Fálkinn - 08.09.1944, Blaðsíða 9

FÁLKINN
9
— Hver slapp? spurði 3) og
dró kimonoinn að sjer, sumparl
vegna dragsúgsins og sumpart
vegna aðdáunaraugnaráðsins frá
Billy, en hann virtist sjerstak-
lega hafa auga á 3).
Jeg lieiti William Baker,
sagði Billy nú. — Jeg kom dá-
litið seint — eða kanske öllu
heldur dálítið snemma — heim
úr veislu á einni snekkjunni,
og þá varð mjer litið á mann,
sem var að fara upp stiga inn
í herbergið hjerna. Mjer fannst
þeita auðvitað vera dálilið grun-
samlegur heimsóknartími, svo
að jeg fór upp stigann á eftir
honum. Og mjer hefði tekist að
koma dónanum undir — þetta
var lítill og þybbinn karl, með
sixpensara ó hausnum og í grá-
um fötum, ef ekki. . jeg ineina
— holabítur hefði farið i lapp-
irnar á mjer. Jeg sleppi dónan-
um augnahlik þegar flemtnð
kom á mig af óvæntu árásinni;
en dóninn notað sjer þá tækfær-
ið, komst upp í gluggakistuna
og niður stigann. Jeg sleit hund-
inn af mjer, en þegar jeg kom
að glugganum liafði dóninn
velt um stiganum, svo að jeg gal
ekki elt hann. Jeg bið ykkur
að afsaka ónæðið, sem jeg hefi
valdið ykkur.
—- Ónæðið? Það var 1) sem
hafði orðið. — Iværi vinur, jeg
veit ekki á hvern hátt við fáum
þakkað vður! Dóninn hefir vit-
aniega ætlað að stela skartgrip-
um frænku minnar.
Nú hreyttist veðurslaðan í
hug Billys úr „Stormur“ og
„Regn“ í „Gott“ og „Mjög golt“.
1) tók fast i höndina á honum.
2) brosti til hans brosi, sem
sýndi að hún hafði gleymt að
stinga upp í sig tönnunum. En
3) brosti til hans slíku borsi,
að hann óskaði, að 1), 2) og
4) hefðu ekki verið til á skránni.
— Oig meðan gengið var í
hægðum sínum niður í bóka-
stofuna var 4) sendur ofan í
kjallara eftir koníaki, sem
lagðist eins og bleikrautt skart-
gripavatt utan um lijarta hetj-
unnar.
Ráðagei'ð Billys hafði lukkasl
að fullu og hann sætti almennri
aðdáun fyrir hetjudáðina, sem
hann liafði drýgt, Blöðin birtu
forsiðugreinar um hann, með
myndum af honum og snekkj-
unni hans. Og lögreglan leit-
aði kappsamlega — og árang-
urslaust — að litlum þybbnum
manni, með sixpensara og í
gráum fötum.
Undir eins daginn eftir flutt-
ist hetjan af gistihúsi sínu og
heim í bústað vara-aðmíráls-
ins. Og nú þurfti hann engan
stiga til • að komast inn. Hann
fjekk lykil að aðaldyrunum.
Jeg skal fara fljótt yfir þá sögu
að hann fjekk líka lykil að hönd
og hjarta hinnar fögru Virginíu
Collins. Skáldsögurnar eyða of
miklu málskrafi í þesskonar.
Fólk verður ástfangið á tíu
sekúndum, og þaðan af minna,
og svo er það í hjónabandi í
þetta frá tuttugu og' upp í sjötíu
ár; en eigi að síður fjalla skáld-
sögurnar aðallega um þessar
tíu sekúndur, þó að vitanlega
væri hægt að skrifa miklu meira
um þessi sjötíu ár.
Nei, jeg ætla nú að bregða
mjer tvo mánuði inn í fram-
tiðina, að því augnabliki er
ungu brúðbjónin hófu heimferð
sína vestur yfir Atlandshaf á
snekkju brúðgumans, „Swing-
time“. Blöðin böfðu fjölyrt mik-
ið um, hve það væri rómantískt
að eyða hveitibrauðsdögunum
svona, — í algerum friði fyrir
umheiminum. Billy þurfti að
nota kíkir lil þess að eygja
skipið, sem kvikmyndafjelag
Virginíu hafði leigt til þess að
fylgja þeim vestur ef ske
kvnni að eitthvað yrði að veðri.
Og þessa stundina stóð liann
uppi á þilfari og góndi út á
hafið. Þetta var fyrsti morgun
ferðalagsins. Þá kom þernan
neðan úr matsalnum og sagði,
að frúin biði hans — kaffið
væri á könnunni.
t— Þakka — jeg skal koma
undir eins.... En segið þjer
mjer, ungfrú, þekki jeg yður
ekki? Mjer finnst jeg endilega
kannast við röddina yðar.
— Nei, — við höfum aldrei
sjest áður, hr. Baker. Frúin
rjeð mig ekki til sín fvrr en i
gær — rjett áður en lagt var
af stað.
— Þetta er merkilegt! Jeg
er aldrei vanur að gleyma rödd-
um. Það mun ekki hafa verið
þjer, sem jeg ók yfir í vikunni
sem leið? Nei, það er satt hún
var rangeygð. . . .
Þegar Billy sat yfir kaffinu,
skömmu siðar, sagði hann meðal
annara orða:
Skrambi er þetta nett þerna
sem þú hefir fengið. Hvar gastu
náð í hana?. ... í London?
— Nei, hún er neðan frá
Whittington.
Jæja, þá hefi jeg kanske
sjeð hana heima hjá honum
l'rænda þínum? Mjer tinst ernli-
lega að jeg hafi sjeð hana áður.
— Nei, hún vann á símstöð-
inni!
A simstöðinni?
Nú rann upp ljós fyrir Billy.
Nú mundi liann hvenær hann
hafði heyrt þessa rödd. Það
var þessi stúlka, sem hafði tal-
að við hann morguninn sæla!
Skyldi hún nú hafa kjaftað
frá?
-— Hvernig i ósköpunum gat
þjer dottið i hug að ráða síma-
stúlku til þin sent herbergis-
þernu? spurði hann vandræða-
lega og' smurði fransbrauðs-
sneiðina báðum megin.
— Nú, nijer datt í hug að það
gæti verið gott að hafa hana
á heimiliiuu, ef það skyldi fara
svo í annað sinn að þú vissir
ekki hvar þú værir staddur,
sagði Virginia og brosti
Billy misti franskbrauðsneið-
ina ofan í kaffibollann.
Hefir hún kjaftað frá?
Hellræði
A5 hreinsa kleinuflot.
Kleinuflot vill dökkna og brúnast
ver í Jjví, eftir því sem það er not-
að oftar. Láti maður flotið sjóða og
helli V’ bolla af köldu vatni í 1 kg.
af floti, hreinsast það og verður
sem nýtt, en taka verður poftinn
af eldinum áður en vatnið er látið
út i.
Að geyma smjör.
Ef smjörið er kramt í hitanum
er gott að geyma það á diski und-
ir hreinum vætlum blómpotti, og
breiða margfaldan blautan klút
yfir pottinn.
Blettir í fötum.
Látið aldrei bletti í fötum verða
gamla og reynið að fylgjast með
hverslags blettirnir 'eru, þá er auð-
veldara að ná þeirn úr.
Sósur, rjómi, smjör o. fl. næst
best úr með þvi að nudda blettinn
með bómullarhnoðra Jiar til bletlur-
inn er farinn.
Sultutau er best að þvo úr með
köldu vatni.
Filublettum má ná úr með salti,
sem er uppleyst í salmíakspíritus.
Andlitið.
Það eru margar stúlkur sem aldr-
ei þvo sjer úr vatni og sápu. held-
ur hreinsa andlitið með góðu kremi
og smyrja það um nætur. Þetta er
að visu gott, en það eru ekki allar
sem þola það, suraar fá húðorma
og fílapensa.
Reynið ef yður hættir við hrukk-
um, að bera næturkrem á munnvik-
in og undir augun, þvoið andlitið
úr volgu vatni með örlitlu borax og
skolið yður svo úr köldu vatni.
Takið við og við víxlböð, heitt og
kait lt) sinnum í röð. .
í eldhúsinu.
Kastið ekki pappadósum utan af
Pabena og þesháttar, lieldur hristið
Bölvað ófjeti getur stelpuskratt-
inu verið.
Nei, hún hefir engu kjaft-
að! Þú veist, víst að það hvíl-
ir þagnaðarskvlda á símastúlk-
uni alveg eins og læknum.
En hvernig fer þú þá að
því að vita að....
— Það skal jeg' segja þjer,
Billy. Jeg var vakandi þegar
þú varst að tala við hana i
simann, þarna morguninn sem
við kynntumst.
Niðurlagið af samtalinu er
ekki liægt að endursegja hjer.
Að vísu fór það fram á vara-
máli en án þess að orð
væri sagt!
þær vel og notið þær til að geyma
í þeim haframjöl, grjón, hveiti og
hrísgrjón. Merkið þær vel, til hægðar-
auka.
Pipar, kanel og annað krydd sem
selt er í brjefpokum má aldrei láta
liggja saman í krukku eða kassa.
Það tekur keim hvað af öðru. —
Þvoið notuð smyrslaglöð með skrúf-
uðum tappa og látið sina tegundina
í hvert glas.
Limið nafnmiða á glösin svo
engin mistök verði.
Að þvo ullarfatnað.
í snarpheitt sápuvatn er látið
borax, (1 matskeið í fötu af
vatni) og hrært vel saman. Fötin
livegin milli handa sjer og kreist
upp úr vntninu. Næsta vatn er einnig
sápuvatn, svo heitt sem maður þolir
með hendurnar ofan í, og að sið-
ustu er skolað úr brennheitu vatni.
Það má aldrei skola ullarfatnað
úr köldu sje hann þveginn úr heitu.
Fínar peysur o. fl. má þvo úr
sterkum köldum vötnum eingöngu.
Skolist úr köldu.
Blettir.
Ryðblettir hverfa sjeu þeir vættir
úr vojgu vatni og haldið yfir bolla
með sjóðandi vatni. Sýrusalti er
stráð á blettinn og hann núinn með
skeiðarskafti. Skolið úr volgu vatni.
Blekblettum má ná úr með þvi
að smyrja blettinn með fitu leggja svo
næsta dag í edik og þvo hann dag-
inn eftir úr góðu sápuvatni. Sje
tauið hvitt má sjóða það á eftir.
Málning næst best úr með terpen-
tinu.
Gluggarúður
er gott að þvo úr volgu vatni, með
örlitlu af soda út i, og þerra þær
með mjúkum klút eða vaskaskinni.
Nudda þær svo með gömlum dag-
blöðum þar til þær gljáa.
Munið að hollusta sólargeislanna
er þúsund sinnum meira virði en
óupplituð húsgögn.
Frh. á bls. 11.
f