Fálkinn - 07.06.1946, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
KROSSGÁTA NR. 589
Lárétí skýring:
1. GuS, 4. liður á, 10. drungi, 13.
efni, 15. óhreinkir, 16. biðja, 17.
rœða við, 19. tengdir, 21. málfræð-
ingur, 22. stefna, 24.borðar, 26. ró-
legastur, 28. biblíunafn, 30. draup,
31. forsetning, 33. ölgerð, 34. fley,
36. spýta, 38. dósent, 39. vellur, 40.
skemmdi, 41. samþykki, útl, 42.
persónufornafn, 44. þjóta, 45. versl-
unarmál, 46. gælunafn, 48. leiks, 50.
gruna, 51. nauðsynlegt bílstjórun-
um, 54. olíuborg, 55. svörður, 56.
skemmtun, 58. jurtina, 60. safnar,
62. nýtir, 63. nes, 66. tröll, 67. elds-
neyti, 68. stefnunni, 69. á hjóli.
Lóðrétt skýring:
1. Elska, 2. bnöttur, útl., 3. deyja,
5. hluti, 6. sérhljóðar, 7. draugur-
inn, 8. tala útl., 9. rýkkorn, 10.
jurt, 11. bönd, 12. ílát, 14. rógur,
16. spik, 18. starfsemi, 20. hanskan-
um, 22. fiskur, 23. verkur, 25. sull-
ið, 27. grjót, 29. efni, 32. stefnur,
34. fálm, 35. þvarg, 36. góla, 37.
fæða, 43. stýri, 47. er ennþá, 48.
sár, 49. und, 50. býlin, 52. ferðast,
53. greinir, 54. skipta, 57. hest, 58.
góð, 59. otað, 60. afltaug, 61. bein,
64. leik, 65. samhljóðar.
LAUSN Á KROSSG. NR. 588
Lárétt ráðning:
1. Áts, 4. lausir, 10. slá, 13. rón-
ar, 15. metin, 16. skar, 17. starfa,
19. ankeri, 21. Aral, 22. efa, 24.
Jóna, 26. klaufaskaps, 28. aka, 30.
iða, 31. ala, 33. L.R. 34. þil, 36.
æða, 38. ar, 39. Latínan, 40. kraftur,
41. an, 42. GGG, 44. Ari, 45. Si, 46.
nag, 48. stá, 50. sin, 51. reiðarslagi,
54. mein, 55. gos, 56. tæla, 58. seinna
60. Harald, 62. líða, 63. trafi, 66.
anda, 67. óða, 68. storkna, 69. nag.
Lóðrétt ráðning:
1. Árs, 2. Tóta, 3. snarka, 5. ama,
6. UE, 7. stafaði, 8. Ni, 9. ina, 10.
skensa, 11. Lars, 12. ári, 14. Aral,
16. skóp, 18. flamingóinn, 20. Njarð-
argata, 22. cfi, 23. asa, 25. sallann,
karrinn, 29. krana, 32. lausi, 34. þig,
35. lag, 36. æra, 37. afi, 43. stropar,
47. greiða, 48. sag, 49. áss, 50. sil-
ann, 52. eina, 53. gæra, 54. meið,
57. alda, 58. sló, 59. att, 60. hin,
61. dag, 04. RO, 65. FK.
— AUir eigum við einhverntíma að deyja
litigsaði úlfurinn með sér. Jafnvel þú, sem
átt eilífðina í augliti þínu, verður einlivern-
tíma að lúta fyrir byrði áranna. Þegar sól-
in slokknar næst á himninum mun nýi
snjórinn ekki finna spor okkar. En enginn
niun éta okkur. Þvi að liinn vesæli úlfur
hefir sómatilfinningu hann snertir ekki
við þeim, sem lílóðið er slirðnað í. Taras
og húsbóndi lians munu hvíla lilið við
hlið. Þú yfirgefur mig ekki?
Jegor horfi á gamla dyravörðinn sinn.
—■ Nei, Taras, ég yfirgef þig ekki. En
hvað eigum við að gera við börnin?
Élfurinn hristi hausinn. Það var eins og
þessi gainli heimspekingur hugsaði djúpt
núna.
Jegor liélt áfram eintalinu.
Taras, þú veist ekkert um það, sem
gerist utan skóganna hérna. í samfélagi
mannanna er nokkuð, sem kallað er sið-
menning. Hún liefir ógæfu í för með sér,
morð, bruna og stríð. En dýpsta hugsjón
hennar er þó kærleikurinn og miskunn-
semin. Börnin mega ekki missa af tækifær-
inu til þess a vinna afrek á vígvelli lifs-
baráttunnar meðal mannanna. Þetta voru
hyggin og gófuð börn.
Jegor truflaðist af ræðu sinni af einum
vitnisburði menningarinnar. Hátl í lofti
sást móta fyrir gríðarstórri, grárri flug-
vél. Niðurinn frá lienni rauf kyrrðina, og
Taras lagði kollhúfurnar og fór að span-
góla eins liátt og hann gat. Fjandsamlega.
Þetta var í fyrsta skifti i mörg ár, sem
siðmenningin kom í heimsókn austur yfir
skóginn illa.
Meðan Jegor var að stara á þelta sá
hann sér til mikillar skelfingar að annað
skrúfublaðið losnaði. Flugmaðurinn gerði
það sem hann gat til að halda vélinni á
réltum kili; en árangurslaust. Eins og fugl
sem skotinn er til bana livarf flugvélin í
faðm skógarins, einmitt þar sem fúafenin
voru.
Boð frá menningunni.
IvUNNI stálfuglinn hafði vakið frum-
skóginn, þar var allt á iði. Birnirnir
urruðu, gaupan stökk grein af grein,
villisvínið rýtti eins og' mannýgur griðung-
ur innan um eikarhneturtíar frá i fyrra,
og villigeiturnar lyftu hvössum hórnunum
ógnandi.
Hræddaslur og í mestri geðshræringu
var Jegor. IJann hljóp eins liart og hann
gat gegnum torfært kjarrið og úlfurinn
Taras kom i humátt á eftir.
Gjallandi óp heyrðist frá stóra feninu uppi
á hjallanum.
Þetta er heróp Sergejs, tautaði Jegor.
Hann er kominn að flugvélinni, og nú
er liann að kalla á okkur. Svaraðu hon-
um, Taras.
Ulfurinu opnaði ginið stóra, hann var
eins og söngVari, sem er að ræskja sig.
Svo heyrðist hásl ýlfrið i lionum svo að
söng í trjábolunum, og á eftir heyrðist lág
hrygla. Þetta þýddi það, að þeir værn að
koma.
Flugvélin lá á hvolfi í skógarjaðrinUm,
sólin glampaði á fægðan aluminiumskrokk-
inn. í fallinu liafi flugmaðurinn slöngvast
úl úr vélinni og lá nú með andlitið upp
en búkurinn var á lcafi í mýrinni.
Börnin stóðu álút yfir honum og toguðu
í liann af öllum kröftum til að ná honum
upp úr feninu. Þau fóru vel og viturlega að
öllu, og þegar Jegor kom á slysstaðinn
hrópaði Sergej:
- Eg held að hann sé lifandi!
— Hjartað slær ennþá, sagði Ann-María.
Og hann opnaði augun og brosti til okkar.
Hann er góður!
Flugmennirnir eru alltaf góðir menn,
sagði Sergej með djúpri rödd.
— Það held ég líka, sagði Jegor. Þeir
eru að jafnaði nær himninum en við hinir.
Við verðum að koma honum heim í hellinn.
Hlaúptu að vélinni og vittu hvort þú finnur
ekki snæri þar.
Börnin létu ekki segja sér það tvisvar.
Þau þekktu fúafenin út í æsar og' kunnu
að vara sig á hættunum þar. Þau vissu ná-
kvæmlega livar óliælt var að stíga og hvar
ekki. Eins og klifurgeitur vógu þau salt á
þúfnakollunum og eftir nokkrar mínútur
voru þau komin að liinum fallna risa lofts-
jns.
Sergej hélt niðri í sér andanum meðan
hann var að virða þetta mikla furðuverk
fyrir sér. Augu hans tindruðu, hann lifði
upp aftur drauma úr bernskunni. Þessar
línur kannaðist hann við frá því er liann
átti heima í brautarvarðarhúsinu, hann
heyrði rödd móður sinnar, er hún laut
niður að flugvélalíkaninu hans, full aðdá-
unar:
— Þú erl meistari, Sergej!
Síðan hafði hann oft reynt að skera
svona flugvél í tré, en liún varð aldrei eins
l'alleg' og meistaraverkið, sem hann hafði
smíðað þegar liann var barn.
Ilann fann áhaldakassa og langa línu og
svo lilla ferðatösku með ýmiskonar inni-
haldi, meðalakassa, flösku af vodka, langa
mauser-skammbyssu, eitthvað af mat og
hitabrúsa.
Annars var fátt þarna í stýrimannsklefan
um nema margir olíu- og bensínbrúsar. Þeir
voru íestir við þilið og gólfið með gúmmí-
böndum og járnhöldum, og höfðu ekki orð-
ið fyrir neinum skemmdum. Einu sjáan-
leg'u skemmdirnar voru á skrúfunni og
öðrum vængnum, og svo nokkrar dældir i
skrolcknum.
Sergej gat ekki haft augun af flugvélinni.
Hann eygði þarna nýjan lieim æfintýranna,
sem laðaði hann og lokkaði.
Jegor tók eftir að drengurinn hafði kom-
isl i annan ham, og hann skildi liverng í
öllu lá. Sá dagur mundi nálgast, er hann
sæti einn í hellisdyrum sínum. Einn góðan
veðurdag mundi ókunni maðurinn fara og
hafa börnin með sér út í heiminn, —-
þennan stóra heim, sem honum var lolcaður
Með sorg mundu þau yfirgefa liann, það
vissi liann fyrir víst. En hitt var ekki vist