Fálkinn - 06.09.1946, Page 8

8
F Á L K I N N
Martin Plytt:
Koffort með gulu handfangi
A.Ð VAR grafhljótt í feigð-
arklefanum í Sing Sing.
Ljóti stóllinn, sem beið
þarna eftir næsta gestinum sin-
um geigvænlegur og þegjandi,
lamaði allt lifandi í klefanum.
Rafmagnsstóllinn er sannfær-
andi tákn refsingarinnar, sem
siglir í kjölfar afbrotsins. Og
meira en það: Hann er í eðli
sínu mannleg tortryggni gegn
guðdómlegu réttlæti og krefst
afdráttarlaust þess að líf komi
fyrir líf.
Nokkrir menn stóðu í þyrping
við þilið. Það voru hinir opin-
heru fulltrúar, sem auk mann-
anna úr fangelsinu, böðulsins og
aðalpersónunnar, áttu að vera
vitni að hinni hryllilegu sýn-
ingu. Klefinn var gluggalaus, en
þar voru sterk rafmagnsljós,
svo að andlit mannanna virtust
óeðlilega livit.
Nú var þögnin rofin við það
að dyrnar opnuðust og sak-
borningurinn kom inn, á milli
tveggja varðmanna. Það var
ekki mikið eftir af bófanum
Jim Galloway, eða Kiddy-
Jimmy, sem liann var líka kall-
aður; í fimm vikur liafði hann
vitað á hverju hann átti von,
og ekki hafði hann getað gert
sér neina von um náðun. Hann
var forhertari morðingi en svo
að það gæti komið til mála,
og sannanirnai* gegn honum
svo ótvíræðar, að þar kom eng-
inn efi til greina. Það voru ör-
lagaþrungin spor, sem hann
steig upp að hægindastólnum
einkennilega, sem stóð and-
spænis honum.
Var það nokkuð, sem þú
vildir segja mér núna. Jimmy?
heyrðist allt i einu rödd segja,
og heyrðist hvell í þögninni,
og vegna bergmálsins frá auðu
veggjunum. Það var Bronson
umsjónarmaður úr hópi G-
mannanna, sem liafði fengið
leyfi til að brjóta reglurnar i
þetta sinn, vegna þess hve mik-
ið lá við.
En Jimmy varð ekki framar
fyrir neinum áhrifum af klók-
indabrögðum rannsóknarmann-
anna. Heilinn í honum var liætt-
ur að starfa og það sem augu
lians sáu, voru eins og skugga-
myndir á nethimnunni. Hann
hafði ekkert við það að gera
að hugsa. Hann hafði fengið
nokkra dropa í siðustu mál-
tíðina sína, svo að hann var
fjarhuga og sinnulaus.
'C,ÁUM sekúndum síðar var
einum morðingjanum færra
í Randaríkjunum, og Bronson
gekk út úr fangelsinu, sárgram-
ur yfir óhappi sínu, sem hann
að vísu hafði verið búinn við.
Gæfur ög glaður maður kom
samsíða honum i næstu götu.
—- Góðan daginn, góðan dag-
inn, gamli heiðurs-lagavörður,
sagði hann og sló á öxlina á
Bronson. — Jæja, er Jimmy
farinn ?
Já, hann er það, og bráð-
um verða dálitlir þjóðflutning-
ar söniu leiðina, svaraði Bron-
son afundinn. Það fór ofurlítill
skuggi um gæfa andlilið við
hliðina á honum, og þessi glað-
legi gestur virtist verða veikur.
— Já, svaraði liann, en hann
tók sig á livað framburðinn
snerti, áður en hann fór yfrum,
jú, liann var talsverður ræðu-
maður, hann Jimmy, þegar
hann vildi það við hafa. Það
voru svo márgar nákvæmar lýs-
ingar í frásögnum hans, til
dæmis þessi, um saltviðskiptin
yðar á Michiganvatni. — Nú
kom grænn litur á andlitið á
manninum, þegar hann liugsaði
til þess hve nærri liurð hafði
skollið hælum einu sinni, að
liann færi söniu leiðina, sem
Jinnny fór i dag. Hann hafði
verið í ræningjaflokki, sem
kom óvinum sínum fyrir katt-
arnef með því að binda þá við
saltklumpa og sökkva þeim í
Micbiganvatn. — Þegar saltið
bráðnaði var mjög erfitt að sjá,
að liér væri ekki um venjulega
drukknun að ræða. En Bronson
Iiafði ráðið þessa gátu, og það
hafði legið við, að niaðurinn
lenti í rafmagnsstólnum.
- Merkilegt að þið skuluð
vera svona lygnir, alltaf. Jimmy
gat ekkert vitað um þetta, það
er allt uppspuni. Já, þið hafið
mig að spotti, býst ég við, sagði
maðurinn reiður.
— Því l'er fjarri, sagði Bron-
son rólega, — ég er bara að
reyna að fá yður til að skilja,
að þér og félagsskapur vðar,
og þá sérstaklega menn eins
og Orego og „Bonso“ Silva og
aðrir, eru fyrirbrigði, sein þjóð-
in er sem óðast að losa sig við,
og....
— Nei, nú byrjar hann á
gömlu þulunni, sagði glaðværi
maðurinn, sem hét Rublins. —
Eg er heiðarlegur ávaxtasali,
og ég og vinir mínir eru kjarni
þjóðfélagsins hér i Bandaríkj-
unum, kæri herra fulltrúi, og
við næstu kosningar skulum við
sjá til jiess að menn af yðar
tagi fái yfirboðara, sem kenna
yður að líta réttum augum á
lilutina. Hann talaði bókmál,
eins og hann gerði alltaf jiegar
hann vildi láta taka eftir sér,
og fann jiá talsvert til sín.
Bronson brosti. Já, á bann-
árunum var þesskonar hægt,
en eins og nú standa sakir aút-
uð þér helsl að verja- öllum
yðar tíma í ávextina yðar. Ver-
ið þér sælir! — Hann kvaddi
vinsamlega og fór yfir göluna.
MAÐURINN, sem Bionson
hafði fyrir stuttu séð kveðja
lífið, var mágur Rublins og
samsekur lionuin í mörgu. En
hann var aðeins einn al' jiýð-
ingarminnstu liðunum í langri
skipulagsbundinni klíku, sem
Bronson fann að sifelll var að
verða stærri og sterkari núna,
eftir að bófafélögin Iiöfðu ver-
ið i einskonar dvala í nokkur
ár. Það voru sérstaklega manna-
rán, sem þessi klíka hafði skot-
ið fólki skelk í bringu með um
allt landið, og luin vílaði lield-
ur ekki fyrir sér að fremja
morð, þegar hún taldi þörf á
því, einhverra hluta vegna. —
Kiddy-Jimmy liafði verið ó-
heppinn, og eftir að hin nýju,
ströngu lög' gegn mannránum
voru komin i gildi gal hann
ekki lengi forðast verðskulduð
örlög sin.
En Bronson var eigi að síð-
ur mjög óánægður við sjálfan
sig. Því að hann þóttist nokk-
urnveginn viss um að Rublins
væri í mannránsklíkunni, og að
hinir (veir ávaxtaheildsalarnir,
Orego og „Bonso“ væru aðal-
mennirnir. Eina huggun hans
var sú, að ef hann gæti sannað
að þeir hefðu átt hlutdeild i
mannráni, jiá gat liann komið
jieim öllum í rafmagnsstólinn,
og |iað j)ó að þeir hefðu ekki
gert annað en leggja á ráðin.
Sex lögreglumenn og fimm
aðrir liöfðu ]>egar týnt lífinu
fyrir tilverknað klikunnar, og
Bronson varð fokreiður þegar
liann hugsaði lil j>ess, að áreið-
anlega hefðu mörg mannrán
verið framin, sem lögreglan
vissi ekkert um, og of fjár ver-
ið greitt í lausnarfé. Fólkið,
„Go back to your sweet home“. — Áskorun Shanghai-stúdenta, sem þeir
beinu hér til hers Bandarikjamanna í líina, er ekki sérlega vel meint.
Þeim finnst, gagnstœtt því sem kínverska sjjúrnin álitur, að Bandaríkja-
menn lengi cfðeins borgarastyrjöldina með því að birgja stjórnarherinn
að vopnum, svo að hann geti barist gegn kommúnistum.