Fálkinn - 21.12.1945, Page 5

JÓLABLAÐ FÁLKANS 1945

Glæ§ileg:a§ta JólagrJöfin!
Gefid liiiiiiiu
nngfii filendinguiii
I§lending:asög:iirnar
í jólagrjöf!
„íslendingasögurnar eru dýrustu gim-
steinar bókmennta vorra, og þjóðinni holl-
astar að lesa allra bóka. Þær eru handa
mönnum á öllum aldri, enda eiga þær að
marglesast. Meðan þú ert barn þykir þér
gaman að viðburðunum, sem opt eru
margbreyttir og skemmtilegir, en stund-
um áhrifamiklir og sorglegir. En er þér
vex fiskur um hrygg og eykst sálar-
þroski þá fyrst lærirðu að dást að snilld-
inni á frásögninni og meta rétt skap-
kostu og skaplöstu söguhetjanna. íslend-
ingasögurnar eru brunnur, sem seint
eða aldrei verður ausinn í botn.“ —
(Unga ísland I, 10,).
»ISLENDINGAR VILJUM VÉR ALLIR VERA«
Sigurður Kristjánsson bókaútgefandi gaf íslensku
þjóðinni fyrstur manna kost á heildarútgáfu af
Islendingasögunum. Takmark Sigurðar var að út-
gáfan væri vönduð og ódýr, svo ódýr, að hver
einasti íslendingur gæti eignast íslendingasög-
urnar. Hann valdi jafnan hina færustu menn til
að búa Islendingasögurnar undir prentun og kröfu-
harður var hann um pappír og prentun, enda er
frágangur allur svo vandaður, að hann stenst á-
gætlega samanburð enn í dag við aðrar íslenskar
og dýrari bækur. íslenska þjóðin mat þetta fyrir-
tæki Sigurðar að verðleikum með því að kaupa
íslendingasögurnar svo ört, að endurprenta varð
margar þeirra að skömmum tíma liðnum og eru
þær gefnar út og keyptar enn í dag meir en nokkru
sinni áður. Enda hefir alþýðuútgáfa Sigurðar
Kristjánssonar af íslendingasögunum jafnan ver-
ið trú hinum upphaflega tilgangi sínum, sem er
að sjá yður fyrir ódýrri og vandaðri útgáfu af
íslendingasögunum, Sæmundar Eddu, Snorra Eddu
og Sturlungasögu.
„Með íslendingasagnaútgáfu þessari hefir Sigurður Kristjánsson bókaútgef-
andi reisti þjóðinni þann einingarvarða, sem hún á öll og má skipast um; það
er kraftur frá fornöldinni, sem felst í sögum þessum, svo mikill og ósvikinn
kjarni, svo mikil þjóðleg alefling í anda þeirra og máli, að þær ciga að vera
lesnar á hverju heimili. Allar þjóðir Norðurálfunnar, að minsta kosti fyrir
norðan Alpafjöll, öfunda oss af þessum dýrustu fornmenjum, og reyndu sumar
þeirra um tíma að eigna sér sumt af fornritum vorum. Svo þóttu þau dýrmæt;
og enginn vafi er á því, að annan auð eigum vér ekki betri og dýrmætari ....
það er málið, sem vér tölum, þessi yndisfagra tunga, sem er jafnborin systir
grískunnar og latínunnar að fegurð og krafti og kjarnyrðum .... Það er varla
auðið að lesa svo sögurnar, að oss fari ekki að renna blóðið til skyldunnar
með það, að reyna að halda máli voru svo hreinu og ómenguðu sem oss er
framast unt. Og í gegnum sögurnar gengur eins og rauður þráður sú tilfinning
að sjá sér farborða gegn öllum útlendum áhrifum og útlendri ásælni, sem að
síðustu kreppir sig saman einhverju dauðahaldi, þegar hið forna frelsi var horf-
ið, í þessum orðum: íslendingar viljum vér allir vera. Úr sögunum andar að oss
stöðugt sama sjálfstæðistilfinningin, sem varði ísland fyrir útlendri ásælni Nor-
egskonunga í mynd landvættanna á dögum Haraldar hins hárfagra, og fram
komu Einars Þveræings á dögum Ólafs konungs helga.“ (Nýjar Kvöldv. I, 8).
Auðvitað er ekki nauðsynlegt að gefa allar íslendingasögnrnar strax,
því það er algjurlega á yðar valdi, hvort þér kaupið eina eða fleiri
eða allar íslendingasögurnar samtímis.
BÓKAVERSLUN SIGURÐAR KRISTJÁNSSONAR, BANKASTRÆTI 3-