Fálkinn - 08.01.1948, Blaðsíða 14

14
FÁLKINN

Gleðilegs nýárs
óskum við öllum okkar viðskiptavinum
1
$
i
%
1
SLÁTURFÉLAG SUÐURLANDS
SS,',','>t,'S'Ss'*,'S,'XS,'^,',','SS,'SS>','SSSS.s!SSSSSSS>tSSSSi*SSSSSS,'S>'>
Innilegustu
nýársóskir
færum
vér
öllum
fjær og nær
Viðtækjaverslun ríkisins
<<<<<<<<<<<<<<<<r<<<r<<<<<<<r<<<<<<<<<<<<<<<^<^<<<<<<<<<<<
y
>r
>f
> r
>^
>'
V
V
V
>f
>^
V
>f
>r
V
>'
> r
> r
> r
'r
GLEÐILEGT NÝÁR!
með þökk fyrir það liðna.
Híisgagnaverslun Kristjáns Siggeirssonar
\r
'r
>r
>r
i:
>r
>r
>^
V
V-
>r
>r
>r
>r
>r
>r
K~>^>>>>>>>>»">>>>>»">>>>>>>>>>>>»>»>>»>»>»>»^>>>>>>>>>>>>
GLEÐILEGT NÝÁR!
'»
\ með þökk fyrir það liðna.
Sverrir Bernhöft h.f.
I -------------------—------------------—-----------------4
A. B. Jonköpinps Notorfabrik,
Disponent Birper Ekdahl
og
Gísli J. Johnsen
óska fillum viðskiptauinum sínum góðs og gleðilegs -
aflasæls nýárs - með þökk fyrir viðskíptin á liðnumorum
>♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦<>♦♦♦♦♦♦♦<>♦♦♦<» ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦<,
LÁVARÐUR í ÆVINTÝRI.
Frh. af bls. !).
einum degi en gert er á heilu ári
með sigaunum. Þessvegna gráta
sígaunar líka, þegar einhver af ætt
þeirra deyr. Við þekkjum engar arf-
leiðsíuskrár en við þekkjum lifið.
Engin leiðindi eða lífsleiða. Þess-
vegna eigum við ríkari tilfinningar
en þið þekkið. Ást og hatur. Eg hefi
elskað yður, lávarður, eins og að-
eins ungar stiiikur geta eiskað. En
ég get hatað líka. Og nú, í dag,
hata ég yður af öllu hjarta, hata yð-
ur meira en ég hefi nokkurntíma
hatað nokkra nianneskju ....
— Hvað liefi ég gert yður, Kat-
inka? Hversvegna liatið þér mig?
Eg hata yður, lávarður -— því
að þér hafið slæma samvisku. Hætt-
ið skemmtiferðum yðar um sinn,
farið til Englands, gangið inn í
höllina yðar, opnið skrifstofuborðs-
skúffuna yðar og þá 'sjáið þér dá-
lítið, sem kemur yður á óvart. Við
hliðina á skammbyssuni yðar ligg-
ur gullhylkið. Þér læstuð það niðri
skúffiinni í hugsunarleysi, svo að
ég horfði á. Eg' hefði getað sagt
frá þessu lægar lögfræðingurinn
yðar lieimsótti mig, en viðbjóðurinn
á því að þér skylduð gruna mig
um þjófnað, kæfði niðri i mér hvert
orð.
— Katinka, góða —eina — vesl-
lings Katinka.
Og nú skuluð þér fara, heyrið
l>ér það — ég þoli ekki að horfa
á yður lengur — heyrið þér það —
því að ég — ég fyrirlít yður —
hata yður. Hversvegna standið þér
hér ennþá? Ilún gengur nær honum,
stjórnlaus af ofsa og sl|ér kreppt-
um hnefa í brjósið á honum. Hann
lætur liana hamast. í tárvotum aug-
um hennar sér hann að munnur
hennar segir ósatt.
Katinka, væna, góða Katinka.
Látið mig vera. Þér eruð þorp-
ari!
— Ivatinka. Of mikið má af öllu
gera. Þér hefðuð kömist af með
minna. Sem lávarður með heiðar-
iegu nafni get ég ekki leg'ið undir
svona svívirðingum. Eg neyðist til
að fara til Englands, láta sönnunar-
gagnið hverfa og afhenda þig Scot-
lands Yard. Þeir trúa mér, lá-
varðinum, betur en þér. Þú ert ekki
nema sigaunatelpa, sem hefir kom-
ist í fullorðinna föt.
Hún liafði stríðan ekka. Hvað á
ég auminginn að gera?
— Eg sé aðeins eina leið út úr
vandræðunum. Þú ferð til Englands,
Kat'nka. Með því tekur þú vopnið
af mér i annað skifti. Þú ferð heim
i höllina mína, sækir liylkið og
fleygir j)ví í sjóinn, svo að það
hverfi að eilífu.
— En hvernig á ég að komast inn
i höllina?
Það er ofur einfalt mál. Sem
konan mín. Þú sagðir að ég væri
svo göfuglyndur. Eg verð að trúa
þér, því að sígaunastúlkur Ijúga
aldrei. Eg gerist með öðrum orðum
svo göfuglyndur að ég fórna mér.
Eg giftist konu, sem hatar mig. Þú
brosir? Hlærð! Það gefur mér ofur-
litla von. Kannske sig'aunastúlkur
séu ofurlítið skreytnar, þegar öllu
cr á botninn hvolft.