Fálkinn - 29.09.1944, Blaðsíða 10

'10
F Á L K 1 N N
VNCSSW
LES&HbURNIR
Gæsin, sem verpti gulleggjum.
RAGNHILDUR sat við gluggann og
horfði út — æ, hvað þetta var
raunalegt, allt saman!
Nú voru bráðum komnir páskar,
en það var líkast því að enginn
vildi muna eftir því. Enginn nema
Ragnhildur.
Hún mundi vel að í fyrra hafði
mamma hennar gefið henni ósköp
falleg páskaegg — sum þeirra voru
úr marsípani, eitt var úr súkkulaði,
já, en þau allra fallegustu voru gul
og rauð og græn og blá, röndótt og
flekkótt aö utan, og innan í þeiin var
margt ótrúlega skrítið.
— Heldurðu ekki að jeg fái páska-
egg í ár, Ella frænka? spurði hún,
og röddin var ósköp vesældarleg og
veimiltítuleg.
— Jeg hugsa að það verði ekkert
úr því núna, þú manst víst að hún
mamma þín er veik, sagði Ella
frænka, sem hafði nóg að hugsa og
gaf sjer ekki tíma til að leika við
Rönku litlu, eins og mamma hennar
hafði gert.
— Jeg held að jeg verði að spyrja
hann pabba, hugsaði Ranka með sjer
og þegar hún heyrði, að pabbi lienn-
ar kom heim af skrifstofunni, þá
læddist hún inn og spurði.
En pabbi hennar tók ekkert eftir
því; hann var önnum kafinn við
að raða einhverjum blöðum, og
svaraði, úti á þekju:
— Já, páskaegg — jæja, við skul-
um nú sjá til — nei í dag verð jeg
að fara til hennar mömmu þinnar,
jeg get þetta ekki núna, Ranka mín.
Og nú skildi Ranka, að fullorðna
fólkið hafði svo margt að hugsa,
að það gaf sjer engann tima til að
hugsa um páskaegg.
En þess meira hugsaði hún um
eggin sjálf, þegar hún var liáttuð
um kvöldið — sjerstaklega þessi,
sem svo margt skrítið var innan
i. Að hugsa sjer. í fyrra var ofur-
litil brúða í einu egginu.
Og í öðru voru litlir kjólar handa
brúðunni — og svo var eitt stórt
með kaffibollasamstæðu, sem lýstu
eins og silfur.
— Æ, bara að jeg fengi nú páska-
egg með einhverju skrítnu í, sagði
hún upphátt.
— Gegg - gegg - gegg - páskaegg —
heyrði liún að gaggað var rjett hjá
henni undir eins og hún sleppti orð-
inu, og hún settist upp.í rúminu til
þess að sjá hvað þetta væri.
Og hugsið ykkur! Þarna stóð svo-
lítil kerling í svo skringilegum föt-
um, og við hliðina á henni stór og
falleg gullgæs!
— Já, þetfa er gæsin, sem verpir
gulleggjunum, sagði konan. — Jeg
kom hingað til að heimsækja þig,
Ranka mín, hver veit nema þú get-
ir hjálpað okkur!
Ragnhildur hoppaði fram úr rúm-
inu, hana langaði til að skoða þessa
merkilegu gæs betur. Hún var ekk-
ert hrædd við hana.... Og gamla
konan var líka svo góðleg.
— Líttu á telpa min, þessi gæs
hefir verpt fullt hreiður af páska-
eggjum — því að um þetta leyti
árs verpir hún ekki eingöngu gull-
eggjum. En nú vill svo illa til að
liún man ekkert eftir hvar hreiðrið
hennar er.
— Manstu ekki hvar það er? sagði
Ranka áköf.
— Ne-i, ne-i, ne-i, svaraði gæsin.
— Var það ekki á jörðinni?
— Ja-u, ja-u, ja-u, svaraði gæsin.
— Gæsin getur ekkert sagt nema
já og nei, sagði konan,— en lialtu nú
samt áfram að spyrja hana, hver
veit nema hún geti sagt þjer livar
hreiðrið er.
Nú datt Ragnhildi nokkuð í hug!
Hún sneri sjer að gullgæsinni og
spurði: — Það er víst ekki í lysti-
liúsinu, bak við bekkinn? Því að þá
mundi hún að það var einmitt þar,
sem hún hafði fundið öll fallegu
páskaeggin í fyrra, þegar hún
mamma hennar sagði, að hún skyldi
líta undir bekkinn.
— Ja - ja - ja - ja - ! gaggaði gæsin
í ákafa.
— Þá veit jeg hvar jeg á að leita,
sagði Ranka og hljóp eins og fætur
toguðu niður stiga og út í lystihús-
ið. Það var skritið að hvorki pabbi
eða mamma skyldu taka eftir henni,
en þau hafa víst verið að hugsa um
eitthvað annað.
Og þetta stóð alveg heima. Þegar
konan og gullgæsin komu inn, stóð
Ranka við hreiður, sem var fullt
af Ijómandi fallegum páskaeggjum
með öllum regnbogans litum!
— Það er eitthvað skrítið innan i
þessum eggjum, hugsaði Ranka með
sjer, sjerstaklega þessi tvö, sem fall-
egu silkiböndin eru bundin um.
— Nú veistu hvar páskaeggin eru!
sagði konan með gullgæsina, — en
nú verður þú að láta hreiðrið vera
og ekki hreyfa við því fyrr en á
morgun, því að þá eru páskarnir.
— Má jeg ekki skoða þetta hjerna
— með bandinu utanum? Ranka
benti á eggið.
Konan brosti svo undurfurðulega
hún tók eggið upp, tók utan af því
gagnsæja pappírinn og leysti silki-
bandið af, og svo lauk hún því upp.
Vitið þið hvað er í egginu? Þar
svaf skelfing lítið barn í vöggu,
með pínu litlar hendur og pínulítin
rauðan munn!
Svo lagði konan eggið saman aftur
og sagði: — Bíddu þangað til á
morgun, þá eru páskar og þá skaltu
nú sjá til!
Rönlcu fannst að sjer mundi verða
ómögulegt að sofna í nótt fyrir eftir-
væntingu, — en samt hlýtur hún nú
að hafa sofnað, þvi að þegar hún
vaknaði skein páskasólin inn til
hennar og frænka sagði:
— Flýttu þjer að klæða þig, þá
skaltu sjá dálítið skritið, sem hún
mamma þín hefir handa þjer!
— Það eru páskaeggin! hugsaði
Fagnhildur, en það var nú annað.
LÁTIÐ SÁPUNA VEITA YÐUR
FEGURÐ FILMSTJÖRNUNNAR
oq sfjarið sápuna um leið.
t fyrsta lagi skuluð þjer, i stað þess að
nudda sápustykkinu við þvottaklútinn, væta
bendurnar, strjúka sápunni nokkrum sinn-
um um þær og nudda siðan sápunni inn i
undlitið, frá höku til ennis. Þvoið yður
siðan úr volgu vatni, og síðan úr költlu.
DOROTHY LAMOUR
hin ynciislega Paramount-
sljarna segir: ,,Jeg á Lux að
þakka að hörund mitt er att-
af mjúkt og fallegt“.
LUX HAND-SÁPA
9 af huerjum 10 filmstjörnum nota LUX-SÁPU.
X-LTS66S-814 a LEVER product
Frænka tók hana við hönd sjer og
og fór eð hana á Landspítalann. en
þar lá mamma hennar. Og víst fjekk
Ranka að sjá nokkuð skrítið.
Við hliðina á rúmi mömmu stóð
ofurlífil karfa, sem var í laginu
eins og hálft páskaegg. Og i körf-
unni lá ofurlítill bróðir og svaf.
— Hann er alveg eins og litla
barnið í páskaegginu, hugsaði Ragn-
Iiildur með sjer.
— Þetta er hann nýi, litli bróðir
þinn! sagði mamma. — Finnst þjer
hann ekki fallegur?
— Var hann i páskaegginu, sem
jeg sá i lystiliúsinu? spurði Ranka,
og svo sagði hún mömmu sinni frá
konunni og gullgæsinni.
— Það hefir þig víst dreymt,
sagði frænka, því að það segir full-
orðna fólkið svo oft — og það er
leiðinlegt að lieyra! En mamma
kyssti litlu stúlkuna sína og sagði:
— Nú skaltu líta inn í lystihúsið
þegar þú kcmur lieim! En fannst
lijer þó ekki best að eignast hann
litla bróður?
En i lystigarðinum var hrúga af
pláskaeggjum, þegar Ratika kóin
þangað. í fallega egginu með silki-
bandinu var bara ofurlítil brúða,
en ekki lifandi barn, eins og hún
hafði sjeð um nóttina.
— Þetta er ljómandi falleg brúðá,
sagði Ranka, — og mjer þykir skelf-
ing vænt um hana.... þó hún sje
ekki eins falleg og litli bróðir.
— Hugsið þjer yður frú Olsenl
Honum Viggo minum litla hefir ver-
ið falið að leika hlutverk Wilhelms
Tell.
Ástarjátning i „Wild WesV'-stil.
Frúin: —- Ilegrið þjer, María
Ilversvegna í ósköpunum þurkið
þjer ekki þennan kongulóarvef burt?
Maria: — Jeg hjelt að það væri
útvarpsloftnetið.
Á ofanverðri myndinni sjest fjöl-
skylda úr borginni á heimleið úr
sveitinni. — En að neðan er sýnt
hvernig fœri ef sveitafólk hagaði
sjer eins þegar það kemur í kaup-
staðinn.