Fálkinn - 24.09.1943, Blaðsíða 6

6
F Á L K I N N
- LITLfí SfiBftn -
Vilhelm Dybvad:
Evensen
með barnavagnin
V-j AÐ er mjög hátíölegt mál, seiti
rjettui ínvi hafði til me'ðferðar
i dag. Barnavagn hefir horfið úi
portinu í Torgsundi 27 og fundist
nokkrum klukkutímum síðar á Ak-
urbergsvegi. Sem betur fer er hjer
ekki. um barnsrán að ræða. Vagn-
inn var tómur, þegar honum var
stolið. Hann hefir bara farið í ferða-
lag einn. Eigandinn hefir feng:ð
hann óskemdan. Þannig hefir eng-
inn orðið fyrir tjóni, en eigandinn
hefir kvalist af angist þessa klukku-
tíma, sem vagninn vantaði.
Þess vegna hefir ákæruvaldið
stofnað til umfangsmikillar rann-
sóknar til þess að maðurinn, sem
stal vagninum, fái makleg mála-
gjöld — maðurinn, sem kom barna-
vagninum á afvegu.
Nokkrum tímum eftir að vagninn
hvarf, „var maður staðinn að því
að aka honum upp Akurbergsveg.“
Þetta var fullur maður. Ungur, lag-
legur, blíður og fullur sjóari. Lög-
regluþjónn, sem hafði gæslu í göt-
unni, varð vitanlega hneyxlaður,
er hann sá þessa sjón. Honum fanst
hún meiðandi og grunsamleg. Hjer
gat ekki alt verið með feldu. Hvað
liafði fullþroska maður, fullur mað-
ur í þokkabót, að gera við barna-
yagn, sem ekkert barn var í?
Hann færði sig nær og spurði
með ógnandi rödd:
,— Átt þú þennan barnavagn?
— Nei, það er öðru nær! sagði
sjóinaðurinn og glotti, — þetta er
áhald, sem jeg þarf guði sje lof ekki
á að lialda. Jeg ætla bara að aka
honum upp á Rjettartorg fyrir kunn-
ingja minn, sem jeg hitti á horninu
á Norðurbæjargötu og Platónsgötu
— Hvað heitir sá kunningi þinn?
spurði iögregluþjónninn og tók upp
vasabókina sína....
— Svei mjer ef jeg veit það, sagði
sjóarinn. Hann er frá Volaengi. Við
sigldum á sama skipi fyrir mörg-
um árum. Jeg hitti hann fyrir kort-
eri. Hann ýtti á undan sjer tómum
barnavagni. Svo fórum við að tala
saman og hann gaf mjer í staupinu.
—• Hvar er konan þín? spurði jeg,
þvi að jeg þóttist skilja að hann
væri giftur úr því að liann var með
barnavagn. Svo sagði hann mjer, að
hann hefði orðið ósáttur við kon-
una sína, af því að hann hefði
drukkið sig fullann, og svo hefði
hún tekið krakkann og farið heim
með hann. En vagninn hefði hún
látið standa eftir til þess að neyða
manninn til þess að fara beint heim
.... Við hlóum heldur en ekki að
þessu, skiljið þjer .... en svo segir
Jiann mjer að hann eigi aðra flösku
af ákavíti heima lijá sjer á Vola-
engi, og hann skuli gefa mjer meira
bragð ef jeg róli vagninum upp á
Rjettartorg. Hann ætlaði að skreppa
heim með sporvagni og sækja flösk-
una á meðan. Sá sem fyrr kæmi ætti
að biða eftir hinum.
— Jeg held að það sje best, að
þú verðir mjer samferða á stöðina
undir eins, sagði lögregluþjónninn.
— Þá færðu að heyra hvort þeir
trúa liessari sögu þinni eða ekki.
— Getur þú ekki heldur gengið
með mjer þennan stutta spöl upp á
Rjettartorg, — þá færðu að sjá að
þetta er eins og jeg segi, sagði sjó-
maðurinn.
— Nei, þú gerir svo vel og kem-
ur ineð mjer á stöðina, sagði lög-
regluþjónninn.
— Jæja, eins og jijer sýnist, en
þá verður þú að ýta vagninum, því
að jeg er orðinn dauðleiður á því
fyrir löngu!
Nú safnaðist heil halarófa af á-
horfendum að. þeiin syndaranum og
verði laganna, er þeir jirömmuðu
upp á Grænlandslögreglustöðina. —
Sjómanninum var stungið inn í fylli-
byttuklefa. Engir trúa á skýringar
hans. Auðvitað hefir hann stolið
barnavagninum sjálfur. Og liann er
ákærður fyrir þjófnað.
Jeg heimsæki hann í gæsluvarð-
haldinu. Hann er feiminn og fer hjá
sjer framan af. Honum finst þelta
„asskoti ieiðinlegt“. En þegar fram
í sækir og hann fer að segja mjer
hvernig þetta hafi alt atvikast, og
hann heyrir hiáturinn gusast upp úr
verjanda sinum er hann heyrir hin
dæmalausu atvik sögunnar, fjörg-
ast strákurinn allur og lætur alt
fokka.
„Þjer hljótið að skilja það, verj-
andi, að enginn fullvaxta maður
getur látið sjer detta í hug að stela
barnavagni! Og trilla honum um
göturnar um hábjartan daginn! —
Hann gerir sig að algeru fífli, í aug-
um allra sem hann hittir! Þetta er
svo kauðalegt, að enginn ófullur
maður mundi gera það, hvað sem
í boði væri. Það er svona hjerum-
bil eins og að ganga í nærskyrtu
utanyfir jakkanum! Ef jeg hefði
ekki verið augafullur, og náunginn
hefði ekki freistað mín með fleiri
snöpsum, hefði mjer aldrei dotíið
í hug að taka í mál að trilla barna-
vagni út Grænland, þar sem annar
hver maður þekkir mig! ........Sem
jeg er lifandi maður, — jeg er ekki
genginn í barndóm ennþá!
„IJvernig tóku þeir þessu á lög-
reglustöðinni?" spurði jeg.
„Þeir hafa farið með mig eins
og jeg væri fífl. Einn þeirra setti
ökumæli á barnavagninn, til þess
að vera fyndinn, og svo sögðu hin-
ir: ,Aktu nú, Evensen, nú setjumst
við upp í! .... Hvað liefirðu gert
við króann þinn, Evensen?‘ — Þeir
hlóu og skemtu sjer svo að jeg var
farinn að halda, að þeir hefðu mig
eins og einskonar skemtiatriði þarna
á stöðinni .... Og eins var það við
yfirheyrslurnar. Hún þarna mey-
dómarinn, hún Schiöth hló svo að
búkurinn á henni fjekk jarðskjálfta,
þegar jeg var að gefa skýrslu. Og
það gerðu rjettarvitnin líka ..“
Jeg sagði við kauða: „Ef það á
að takast að fá yður sýknaðan verð-
um við að koma kviðdómendunum
til að hlæja.“
Hann brosti dauflega. „Jeg hugsa
að við þurfum ekki að hafa mikið
fyrir þvi. Allir fara að hlæja undir
eins og þeir sjá mig.“
Það gekk mikið á í kviðdómin-
um. Ákærða og talsmanni hans tókst
að sannfæra rjettinn um að barna-
vagn — tákn frjósams og gæfusams
HALDIÐ HLNNI ÞUkRI OG
SUNLIGHT
YÐAR ENDIST LENGUR
Einföld aðferð til að spara
Sunlight-sápurta yðar ei
sú, að láta hana ekki ofan
í þvottavatnið Þegar
þ)er þvoið, þá vætið
þvottinn, nuddið svo
Sunlight-sápustykkinu a
þá blctti, sem óhreinasiu
eru l'jer þurfið ekki aö
uota rneiri sápu til þess að þvó flíkurnai úr, og á þann han
endist Sunlight-sápustykkið yðui til ntiklu fleiri þvotla
cn áður.
O.g hinn mjög frevöandi
^unlight sápulögui nær
óhreinindununi á burt
án þess a.ð þjer slítið
þvottinum með því uð
nudda hann eins og sjá
m á á t vei m u r m eð •
lylgjandi myndtnu Með
því að nota Sunligld þá
spartð þjer ekkt uöcin-
ápuna, heldur snartð þ)ei
iíka fatnaðinn
SUNLICHT
*
C ^ j%j| sparar vinnu
toPsparar peninga
X-S 1351,'5-151 ______U'.l / /.■-framltiS.U
Sltekkuó lyósmynd af þvotb
IIISS ÞVIÍGNU.M OR ÓDVRRI VONDRISÁPU ÁtÞ'öinn rangrar pv.it i a ii ó f eróar. L|or« fttó bkcint. |)ra**'iiruir sliinir. ÞVEGNUM ÚR SUNLIGHT Fullkorrnn aflciAing Sunlight -þvottar Ljereftió sem nýtt. Jjráóurinn óskemdm
heimilislifs — sje það siðasta, sem
lausum og Iiðugum piparsveini dytti
i hug að missjá sig á. „Blygðunartil-
finning“ hans fyrirbýður honum
það beinlínis. Jafn fagurt og það er
að sjá unga móður með barnavagn,
jafn erkihlægilegt er að sjá ungan
piparsvein aka tómum barnavagni
um göturnar .... Ákærði setti sjáif-
ur kommuna yfir í-ið með því að
lýsa yfir því, „að ef karlmanni sje
falið að' fara eitthvað með barna-
vagn þá beri hann vagninn, en aki
honum ekki. Það getur hver maðor
skilið.“
„En þjer ókuð vagninum upp Ak-
urbergsveg,“ tók sækjandi fram í.
„Já, það sýnir bara hve fullur jeg
var,“ svaraði ákærði. „Fullur maður
gerir livað sem er, ef hann á von
á að fá nokkur staup til fyrir það.
En jeg held varla að þjer vitið
nokkuð dæmi þess að fulloiðinn
maður hafi stolið barnavagni og
ekið honum heim. Að minsta kosti
ekki maður, sem engann á króann
til þes að láta í vagninn ....“
Og svo fóru leikar að rjetturinn
trúði sögunni um „ókunna mann-
inn.“ — „Evensen með barnavagn-
inn“ var sýknaður.
Gestur (á veitingahúsi, við hljóm-
sveitarstjórann): — Spilið þjer sam-
kvæmt áskorun?
Hljómsveitarstjórinn: — Já, með
mestu ánægju!
Gestur: — Þá ætla jeg að biðja
yður að spila dómino meðan jeg er
að borða.
Egils ávaxtadrykkir
r A Laitozone
| jaðmjólk 1 mýkir vatnið
1 Ls>ito^or»e 1 og gefur yður
rnWMÉHlrf lXu!ES3 mjúka og
i sterka húð.
Heildsölubirgðir: Agnar Norðfjörð & Co. h.f. Sími 3183.