Fálkinn - 28.02.1947, Blaðsíða 4

4
FÁLKINN
„Svarta drekans.“
Leyndardómur
Eftir Lance Colman.
Þegar Mac Arthur hershöfð-
ingi, gaf út fyrirskipun um, að
liið alræmda japanska leynifélag
„Svarti drekinn“ skyldi leyst
upp, vann hann þarft verk í
þágu friðarins í Austurlöndum.
Þessi leynifélagsskapur var sem
sé samband þrjú hundruð
smærri félaga, og alls voru í
þessu sambandi um tíu milljón-
ir manna. Það hefir lengi ver-
ið aðalstefna þessa félagsskap-
ar að vinna að styrjöld og efla
fasisma. Ein aðalbækistöð sam-
bandsins var í smábænum
Nikko, fyrir norðan Tokíó. Og
þar var það, sem ég sá það fyrst
að verki.
Eg hafði þá löngu heyrt margt
um þetta ramma þjóðrembings-
félag, sem kynslóð eftir kyn-
slóð hefir stjórnað Japan með
morðum og hryðjuverkum. Á
skránni yfir þau stjórnmála-
mannamorð, sem félagið hefir
á samviskunni, eru meðal ann-
arra Haro forsætisráðherra, er
myrtur var 1921. Hamaguchi
fyrrv. forsætisráðherra (1931),
fyrrv. fjármálaráðherra Inouye
og Dan barón, er var forstjóri
Mitsuiverslunarfélagsins (1932)
og loks kemur blóðbaðið í Tok-
íó 1936, þegar Svarti drekinn
hrifsaði í rauninni öll völd í
höfuðborginni um sinn og lét
myrða Saito aðmírál Watanabe
hershöfðingja og Takashi fjár-
málaráðherra. Það var aðeins
fyrir slembilukku að forsætis-
ráðherrann slapp lífs úr þeirri
aðför.
Veröldin frétti um þessi morð,
framin með skammbyssum, vél-
byssum og rýtingum, og heyrði
getið um nafn Misuru Toyama,
bins alræmda forseta Svarta
drekans, sem í rauninni hafði
meiri völd í Japan en sjálfur
keisarinn.
En Nikko, þessi litli fallegi
bær virtist ofur saldeysislegur
þegar ég kom þangað og selt-
ist að hjá skólastjóranum, sem
var áfjáður í að læra ensku,
betur en hann áður kunni. —
Þessi skólastjóri, Ishizuka hét
hann, var sjaldgæfur maður af
Japana að vera; hann var sem
sé kristinn og mundi eflaust
um, sem sýndu af sér minna
en 100% þjóðrembing.
Líka varð ég ýmislegs vísari
um dótturfélög Svarta drekans,
sem gengu undir allskonar nöfn
um: Kirsiberið, Gullna reglan,
Húsið í purpuraskýinu, Hvíti
úlfurinn, Japansandinn mikli,
Ungliðasveit keisarans o. s. frv.
Skáldleg nöfn, sem áttu að
breiða yfir hryðjuverk og blóðs
úthellinar.
Það greiddi mjög götu mína
við þessar eftirgrennslanir, að
ýmsir forsprakkanna í Nikko
voru ólmir í að læra ensku.
Þessir menn reyndu að vera
íbyggnir og hafa vaðið fyrir
neðan sig, þegar þeir töluðu
við mig. En ég komst brátt að
raun um, að þeir voru ótrúlega
einfaldir í öllum sínum hugs-
anagangi, enda þótt einfeldnin
vær í sjálfu sér hættuleg.
Eg slcal nefna Yamamato
höfuðsmann sem dæmi, mann,
sem hafði talsverð völd í Svarta
drekanum. Eg heimsótti hann
tvö til þrjú kvöld í viku lil þess
að kenna honum ensku. Hann
fór ekki í neina launkofa með,
að hann lærði ensku aðeins
vegna þess, að sér yrði nauð-
synlegt að kunna hana þegar
Japanar færu að stjórna allri
veröldinni.
í enskutímunum drakk Ya-
mamato höfuðsmaður hvern
bollann eftir annan af saki. Eg
minnist einnar uppljóstandi við-
ræðu eitt kvöldið, er liann þýddi
setningu í herfræðakennslubók
sinni, er fjallaði um „öld keis-
arans“.
Öld keisarans er liin kom-
andi hernaðaröld okkar, sagði
hann. Þegar henni líkur mun
keisari okkar ráða yfir allri
veröldinni!
— Þið tjaldið ekld til einnar
nætur, hvað áformin snertir,
sagði ég.
— Þjóðin okkar er 2000 ára
gömul, svaraði hann. — Fyrir
olckur eru hundrað ár ekki
langur tími. Ef til vill bíðum
við ósigur í fyrstu styrjöldinni
— en við höfum lært að vera
þolinmóðir.
— Ef þið farið í styrjöld við
Ameríku og Stóra-Bretland
verður lier ylikar og floti upp-
rættur, sagði ég.
— Haldið þér það? sagði
hann. — Hafið þér heyrt um
hellana við Enoshima?
Hirohito, Japcuiskeisari.
hafa tjáð sig frjálslyndan í
skoðunum, ef hann hefði ekki
óttast að verða stimplaður sem
„liættulegur í skoðunum“. Það
var rétt fyrir upphaf síðustu
heimsstyrjaldar, sem ég bjó hjá
honum.
Einn daginn kom gestur á
heimilið. Það var ekkert sem
benti til þess að hann væri með-
limur Svarta drekans. En Ishiz-
uka var ekki í nokkrum vafa
um það, og eftir þessa heim-
sókn varð hann ákaflega órór
og skelfdur.
— Það var Svarti straumur-
inn, sem sendi þennan mann
hingað, sagði hann. Þeir vilja
vita hversvegna ég á ekki neitt
barn. Eg sagði þeim að konan
mín gæti ekki átt börn. Og nú
heimta þeir, að ég losi mig við
hana og fái mér nýja konu!
— Sögðuð þér ekki manninum
að fara til helvítis? spurði ég.
— Ónei. En ég sagðist ekki
geta orðið við háttvirtum til-
mælum þeirra, svaraði Ishizuka.
Þess verður að geta, að í
sjálfu aðalfélaginu, Svarta drek-
anum, eru aðeins fáir meðlim-
ir. Hve margir þeir eru veit
enginn, því að hver einstakling-
ur fær aðeins að kynnast ör-
fáum af liinum félagsmönnun-
um. En félagið hefir fjölda
dótturfélaga, og þau eru undir
eftirliti „Samfélags hinna heil-
ögu stríðsmanna", Svarta drek-
ans og annarra stofnana.
Viku síðar lcom dálítil sendi-
nefnd frá Svarta straumnum.
Eg lieyrði ekki hvað sagt var,
Mac Arthur, hershöfðinyi.
en gerði ráð fyrir, að nú væri
verið að gefa skólastjóranum
síðustu aðvörunina. En eflir
röddunum að dæma mun Ishi-
zuka hafa þverneitað enn að
skilja við konuna.
Þegar ég kom heim úr langri
göngu daginn eftir, var heimil-
ið í sárri sorg. Frú Ishizuka
hafði látið sér skiljast í hví-
líkri hættu maðurinn hennar var
staddur, og að hún væri sjálf
Þrándur í Götu fyrir „ættjarð-
arást“ hans. Þessvegna hafði
hún framið jigai, en það er
sjálfsmorðsaðferð japanskra
kvenna, tilsvarandi kviðristu
karlmannanna, harakiri. Jigai
er fólgin í því að kvenfólkið
rekur hníf gegnum barkann á
sér og sker á hálsæðarnar, likt
og þegar skorin er kind.
Þessi sorgaratburður varð til
þess að ég fór að forvitnast
meira en áður um leynifélög
Japana. Eg komst brátt að raun
um, að Nikko var ein af aðal-
stöðvum Svarta drekans. Og eft-
ir nokkrar athugasemdir varð
mér ljóst, að enginn af með-
limum þessarar kliku hafði ver-
ið tekinn af lífi, jafnvel ekki
fyrir að myrða japanska for-
sætisráðherra. Mesta hegningin,
sem gekk yfir drekamorðingj-
ana, var nokkurra ára fangelsi.
Og það var ekki svo mikið sem
að keisarinn lýsti vanþóknun
sinni á þeim. Hinsvegar hafði
hann alltaf frjálsar hendur
gagnvart þeim forsætisráðherra
fjármálaráðherra og iðjuhöld-
*