Fálkinn - 04.07.1947, Síða 6

6
fÁLKINN
R. L. STEVENSON: GIILLEYJM MYNDAFRAMHALDSSAGA Qawam Es-Sultaneh
160. Við liöfðum næstum þvi gef-
ið upp alla von um undankomu,
þegar óvænt atvik kom fyrir. Úr
skógarjaðrinum lieyrðust skothvell-
ir, og þrjótunum fimm á gryfju-
barminum varð hverft við. Sá þeirra
sem liafði miðað byssunni á okkur,
fékk í sig kúlu og stakkst á höfuðið
ofan í gryfjuna.
168. Þrír menn ruddust nú fram
úr skóginum. Það voru læknirinn,
Grey og Ben Gunn. „Fljótir nú til
strandar, svo að þeir nái ekki bát-
unum.“ Leiðin lá fyrst upp brekku.
Hún var torsótt og mæddumst við
mjög. Ofan af hæðinni sáum við
til hinna þriggja flýjandi liáseta.
Við höfðum kornist milli þeirra og
bátanna.
171. Þegar við komum til strand-
ar, klufum við annan bátinn í
tvennt, en rerum af stað á hinum.
Við héldum fyrir höfða á eynni og
komum þá auga á lielli Ben Gunn.
Trelawny stóð vörð fyrir framan
167. Nú brast flótti i lið þeirra,
en tveir iágu í valnum, svo að að-
eins þrír komust undan. — Hjálp-
in hafði borist okkur á síðustu stund
án þess þó að við vissum, hverjir
væru lífgjafar okkar.
Atburðirnir höfðu samt ekki meiri
hann. En það var annað, sem vakti
sérstaka athygli okkar.
172. „Hispaniola“ lá á víkinni
skammt frá ströndu, og virtist hún
óskemmd að öðru leyti en því, að
stórseglið hafði rifnað eitthvað. -
áhrif á Silver en svo, að hann glotti
illkvittnislega og fór háðulegum orð-
um um hina deyjandi háseta, sem
rás viðburðanna hafði leikið svo
liart. Eftir tvö misheppnuð samsæri
urðu þeir að gjalda líf sitt fyrir
illverkin.
Flóðið hafði lyft henni af sandbakk-
anum. Við lögðum henni við akkeri,
og Grey var settur um borð til
þess að standa vörð.
173. Síðan var haldið til liellisins.
Trelawny fagnaði komu okkar, og
Qawam es-Sultaneh hefir átt lífs-
gengi að fagna, sem ekki á sér neitt
hliðstætt dæmi i stjórnmálasögu
Vesturlanda. Hann er nú orðinn um
70 ára og er kominn af hinum
gamla sveitaaðli i Iran, en ekki
telst hann til neins flokks og forr
sætisráðherrastöðu sína á liann frek-
ar að þakka persónulegum eigin-
leikum og kunningsskap en skipu-
lögðum flokksstuðningi. Vegur hans
liggur um hálsa og dali og endur-
speglar breytingasögu þjóðar hans
á síðustu 30 árum.
Að útliti er liann feitlaginn og
meðalniaður á liæð, sköllóttur, og
liefir þann einkennilega vana að
gljábera á sér skallann með eins-
konar svörtum fernis. Ætterni hans
hefir gefið honum það sjálfsálil,
sem jafnan einkennir þá menn, sem
fá að erfðum þá mannfélagsstöðu,
er enginn leyfir sér að véfengja.
Hann er lítill ræðumaður og óvin-
ir lians kalla hann hégómlegan, þrá-
an og afturháidssaman. En þeir
veröa samt að viðurkenna að hann
eigi það sjálfstraust og framkvæmda-
þrek, sem flestum stjórnmálamönn-
um írans vanhagar um. Hann trúir
á sjálfan sig og þetta er eiginleiki,
sem hann hefir oft orðið að reyna
á, því að ævi lians liefir verið við-
burðarik og breytingarnar oft orð-
ið fyrirvaralaust.
Fyrsta stjórnmálagengi hans ruddi
honum braut í dómsmálaráðherra-
stöðuna árið 1909, þegar liann var
rúmlega 30 ára, en innanríkisráð-
lierra varð hann árið eftir. Þctta
var á þeim óveðursárum írans er
harðstjórinn Molimed Ali var sjali
Pcrsa og reyndi að grafa undan
því stjórnarfyrirkomulagi, sem fað-
ir hans hafði neyðst til að gcfa
þjóðinni, árið 1906. Herforingjaklík-
an steypti undan honum og gerði
byltingu en Sultan Ahmed, sem þá
var ómyndugur var gerður sjah og
lionum fengið nýtl ráðuneyti. Fóru
því litlar sögur af Qawam Es-Sult-
aneli, þangað lil eftir fyrri heims-
styrjöldina.
Árið 1916 var Qawam skipaður
fylkisstjóri yfir Khurazan-héraði í
norð-austurhluta frans og þar varð
hann til 1921, cr ný herforingja-
bylting var gerð í landinu. Þeirri
byltingu stjórnaði blaðaútgefandinn
og þjóðernissinninn Sayyid Zia ud-
Din, og hafði hann samvinnu við
Riza Klian þann, sem síðar varð
einræðisherra írans en þá var ung-
ur liðsforingi í Kósalcka-deild ír-
anska hersins. Sayyid Zia varð sjálf-
ur forsætisráðherra en Riza Khan
hermálaráðherra. Þcir hófu nú gagn-
gerða „tilhreinsun“ og Qawam var
meðal þeirra, sem varpað var i
fangelsi, sakaður um stjórnmálaspill-
Framhald á bls. ii.
þegar hann kom auga á Silver, varð
hann lieldur tunguhvass. „John Silv-
er, þú ert þrjótur og hrakmenni,
og þú hefir margsvikið okkur. Þvi
miður hefir það orðið að samkomu-
lagi hjá okkur, að þú sleppir við
refsingu, en morðingi ertu samt, og
blóð fórnarlamba l)inna mun koma
yfir höfuð þér.“ Silver tók þessum
orðum þegjandi, auðmjúkur í fyrsta
sinn á ævinni.
169. Fundur þeirra Silvers og Bcn
Gunn varð svo óvæntur, að Silver
kom í fyrstu ekki upp neinu orði.
Þeir liöfðu einu sinni verið sam-
tímis í siglingum með Flint skip-
stjóra. „Svo þú crt þá á lífi eftir
allt saman, Ben Gunn. Það hafa þá
alls ekki verið neinir reimleikar,
þegar við þóttumst heyra rödd þína
áðan.“
CoDyriqht P I. B, Bo* 6 Copenhoger*
170. Það var dr. Livesey, sem
hafði lagt á ráðin um draugaþátt-
inn. .Ben Gunn, sem hafði verið
settur á eyna í hegningarskyni fyrir
afbrot, liafði á reiki sínu rekist á
beinagrindina og fundið fjársjóð-
inn. Kassa fyrir kassa hafði hann
borið heim í hellinn sinn, þar sem
þeir lágu örugglega geymdir.
Q4> 73 P'v'l
Copyright P i. B. Bo* 6 Copenhoge