Fálkinn - 08.10.1943, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
»—•
KROSSGÁTA NR. 471
Lóðrjett skýring:
1. Rölt, 2. Vonds, 3. Anga, 5.
Keyri, 6. Beygingarending, 7. Leið-
sögn, 8. Hóf, 9. Urgangur, 10. ISn-
aðarmaður, 11. Menn, 12. Titill, 14.
Álfa, 16.'Áttu afkvœmi, 18. Stirður,
20. Sjúkdóminn, 22. Komist, 23.
Skammstöfun, 25. Fuglana, 27. Hey-
skaparveður, 29. Vefja, 32. Rödd,
34. Halli, 35. Úrkoma, 36. Manns,
37. Yfirgefin, 43. Reiðhesta, 47. Færa
úr lagi, 48. Á litinn, 49. Óðagot, 50.
Arfleifð, 52. Steinefni ef., 53. Nudd-
uðu, 54. Mætast, 57. Streymdi, 58.
Smóki, 59. flát, 60. Upphaf, 61. Bók,
64. Ögn, 65. Einkennisstafir.
Lárjett skýring:
1. Halli, 4. Prestsetri, 10. Dýr,
13. Fugl, 15. Skreyta, 16. Þraut, 17.
Svínakjöti, 19. Öskrar, 21. Bil, 22.
Nudda, 24. Fjær, 26. Gata í Reykja-
vík, ■ 28. Veitingastaður, 30. Menn,
31. Tröllkonu, 33. Raddstafir, 34.
Vend, 36. Bæn, 38. ögn, 39. Þverr-
aði, 40. Kveitur, 41. Forsetning, 42.
Fisk, 44. Vatnsfallið 45. Þyngdarein-
ing, 46. Komast (danskt), 48. Stilt,
50. Mötuðust, 51. Gleðin, 54. Stúlku,
55. Lauf, 56. Nálægt (enskt), 58.
Einstaklinga, 60. Sútar, 62. Sjóntæki,
63. Raki, 66. Elskaði, 67. Á litinn,
68. Kýr, 69. Umhugað.
LAUSN KR0SS6ÁTU NR.470
Lárjett ráðning:
1. Stóll, 5. Kvabb, 10. Murta, 12.
Árbær, 14. Konur, 15. Fró, 17. íbjúg,
19. Enn, 20. Útrásin, 23. Ani, 24.
ítar, 26. Nasir, 27. Bran, 28. Panel,
30. Mið, 31. Sigra, 32. Viar, 34. Kirj,
35. Vinsar, 36. Hyllan, 38. Nýtt, 40.
Sjal, 42. Aldna, 44. Ara, 46. Aðdáð,
48. Gaua, 49. Ógeði, 51. íktu, 52.
Súr, 53. England, 55. Ein 56. Apinn,
58. All, 59. Rirna, 61. Snóta, 63.
Kóran, 64. Níall, 65. Lagar.
Lóðrjett ráðning:
l.Sunnanvindurinn, 2. Trú, 3. Ótrú
4. La, 6. Vá, 7. Arin, 8. bbb, 9.
Bæjargjaldlcerar, 10. Monta, 11.
Krásir, 13. Rúnar, 14. Keipa, 15.
Fram, 16. Ósið, 18. Gínan, 21. Tn,
22. ír, 25. Reinina, 27. Byrlaði, 29.
Lasta, 31. Silja, 33. — Rat, 34. Kýs,
37. Bagsa, 39. Brella, 41. Öðuna, 43.
Laups, 44. Agga, 45. Aðal, 47. Átinu,
49. Ón, 50. In, 53. Enta, 54. Dróg,
57. Nói, 60. Ira, 62. Al, 63. Ka.
TOSCANINL
Framhald af bls. 11:
sveit við hátíðaleikina í Salzburg
í tvö ár, sagði hann því starfi af
sjer i mótmælaskyni við kúgunar-
starfsemi Hitlers gagnvart Austur-
ríkismönnum. — —
Árið 1936 yfirgaf hann einnig
New York Philharmonic, og gaf það
ástæðu til þess, að sá orðrómur barst
út, að hann væri hættur allri tón-
listarstarfsemi. En því fór fjarri.
Þegar liann varð sjötugur sagði
hann: „Mjer finst jeg alls ekki vera
meira en 50 ára“. Og næsta ár fór
hann að stjórna hljómsveit National
Broadcasting Company í Bandaríkj-
unum.
Eftir að Bandarikin lentu í ófriðn-
um hefir Toscanini verið óspar á
tíma sinn og snilli. Hann hefir stjóru
að ýmsum hljómleikum National
Broadcasting Company, sem haldnir
hafa verið til að safna fje til striðs-
brjefakaupa. Við eitt tækifæri urðu
tekjurnar af hljómleikum hans 10.-
190.945 dollarar.
Síðastliðið vor hjelt liann hljóm-
leika til ágóða fyrir styrktarstarf
sjóðs, sem berst gegn barnalöm-
unarveiki, og fjekk hjartnæinl þakk-
arbrjef frá forsetanum.
Toscanini hefir barist fyrir frelsi
alla sína daga. Hann trúir að listir
geti ekki blómgast, nema meðal
frjálsra manna.
„HafSi hún nokkurntíma liaft orð á að
fyrirfara sjer?“
„Nei, svoleiðis stúlkur fyrirfara sjer ekki
.... Má jeg ekki bjóða yður meira kaffi?
.... Og svo lítinn tertubita. Hún Anna mín
hefir bakað liana ......“
Anna sat róleg í sínum stól. Hún hafði
nákvæmar gætur á fulltrúanum, eins og
skift hefði verið um hlutverk, og að hún
starfaði í sakamálalögreglunni, en hann í
flæmsku búðinni.
„Hvað höfðuð þið fyrir stafni þetta
kvöld? Munið þið það?“
Nú var það Anna, sem svaraði. Og hún
brosti dauflega:
„Við höfum orðið að muna það. Þeir
hafa spurt olckur aftur og aftur. Þegar jeg
kom úr búðinni fór jeg upp á loft til þess
að ná mjer í prjónagarn. Systir mín sat
hjerna og var að leika á píanóið. Þegar jeg
kom niður aftur var Marguerita alveg ný-
komin inn úr dyrunum.“
„Marguerita?“
„Það er frænka min, dóttir dr. Van de
Weert. Þau eiga heima í Givet .... Og það
er eins gott að jeg segi yður það undir eins
— þjer frjettið það óhjákvæmilega fyrr
eða síðar livort sem er — hún er unnusta
Jósephs.“
Frú Peeters stóð upp og andvarpaði, því
að nú hringdi búðarbjallan. Svo heyrðist
hún vera að tala flæmsku fram í búðinni
og virtist glaðleg í málrómnum meðan hún
var að vigta út ket og banir.
„Þetta hefir fengið ákaflega mikið á hana
móður mína. Það hefir þótt sjálfsagður
hlutur síðan þau voru krakkar, að þau ættu
að verða hjón. Og svo trúlofuðust þau þeg-
ar þau voru sextán ára. En vitanlega kom
ekki til mála að þau giftust fyrr en Joseph
hafði lokið háskólanáminu .... Og svo
kom þetta barn ....“
„Og það hefir breytt öllu, geri jeg ráð
fyrir?“
„Já. En Marguerite var staðráðin í því,
að hún skyldi aldrei giftast neinum öðrum.
Hún og Joseph hafa altaf unnast heitt.“
„Vissi Germaine Piedbæuf um hana?“
„Já. En hún hafði einsett sjer- að giftast
Joseph, og hún linnti ekki látum við hann
þangað til hann lofaði henni eiginorði, til
þess að liafa frið. Það hafði verið afráðið
að þau giftust undir eins og hann hefði
lokið prófi.“
Nú hringdi búðarbjallan aftur, og frú
Peeters kom þrammandi inn í stofuna.
„Þjer voruð að segja mjer hvað þjer
höfðuð fyrir stafni 3. janúar.“
„Já, og eins og jeg sagði, kom jeg ofan
og hitti Marguerite og systur mína hjerna
í stofunni .... Við ljekum lengst af á
liljóðfærið þangað til um klukkan hálf-
ellefu. Og þá, þegar Marguerite fór, fvlgd-
um við systir mín henni upp að brúnni.“
„Mættuð þið nokkrum á leiðinni?“
„Engum .... Enda var mjög kalt ....
Svo fórum við heim, og morguninn eftir
tókum við til venjulegra starfa, án þess að
gruna að nokkuð sjerstakt hefði borið við.
Siðdegis var eitthvað farið að ympra á þvi,
að Germaine Piedbæuf væri horfin. Og
daginn þar á eftir var þetta orðið alvar-
legt; en þó var það ekki fyrr en næsta
dag, sem við gerðum okkur ljóst, að grun-
ur væri fallinn á okkur, vegna þess að
slúlkan hefði komið hingað í búðina. Við
urðum að mæta fyrir lögreglunni og láta
yfirheyra okkur, og lögreglan gerði hús-
rannsókn hjá okkur. Þeir grófu meira að
segja gryfjur hjerna í garðinum.”
„Bróðir yðar var ekki hjerna í Givet 3.
janúar?“
„Nei, hann kemur ekki hingað nema um
helgar. Það er mjög sjaldan, sem hann
vkemur um miðja viltu. Hann kemur hing-
að á mótorhjólinu sínu .... Hjer eru allir
á móti okkur. Við erum útlendingar, lílið
þjer á .... og við erum efnaðri en flestir
hjer um slóðir.“
Það vottaði fyrir stolti i röddinni. Eða
rjettara sagt sjálfbyrgingsskap.
„Þjer rennið ekki grun í hvað það er
voðalegt, sumt sem þeir hafa sagt ....“
Búðarbjallan hringdi enn, og nú var
kallað með unglegri rödd:
„Það er bara jeg!“
Svo heyrðist hratt fótatak, og eftir
augnablik kom Marguerite hlaupandi inn í
slofuna, en hrökk við þegar hún kom auga
á Maigret.
„Afsakið þið .... Jeg vissi ekki ....“
„Þetta er Maigret fulltrúi .... Þú kann-
ast við hann .... Hann er kominn hoingað
til að hjálpa okkur.“