Fálkinn - 28.02.1947, Blaðsíða 11

FÁLKINN
11
\

Málsaumuð skiðaföt. — Þaö er sjald-
gæft aö sjá skíðaföt, sem eru jafn
nærskorin og fara eins vel og þessi,
enda eru þau saumuð eftir máli.
Fötin eru dökkblá en hettan rauð
og belgvettlingarnir rauöir meö hvít-
um geirum.
Svuntukjóll á ungar stúlkur. — Þessi
kjóll er úr marinebláu ullarefni meÖ
hvítum brgddingum úr „pique. t
svuntuhorniö er saumaöur hundur.
*****
Skrautlegur vetrarfrakki með bak-
stykki úr persían, sem gerir hann
hlýjan (undan vindi). Þaö sést ekki
á myndinni hvort nokkuö lambskinn
hefir oröiö eftir á boöangana. —
Falleg skíðaföt. Paris rœður tisk-
unni, einnig hvaö barnafatnað snert-
ir. Fyrirmyndin aö skiöafötunum,
se msést hér á myndinni, er feng-
in þaöan. Stakkurinn er geröur síö-
ari en venjulcga og veröur hann
þessvegna svipmeiri og bcltið gerir
tilbreytingu. Hettan er öllu stærri cn
á anorak. Búningnrinn þykir ef til
vill ekki nógu sportlegur, en þaö
ætti ekki aö koma að sök þvi að
hér er um barnafatnaö aö rœöa.
Loðhattur úr nertz, sem situr á ská
á höföinu og fer vel viö fallega greitt
hár. Jetkúlur hanga l bandi úr
hattinum á vinstri hlið. En gallinn
á hattinum er sá aö hann veitir
lltiö skjól i næðingi, þó úr loöskinni
sé.
*****
Afmælisdagur „litla Lamour‘f. —
Fyrir skömmu varð sonur Dorothy
Lamour eins árs gamáll, og var
þess auðvitaö minnst meö gleöskap.
Myndin sýnir litla snáöann virða
afmælistertuna fyrir sér. — Dorothy
Lamour er um þessar mundir að
Ijúka við myndina „Road to Rio“
með Bing Crosby og Bob Hope. —
Tryggi dyravörðnrfnn.
Frh. af bls. 9.
eruð svo góð við migl Eg sagði
ykkur einu sinni að ég væri skít-
menni að upplagi.... Eg segi við
sjálfan mig: Gerðu það ekki, Janos!
Þú mátt ekki gera það, gagnvart
þessu fólki!.... Það drepur mig.
Lofið mér að fara, annars veit ég
ekki hvað koma kann. Eg er hrædd-
ur um að ég geri eitthvað, sem
ég mundi iðrast sárlega eftir á.“
Frúin hugsaði sig lengi um. Hún
hugsaði um sína eigin ævi, hve
þægileg hún var. Á vctrum fór hún
til Partenkirchen til þess að iðka
vetrariþróttir og á sumrin baðaði
hún sig í Norðursjónum. Hún átti
falleg föt, loðkápur, gimsteina. Hún
fór á hljómleika og frumsýningar.
Og þessum gamla gigtveika manni
höfðu forlögin ekki gefið neitt. Og
hvað hann var duglegur og góður!
Núna í ellinni hafði hann loksins
notið dálitillar lífsgleði í samvist-
um við ostakonuna með silfurtenn-
urnar og kunningja sína með spilin
.... Það kom kökkur í hálsinn á
henni. Ekki vildi liún eiga þátt i
að spilla æfi gamla mannsins. Janos
frændi átti að njóta skemmtilegrar
elli.
Hún roðnaði og deplaði augunum
til hans, vandræðaleg.
„Heyrið þér, Janos frændi, ef
þetta er yður svo mikils virði þá..
þá skal ég ekki taka það hátiðlega
þó að þér, svona við og við.... ég
skal sjá í gegnum fingur með yður
.... ég reyni að greiða úr fyrir
yður ef illa fer. En maðurinn minn
má ekki vita neitt, og í guðanna
bænum kjaftið þér engu í eldakon-
una!
Janos frænda varð svo mikið um
þetta að hann fölnaði.
„Hvert orð, sem þér segið er eins
og högg á brjóstið á mér, frú. Það
er einmitt þessvcgna, sem ég vil
fara.... Lofið þér mér að fara. Eg
er þung byrði á heimilinu hvort
sem er.“
Og daginn eftir fór hann með al-
eigu sina bundna inn i klút. Þegar
hann labbaði inn i bæinn stöðvaði
lögregluþjónninn liann:
„Jæja, loksins fór þá svo að
þú varst rekinn!"
„Rekinn!“ át Janos eftir og reigði
sig. „Eg fór af frjálsum vilja!“ Hann
var að því'kominn að segja eitlhvað
fallegt um húsbændurna en liætti
við það og sagði: „Eg lield að þetta
fólk sé ekki með öllum mjalla. Eg
get ekki haldist við i því fábjána-
hæli.‘
Og riðandi í skrefum hélt liann
áfram inn í borgina, með klútinn
í hendinni, til þess að finna nýjan
húsbónda, sem ekki væri eins góð-
ur og sá sem hann hafði yfirgefið.
Hver fann npp?
Framhald af bls. 6.
fannst eiginlega árið 1801 af Gaut-
herot. Hann tók eftir að ef raf-
straumur var látinn ganga um plat-
ínuþráð gegnum gler og i vatn bland-
að brennisteinssýru, gat liylkið með
sýruvatninu sent frá sér rafstraum,
þó að straumurinn að því væri
rofinn. En hagnýta þýðingu hafði
þessi uppgötvun enga fyrr en um
1860, er Gaston Planté fór að nota
blýplötur í rafgeyminn. Faure gerði
enn endurbætur á þessu tæki og far-
geymir hans vakti mikla athygli á
Parísarsýningunni 1881. Rafgeymir
var hlaðinn i Þýskalandi og sendur
til Englands. Lenti í þófi að koma
honum inn í landið, þvi að ensku’
tollþjónana grunaði, að þetta væri
vítisvél. En þegar hann kom til skila
og var rannsakaður reyndist svo
að hann skilaði mestu af raforkunni,
sem hann liafði verið hlaðinn með.
Rafgeymarnir eru einkum notaðir
i sambandi við rafstöðvar, til þess
að safna orkunni, sem afgangs er
þegar minnst er notað og geymu
hana þeim liluta dagsins, sem orku-
þörfin er mest.
*****
Þrír verkamannaleiðtogar fóru á
dansleik, og tveir þeirra horfðu á
hinn þriðja, sem var að dansa en
kunni það illa. „Líttu á hvernig
hann Brynki dansar,“ sagði annar.
„Þetta er ekki dans,“ svaraði hinn.
„Það er verkamannahreyfing.“