Fálkinn - 30.04.1948, Blaðsíða 3

FÁLKINN
3
Gestur bresku konungshjónanna
við brúðkaup Elísabetar prinsessu
BrúSkaupsdagur Elísabetar prins-
essu, 20. nóv. 1947, er víst mörgum
minnistæður og vafalaust finnst
mörgum Bretanum hann merkasti
dagur lífs síns. Stórmenni hvaðan-
æva af hnettinum safnaðist til London
og sat veislu bresku konungshjón-
anna. Meðal stórmennanna í gesta-
hópnum leyndist 10 ára gömul stúlka
frá Winnipeg, íslensk í móðurætt.
Hana hafði ekki órað fyrir slíku
í draumum nokkrum dögum áður,
svo að enginn furðar sig á því, þótt
hún hafi varla trúað, að þetta væri
veruleiki fyrr en eftir licimkomuna
frá brúðkaupinu.
— En hver er þessi stúlka, og
hversvegna hlotnaðjst henni sá heið-
ur að vera boðin í brúðkaup Elísa-
betar og Mountbattens?
Sendi nylon-sokka —
fékk boðskort.
Þá er þar fyrst að byrja, að fregn-
ir bárust út um hcim, að nylon-
sokkar væru ófáanlegir i Bretlandi
og Elísabetu prinsessu gengi illa að
krækja sér í eina fyrir brúðkaupið.
Birtist frétt þessi í bjaði vestaniiafs.
cn fáum lesenduni mun háfa dottið
í hug að þeir gætu bætt nokkuð úr.
Betty Toyce White, ncmandi við
Daniei Mclntyre skólann í Winnipeg,
lét sér hugkvæmast að fara ofan i
búð og kaupa nylon-sokka, sem hún
sendi svo Elísabetu prinsessu að
gjöf. Fylgdu gjöfinni árnaðaróskir.
•— Innan skamms fékk Betty svo
jiakkarbréf frá hirðmey prinsess-
unnar, og þá hélt hún, að allt væri
um garð gengið í sambandi við
nylon-sokkana. En viti menn, einn
daginn (mánudaginn 10. nóvember),
þegar Betty kemur heim úr skól-
anum, biður liennar bréf. Það hefir
komið í flugpósti frá Bretlandi og
er fagurt á að líta. Þetta reyndist
líka vera boðsbréf frá bresku kon-
ungshjónunum, þar sem Betty er
boðið að vera viðstödd veislu, sem
efnl verði til i St. James-höllinni
fyrir brúðhjónin Elísabetu prinsessu
og Philip Moutbatten 18. nóv.
Betty rak upp stór augu, eins og
nærri má geta. En hvernig átti liún,
10 ára gömul, ójiekkt og óundir-
búin stúlkan að komast lil Londön í
hvellinum? Það var aðeins vika lil
stefnu og enginn farareyrir. Það
væri vist best að ergja sig ekki á
því að hugsa um þáð. Gaman væri
samt að hafa fengið boðskortið.
Ráðagóðir unglingar.
Næsta morgun fer Betty í skólann
eins og ekkert hefði í skorist. Hún
hún verður að fá að fara, livað sem
jiað kostar. Nefnd er kosin í snatri
og send í skólastjórnina. Hún er
ráðalaus. Borgarstjórann. Árangurs-
laust. — En hvernig væri að fara
bara i stórblaðið Free Press og
leita ásjár þar?
Free Press og Eatons-félagið
koma til skjalanna.
Free Press tók vel í málið, talaði
\ið foreldra Betty og fékk samþykki
þeirra til þess að sjá algjörlega um
ferð hennar til London. í staðinn
skyldi Betty skrifa bréf um veislu-
Hjóniti George White o<j Sigríður White hjálpa fíetty dóttur sinni
við að raða í ferðatösknna.
minnist á boðskortið við skólasystk-
inin, og þá var sem olíu væri hellt
á bál. Fregnin flaug eins og örskót
um allt. Bækurnar fengu að vera í
friði um stund. — Ilún Betty er
boðin í veislu prinsessunnár -—. Enn
svo rankar liópurinn við sér. — Já,
Frú Guðriin Snmarrós Sölvadóttir,
Norðurgötn 31. Akureyri, varð 70
ára 2ð. þ. m.
Grímiir Bjarnason, tollvörðar, varð
fimmtngur sunnudaginn 25. þ. m.
*****
höldin og annað markvért í London,
sem svo yrði birt í Free Press. —
Ekki gat .Belty farið slíka ferð,
jiema vera vel fötuð og smekklega.
Eatons-félagið tók að sér að leggja
lienni fötin til. Þá virtist ferðin
vera orðin sæmilega irygg og eftir-
væntingin byrjaði fyrir alvöru hjá
Betly. Áður en hún kvaddi foreldra
sína og vini á flugvellinum í Mon-
trcal, hafði henni verið ýmiss konar
sómi sýndur og gjafir gefnar. Kenn-
arar og nokkur skólasystkini gáfu
henni ferðatösku, nemendur Gordon
Bell skólans sendu henni 30 dollara
og Garnet Coulter, borgarstjóri, boð-
aði hana til ráðhússins og gaf henni
brjóstnál með merki Winnipeg-borg-
ar. Talaði hiin svo nokkur orð í
útvarpið ásamt borgarstjóra, sem
kvað borgarbúa í Winnipeg mega
vera hreykna af, hve fallegan full-
trúa þeir ættu við konunglega brúð-
kaupið.
Betty er góð námsmanneskja.
Svo að við liverfum nú aftur til
daglegs lífs Betty, þá er það fyrst
að segja, að hún þykir mjög góð
námsmanneskja. Enskir stílar og
enskar bókmenntir eru bestu fög
Betty
White
í London
liennar. Hlaut liún „Ehglish merit
pin“ að vcrðlaunum fyrir liæstu
einkunnir í greinum þessum i sín-
um bekk í fyrra.
Foreldrar Betty.
Móðir Betty, Sigriður White, er
islensk. Hún er frá Litla-Hóli í
Eyjafirði. Foreldrar hennar voru
Sigurður Jónsson og kona hans,
Rebekka Jónsdóttir. Sigurður var
bróðir Guðrúnar, fyrri konu Magn-
úsar Sigurðssonar á Grund í Eyja-
firði. Sigriður stundaði nám við
Gagnfræðaskólann á Akureyri, fór
svo vestur um haf 1910, þá 17 ára,
Innritaðist hún ári siðar sem hjúkr-
unarnemi á St. Boniface spítalann
og útskrifaðist þaðan 3 árum síð-
ar. 1915 fór hún til Ncw York og
giftist þar George Preston Wliite.
Hann var hermaður og tók þátt i
heimsstyrjöldinni fyrri. Að lokinni
herþjónustu settust þau hjónin að
á búgarði Whites í Snowflake,
Maniloba, og framleiddu hveitifræ.
Wliite er ættaður frá Cornwall á
Englandi. Þau hjónin eiga 7 börn,
og hafa þau kappkostað að mennta
þau sem best. Varð það auðveldara
eftir að þau fluttu til Winnipeg-
borgar fyrir 6 árum. Búa þau þar
í 1288 Dominion Street.
í Lögbergi frá 20. nóv. birtist
viðtal frú Ingibjargar Jónsson, konu
Einars P. Jónssonar ritstjóra, við
frú Sigríði White. Segir Sigríður
þar meðal annars:
„Mér þykir leitt, að börnin mín
kunna ekki íslensku, en í Snowflake
voru engir fslendingar. Betty lang-
ar mjög til að læra íslensku“.
Af bréfum, sem Betty hefir skrif-
að Lárusi Sch. Ólafssyni á Akra-
nesi, er það ljóst að áhugi ungu
stúlkunnar á íslandi er gifurlegur.
IJrðu henni það sár vonbrigði, að
flugvélin, sem flutti hana til Lond-
on, hætti við að hafa viðdvöl á
Keflavíkurflugvellinum vegna þess,
að hún tafðist svo lengi í Goose
Bay á Labrador,
í Drekkið Egils-öl |