Fálkinn - 21.12.1945, Qupperneq 35

JÓLABLAÐ FÁLKANS 1945 29
JÓLALEIKIR
Hver man bezt?
Þátttakendur í leiknum skipa sér
kringum borð. Leikstjórinn fer úl
úr stoi'unni og kemur áftur með
stóran bakka með allskonar mun-
um á, svo sem Ijósastjaka, vind-
lingapakka, kaffibolla, hníf og gaffal,
skæri, sjálfblekung, blýant, tepott,
lykil, flösku, vasaljós o. s. frv.
helst ekki færri en 15 hluti alls.
Blað er lagt ofan á bakkann áður
en hann kemur inn.
Leit að góðgætinn.
Þetta er leikur, sem börnin eiga
fyrst og fremst að taka ])átt í, enda
getur verið til margs góðs bita að
vinna. Þátttakendurnir skifta sér
i flokka, helst ekki l'ærri en þrír í
hverjum, og hefir hver flokkur
sinn foringja. í einum flokknum eru
hundar, í öðrum kálfar, í þriðja
lömb, í fjórða kettir o. s. frv.
Áður en leikurinn hefst hefir
fullorðna fólkið falið góðgæti hér
og livar i híbýlunum, en ekki má
það vera of vel falið. Karamellum,
Þegar bakkinn er kominn á mitt
borðið er blaðinu svift ofan af og
fólkið látið horfa á liann i eina
inínútu. Svo er blaðið lagt yfir aftur
og bakkinn borinn út. Þá fær hver
þátttakandi blýanl og blað og nú
eiga þeir að skrifa upp nafnið á
öllum hlutunum, sem þeir muna.
Hafa þeir þrjár mínútur til þessa.
Síðán eru miðarnir lesnir upp og
kemur þá fram hver hefir besta
eftirtekt og minni. Það er ekki
nema sanngjarnt að liann fái eitt-
hvað af jólagóðgætinu í verðlaun.
brjóstsykri, eplum, kökum, linetum
og þvílíku er dreift hér og hvar,
og svo er „dýrahópnum" slept til
að leita. Nú reynir hver hópur vit-
anlega að finna sem mest, en „dýr-
in“ mega ekki taka fundinn sjálf,
heldur eiga þau að gera foringja
sínum aðvart með því að gelta,
jarma eða mjálma, svo að foringinn
komi og hirði fjársjóðinn. Stundum
verða tveir jafnfljótir til að finna
lilutinn og kernur þá undir því hve
foringinn er fljótur til að taka að
hirða hann. Á eftir skiftir hver
flokkur sinu jafnt á milli sin.
Flaskan sem veit alt
Fólkið sest flötum beinum á gólf-
ið og spyr flöskuna t. d.: „Hver
er greindastur af okkur öllum?“
Svo er flaskan lögð á gólfið og lát-
in hringsnúast, en þegar hún fer
að hægja á sér fer leikurinn að
verða spennandi, þvi að þegar
flaskan liggur kyrr, bendir stútur-
inn á þann, sem um var spurt.
Líka má spyrja óþægilegra spurn-
inga, svo sem: „Hver er inesta
kjaftakindin hér inni?“ Líka má
nota þessa aðferð eins og i dómara-
leik, og láta flöskuna skera úr hver
eigi að syngja vísu, lesa upp kvæði,
telja stjörnurnar með einliverjum
í hópnum, o. s. frv.
Þessi leikur er þannig gerður, að
hann reynir mikið á hugkvæmni
þátttakendanna og kunnáttu, ekki
siður en krossgáta.
Aður en gestirnir koma, hefir
húsbóndinn skrifað fjölda af nafn-
spjöldum. Ymist nöfn úr veraldar-
sögunni, svo sem Cæsar, Napóleon,
— listamannanöfn, t. d. Thorvald-
sen, Michelangelo, — eða nöfn,
sem kunn eru heimafyrir, allt frá
ráherrum, borgarstjóra, hæstaréttar-
dómurum og til þeirra, sem allir
þekkja vegna þess að þeir eru
sérkennilegir.
Svona nafnspjald er l'est á bakið
á hverjum gesti, en hann veit ekki
sjálfur hvaða nafn það er. Hann á
að reyna að geta sér þess til sjálfur,
af spurningunum, sem lagðar eru
fyrir hann.
Hugsurn okkur til dæmis að einn
þátttakandinn hafi nafnið Napoleon.
Hann er ef til vill spurður: —
„Hvernig var að vera á St. Helenu?“
En spurningin á helst að vera svo
óljós, að sá sem spurður er, geti
ekki fyrr en í lengstu lög þóst viss
um, livaða nafn hefir verið fest
á bakið á bonum.