Johnsen
óska öllum viðskiftavinum sínum góðs og gleðilegs -
afiasæls nýárs - með þökk fyrir viðskiftin á iiðnum árum *
o
o
o-TOiu'O-'KfliJ' o-twt-o-xyik- o-TOto* o-<>«ii- •“•iiiiiii' -to*- o o q ->iss*- o —iiiti'' o -<10— o
- Fálkinn er besta heiiniliisblaðið. -
BRESKIR KAFBÁTAR f MIÐJARÐ ARHAFI.
í nóvember gerðu bresk herskip og kafbátar harða hrið að skipa-
lestum Itala og Þjóðverja í Miðjarðarhafi og söktu fjölda skipa. M. a.
var tveimar skipum\ með um 10.000 hermönnum sökt, en alls var sökt
158.000 smálestum í þessari hrinu. Teikningin sýnir viðureign enskra
kafbáta við ítölsku skipin.
Bókafregn.
Óskar Aðalsteinn Guðjónss.:
GRJÓT OG GRÓÐUR.
Prentstofan ísrún 1941.
Höfundur bókar þessarar hefir
áður gefið út bókina „Ljósið í kot-
inu“ en þessari nýju bók hans fylgir
'mðmundur Hagalín skáld úr hláð''
með nokkrum orðum og segir þar
nokkuð frá liöfundinum, sem er
daglaunamaður og hefir einkum
mentast af eigin ramleik. Hagalín
segir þar að „Þetta er í rauninni
fyrsta verkamannasagan í bókment-
um okkar, sem borið geti það nafn
með fullum rjetti. Hún lýsir ekki
lífi verkafólksins eins og það virð-
ist manni úr annari stjett, manni,
sem hefir vakist til gremju eða
hrærst lil meðaumkunar yfir lífi
verkalýðsins, heldur lýsir hún því
eins og það lítur út í augum þessa
manns, sem er sjálfur uppalinn á
verkamannsheimili og gengur engra
erinda annara én þeirra að sýna
líf verkafólksins eins og það lifir i
honum sjálfum, í hverri æð hans og
taug og í hverri hræringu hugans.“
Þetta munu þeir skrifa undir,
sem lesa bókina. En því má bæta
við að höf. hefir frumlegan og sjer-
kennilegan stíl og er sýnt um fallega
áferð í frásögn allii. Að vísu er
sumt það í bókinni, sem mættl fara
betur, en þá er þess að minnast,
að hjer er um ungan höfund að
ræða, sem eflaust á eftir að þroslc-
ast og taka miklum framförum.
— Jmja, frú Hansen, nú verð jeg
vist að faru að líta eftir straujárn-
inu.
— Ænei, það er engu meiri fyrir-
liöfn að hirða um tvíbura cn eitt
barn. Annar þeirra öskrar altaf svo
hátt, að maður heyrir ekki til hins!
Gesturinn: — Það segi jeg yður
satt, frú, að jeg smakka sjaldan eins
góðan mat og þennan.
Húsbóndinn (varlega og litur til
konunnar): — Það geri jeg ekki
lieldur.
Prófessorinn (kemur inn í kenslu-
stofuna og þar situr aðeins einn
stúdent): — Hvað er þetta, hvar
eru allir hinir slæpingjarnir?
Stúdentinn: — Jeg veit ekki, herra
prófessor. Það ætla vist ekki að
koma aðrir en við.