Fálkinn - 30.04.1948, Blaðsíða 6

6
FÁLKINN
Framhaldssaga
með myndum
01 iver T wi§t
Endursögð eftir skáldsögu Charles Dickens 8.
Oliver þótti gaman að fá þetta
tækifæri til að sýna hve fijótur
hann væri í ferðum, og Brunlow,
sem vildi sýna hve vel hann treysti
honum, fékk honum ekki aðeins
bókaböggulinn heldur líka fimm
punda seðil til að borga reikning-
inn með. — Oliver þreif húfuna
sína og fór. — Gesturinn brosti
napurt og spurði livort Brunlow
dytti í hug að hann sæi þennan
strák nokkurntíma framar, sem færi
að heiman í flunkunýjum fötum,
með bókaböggul og mikla peninga
í vasanum. — Gömlu mcnnirnir
sátu og biðu til miðnættis, en ekki
kom Oliver, og þó hafði hann sagt
að hann kæmi aftur eftir tíu mín-
Útur.
Nancy, sem var sniðug stelpa,
liafði fyrir löngu komist að livar
fóstri Olivers átti heima og þegar
hann kom út á götuna, á leið til
bóksalans vissi hann ekki fyrr en
stúlka tók utan um hann og svo
heyrði hann stúlkuna segja, grát-
andi af gleði, að loksins iiefði hún
fundið elsku bróður sinn, Oliver,
og nú skildi hann koma með henni
heim til foreldra þeirra. Hún lék
þetta svo vel að fólkið á götunni
trúði henni, og þegar Oliver reyndi
að 'slita sig af henni datt engum í
hug að hjálpa honum. Bráðum bar
Sikcs þarna að og lét sem hann
þekkti drenginn. Grimmi hundur-
inn hans var með honum og* Olivcr
þorði ekki annað en fara með þeim.
Fagin og hyski hans var kom-
inn í annan bæjarhluta, því að hann
þorði ekki að vera á sama stað, ef
ske kynni að Oliver hefði sagt lög-
rcglunni frá honum. Þegar Nancy
og Sikes komu með Oliver aftur var
þeim tekið með mikium fögnuði.
Fagin hauð hann Jiátíðlega vel-
kominn cn Hrekkjalómurinn var
ekki seinn á sér að tæma vasa hans.
Þegar 5 punda seðiilinn kom í ljós
ætlaði að fara i liart milli Sikes og
Fagins, og Sikes náði i seðilinn,
þvi að hann var sterkari.
Þegar Oliver grátbændi þá um að
senda Brunlow bækurnar og pen-
ingana, trúði Gyðingurinn honum
fyrir því að það væri einmitt heppi-
legast að halda livorutveggja og láta
Brunlow lialda að hann liefði
stolið þeim viijandi. Oliver varð
frá sér er hann heyrði þetta. Hann
hljóp út á götuna og kallaði á hjálp.
á eftir en þegar Sikes og hundurinn hurðina og skipaði Sikes að sleppa mundi rífa drenginn á hol. Þau voru
— Sitt af huerju um —
magann
Ef Napoleon liefði tuggið matinn
vel og ekki lieimtað hvítlauk í flest,
sem hajm iiann lagði sér til munns,
hefði veraldarsagan orðið öðruvisi.
Hann var sem sé slænnir í magan-
um í orrustunum við Borodino og
Leipzig og þetta truflaði liann. Hann
tapaði báðum orrustunum. Á þriðja
degi orrustunnar við Dresden heimt-
aði hann uppáhaldsmatinn sinn:
sauðaket með lauk. Maginn neitaði
vendingu og Napoleon tapaði orr-
ustunni. — —
Marcellur læknir, sem var uppi
á 5. öld, gaf svofelld ráð við mag-
verkjum: Þrýstu á magann með
vinstra þumalfingri og segðu níu
sinnum: „Adam, Bedam, Alam, Bet-
um.“ Stingtu svo sama þumalfingri
í mold og spýttu níu sinnum. Ef
verkirnir voru mjög slæmir átti
sjúklingurinn að segja: „Alabanda,
Alabandi, Alambo.“ —
Ef skot hefði ekki hlaupið óvart
af byssu á hólma í Michiganvatni
og í magann á Alexis St. Martin
veiðimanni, mundu menn líklega
vita lítið um það ennþá hvernig
maginn starfar. Þarna var herlæknir
viðstaddur, William Beumont, sem
stundaði þann særða í þrjú ár. Sár-
ið greri aldrei. En það var laus-
húðflipi yfir því, og ef honum var
lyft. mátti sjá inn í magann. Beau-
mont athugaði meltingarstarfsemi
sjúklingsins gegnum þetta gat. En
einn góðan veðurdag strauk St.
Martin. Beaumont fann hann aftur
í Canada eftir að hafa leitað hans
i fimm ár. Svo hafði hann Martin
til athugunar i tvö ár enn, og loks
Framhald ú bls. 11.
enn að stympast er Fagin og strák-
arnir komu aflur sigri hrósandi
með Oliver og nú álti að liýða Iiann.
En Fagin liafði ekki fyrr reitt sófl-
inn en Nancy skarst í leikinn og
hótaði því að ef Fagin gerði drengn-
um mein skyldi hún sjá um að hann
lenti i gálganum. Glæpamennirnir
vissu að það var á liennar valdi
að koma þeim undir manna hendur
og hættu við hýðinguna. Svo var
Oliver háttaður, nýju fötin tekm
frá honum en gömlu ræflarnir lagð-
ir fram.
Einn daginn kom Bumble gamli
í embættiserindum til London, og
á veitingahúsinu sem hann borðaði
í rak hann augun í auglýsingu. Þar
var verið að auglýsa eftir týndum
dreng, sem hél Oliver Twist. Bumble
þóttist geta talað með um liann og
fór beint til Brunlow. Upplýsing-
arnar sem hann gaf voru vitanlega
eintómt níð. Brunlow gamli fékk
að heyra að hann liefði alið nöðru
við brjóst sér. — En ráðskonan
hélt því fram að Oliver væri sak-
laus, hún hefði stundað liann í veik-
indunum og vildi ekki trúa neinu
illu um hann. Bumble varð þess á-
skynja að þau hefðu fremur lcosið
að heyra eitthvað gott um dreng-
inn, — en nú var of seint að skipta
um tón. Hann fékk þóknun fyrir
upplýsingarnar og það var honum
fyrir mestu.