Fálkinn - 08.01.1948, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
KROSSGATA NR. 662
Lárétt, skýring:
1. Gróður, 4. kvöð, 7. drykk, 10.
brotnaði, 12. sjónliringur, 15. sér-
hljóðar, 16. feiti, 18. lund, 19. sam-
lijóðar, 20. eldstæði, 22. fæða, 23.
kaldi, 24. slóttug, 25. skel, 27. sýnir
reiðimerki, 29. sekk, 30. hrak, 32.
pest, 33. kvenfugl, 35. þraut, 37.
maður, 38. forsetning, 39. fuglsins,
40. frumefni, 41. hæjarnafn, 43. far-
artæki, 46. hrygli, 48. vendi, 50.
híma, 52. dilkur, 53. tré, 55. nugga,
56. sendiboði, 57. hljóma, 58. leik-
k«na, 60. rödd, 62. tónn, 63. í hálsi,
64. minnka, 66. livíldi, 67. kyrrð, 70.
glöggur, 72. kvika, 73. biðin, 74.
söngfélag.
Lóðrétt, skýring:
1. Fuglinn, 2. nútíð, 3. grein, 4.
fleyi, 5. forsetning, 6. áklæði, 7.
viður, 8. ósamstæðir, 9. góður, 10.
neyðarmerki, 11. veitingastofa, 13.
ræða, 14. atviksorð, 17. karldýr, 18.
auming'i, 21. strax, 24. hróp, 26.
mann, 28. lausn, 29. svif, 30. sukk,
31. frost, 33. kona, (útl.), 34. höf-
uðborg, 36. skipstjóri, 37. sár, 41.
fugl, 42. teymdi, 44. arfa, 45. að-
hyllast, 47. dýrseldur, 48. lireinsar,
49. mánuður, 51. þrep, 53. áborið,
54. flýtirinn, 56. veru, 57, settu
saman, 59. ættingja, 61. vökvi, 63.
súld, 65. ilát, 68. hreyfing, 69. reið,
71. félag.
LAUSN A KR0SSG. NR. G61
Lárétt ráðning:
1. Sóa, 4. áfeng, 7. ull, 10. spakar,
12. jaxlar, 15. JÆ, 16. krók, 18. sóru,
19. XY, 20. áta, 22. frá, 23. jag, 24. hak,
25. ala, 27. arkar, 29. han, 30. snitt,
32. all, 33. aurar, 35. naut, 37. unir,
38. at, 39. saurinn, 40. Ob„ 41. pakk,
43. gata, 46. farga, 48. fum, 50. Narfi,
52. rói, 53. Márar, 55. UFA, 56. raf,
57. fag, 58. gas, 60. aga, 62. Ib, 63.
orna, 64. inna, 66. R.U. 67. sígræn, 70.
gúlpar, 72. allt, 73. agnúa, 74. tún.
Lóðrétt ráðning:
1. Spætan 2. óa, 3. akk-, 4. Áróra, 5.
er, 6. gjóar, 7. uxu, 8. L.L., 9. iaxana,
10. sjá, 11. arf, 13. arg, 14. ryk, 17.
Kára, 18. sjal, 21. alin, 24. barr, 26. ata
28. kierkur, 29. Búi, 30. skarf, 31.
tuska, 33. annan, 34. rebbi, 36. tak, fagran, 53. manna, 54. ranga, 56. ris,
37. ung, 41. próf, 42. agi, 44. tau, 45. 57. fræ, 59. snú, 61. aur, 63. ort, 65.
arfa, 47. Arabía, 48. fága, 49. magi, 51. alt, 68. GL, 69. án, 71. PÚ.
ekki lyst á að reykja og henti sígarettunni,
og rauð glóðin teiknaði boga i myrkrinu.
Litlu síðar opnuðust dyrnar. Iloot kom
niður þrepin. Hann sagði kuldalega: —
Því miður gleraugun voru ekki þarna!
Hann tók hana undir armiun og dró hana
með sér fram á götuna og stormurinn herti
á þeim.
Hún spurði: — Hvert erum við að fara?
— Þú vilt vist komast lieim i gistihúsið
þitt, er ekki svo?
— Jú, þakka þér fyrir!
— Jæja, þá skal ég fylgja þér þangað.
Það hafði orðið einhver breyting á hon-
um á þessum mínútum. Hún skildi það
ekki. — Hittir þú Paul? spurði hún.
— Kæra Cally! sagði liann, og henni fannst
rödd hans vera óþarflega óþjál. -— Paul
var þarna og Paul leilaði líka. En jafnvel
ekki þinn kæri Paul gat fundið gleraugun
þín.
— Það hlýtur einhver að finna þau á morg
un. Hoot, hvað áttir þú við með þvi, að þú
mundir verða veiddur i stóra netið?
Hann myndaði sig til að nema staðar,
svo að þau gengu ekki samskrefa, en svo
hélt liann áfram með sama skrefhraða og
áður. Hann sagði: — Hvernig fer ef Eng-
lendingurinn gefur skýrslu? Hann lætur
einhvern vita, sem hefir með þesskonar að
sýsla. Öll vélin er sett i gang. Þeir lita á
uppdráttinn og sjá, að á þessum og þessum
klukkutíma var ég í því eða þvi umdæmi.
Og1 svo verður iieill net af varðmönnum
sett um allt það hverfi. Það er alll og sumt.
Uppi'á festingunni voru stjörnurnar kald-
ar og skírar. Hálfan kílómeter burtu heyrð-
ist vællinn í bátunum á Signu. Fyrrum
hafði Cally ailtaf getað gengið Ifoot af sér.
En nú gekk hún upp og niður af mæði.
Hann hélt hratt áfram, lá við að liann lilypi
við fót. Ilann sagði við hana: — Vertu ekki
að hugsa um það. Deevers er enginn snati.
Og auk þess Iiefi ég smogið gegnum netið
fyrr, gullið mitt.
Þegar þau komu út á stórt torg nam Hoot
allt í einu slaðar og rétti út höndina til að
varna henni að lialda áfram. Hún l'ann
greinilega lykt af nýbökuðu brauði. Hún
leit til vinstri. Þar sá liún birtu leggja upp
úr ljónsgröf, sem járnrimar voru fyrir. Hun
sá niður í aflangt bökunarliús, bjart og
þokkalegt, en þar sást ekki nokkur balcari.
— Við skulum lialda áfram! sagði Iíoot
önugur. — Þú liefir gert mér órótt með
þessum spurnmgum um hvað ég eigi við
með netinu. Eg liefði aldrei átt að fara til
þessarar fígúru — þessa Pauls!
— Hversvegna gerðir þú það þá? ?
— Hvað heldur þú? Af því að mig lang-
aði til þess.
Sem svar skoðað, þá var þetta lélegt svar.
Cally fann hvernig óþokkinn milli þeirra
fór sívaxandi. Þegar þau gengu yfir eyði-
legt torgið heyrði hún mann blístra.
Hinumegin við torgið var fjölleikahús
með lokuðum dyrum og eyðilögðum glugga
hlerum. Rafmagsperurnar voru brotnar eða
teknar úr ljósaskiltinu yfir inngöngudyrun-
um. Cally varð hissa er hún sá, að blístrið
kom frá manni, sem stóð og hallaði sér
upp að læstum dyrum fjölleikhússins. Og
enn meir hissa varð hún er hún sá að mað-
urinn var í vinnufötum bakara, með livíta
húfu á höfðinu.
Þau Iloot gengu inn í þrönga götu, sem
lá til vesturs. Löngu eftir að Ijósið frá götu-
luktinni var horfið í myrkri og sást aðeins
eins og lítill gulur depill í fjarlægð gal
hún heyrt blístrið frá bakaranum, sem
hafði farið úr hlýjunni í vinnustofu sinni
og heitu brauðunum í ofninum, til að
standa úli á götuhorni. Henni fannst það
mjög einkennilegt uppátæki.
Hún sagði: — Mér er skelfing kalt Hoot!
— Eg skal fvlgja þér stystu leið á næstu
neðanjarðarstöð.
Hann ganaði áfram og hélt í höndina á
henni, alveg eins og hún væri harn.
Hún liélt niðri í sér andanum og sagði
svo: ■— Hoot, þú talaðir við Paul núna þeg-
ar þú fórst upp aftur, var ekki svo?
— Núttúrulega vildi hann vila Iivar ég
ætti heima,
Gatan vax-ð þrengri. Húsin gnæfðu á
báðar ldiðar eins og slefni á stórskipum,
og það sást ckki nema örmjó rönd af næt-
urhimninum upp á milli. Hoot sagði: —
Eg geri ráð fyrir að hann fái lieimilisfangið
mitt hjá þér á morgun, ef hann er þá ekki
búinn að fá það.
— Nú gerir þú mér rangt til. Ilana lang-
aði til að verja sig, til þess að fá Iloot til
að skilja. — Þetta var ekki af frjálsum
vilja! Ó, Hoot! sagði lnin i öngum sinum,
höfum við fjarlægst svona mikið?
— Róleg! Hann greip fast um hönd
liennar og nam staðar og leil upp. Fyrir
framan þau, einhversstaðar á annarri eða
þi'iðju hæð, gat Cally lieyrt að einhver opn-
aði tréhlemm fyrir glugga.
Glugginn opnaðist og vindutjald var
dregið upp. Gult ljós skein út í kalda þoku-
slæðuna. Cally sá inn i óhreint herbergi
lyrir innan gluggann. Iiún gat séð á horn
á borði, sem rauð dúkrýja var breidd á, og
að lampi stóð á borðinu. Við borðið gat
hún séð skrokkinn á afar feitri kerlingu.
Andlitið gat liún ekki séð. Hendur Iiennar
voru að vefja bláu, þykku sjali að kroppn-
um.
Nú færði hún sig til og höfuðið sást.
Augnablik kom hún alveg fram og lagði
gilda liandleggina franx í gluggakistuna.
Kaldur voi'vixxdur næddi unx hana og press-
aði sjalið inn að skvapmiklunx brjóstun-
unx. Eitthvað hvítt, pappírssnifti eða tusku-
í'ýja, feyktist upp af götunni og virtist lík-