Fálkinn - 19.11.1948, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
KROSSGÁTA NR. 706
Lárétt, skýring:
1. Þrír eins, 4. skjali'ð, 10. henda,
13. Ijúka upp, 15. glóðarþráður, 16.
á litinn, 17. .sápuverksmiðja, 19.
konungur, 20. líffæri, 21. fornsaga,
22. leiða, 23. smjörlíki, 25. seinlæti,
27. úrþvætti, 29. snemma, 31. sigl-
ingar, 34. eldsneyti, 35. hlés, 37.
kippa, 38. niðurlagsorð, 40. fyrir
skömmu, 41. útl. töluorð, 42. hreyf-
ing, 43. stjórna, 44. forsetning, 45.
gróðursnauðar, 48. flík, 49. ending,
50. þingmaður, 51. málæði, 53. tónn,
54. tilfelli, 55. samtenging, 57. á-
vöxtur, 58. missir, 60. ríkidæmi, 61.
eignarfornafn, 63. röðin, 65. treinda,
66. sníkjudýrs, 68. annað hjóna, 69.
egg, 70. ágang, 71. sker.
Lóðrétt, skýring:
1. Neyðarkall, 2. háð, 3. hárlaus,
5. orðflokkur, 6. drottning, 7. fugli,
8. liljóða, 9. ósamstæðir, 10. drasl,
11. mannsnafn, 12. liress, 14. frelsi,
16. skrifarar, 18. undi, 20. hverfi, 24.
þögull, 26. jörð, 27. afrek, 28. manns
nafn, 30. beð, 32. óákv. förnafn, 33.
lengdarmál, 34. lyf, 36. hljóð, 39.
fugl, 45. skraut, 46. fræðigrein, 47.
skipuleggur, 50. forlaga, 52. drukk-
um, 54. gjöld, 56 totur, 57. eldstæði,
59. deigla, 60. fínleg, 61. nagdýr,
62. í hjóli, 64. um öxul, 66. reita,
bh. 67. fangamark.
LAUSN Á KROSSG. NR. 705
Lárétt, ráðning:
1. Sag, 4. skrökva, 10 kló, 13. traf,
15. hasla, 16. blað. 17. óklár, 19. ská,
20. bauka, 21. alti, 22. aur, 23. ekki,
25. saga, 27. brak, 29. át, 31. lausn-
arar, 34. A.P. 35. lafa, 37. glímu, 38.
anga, 40. urið, 41. L.E. 42. en, 43.
Rank, 44. gas, 45. sýninni, 48. gat,
49. an, 50. S.O.S. 51. iða, 53. Ra,
54. lopi, 55. nutu, 57. bænir, 58.
snóta, 60. mótuð, 61. ans, 63. amann,
65. alur, 66. endir, 68. isti, 69. kar,
70. Benitos, 71. til.
Lóðrétt, ráðning:
1. Stó, 2. arka, 3. galls, 5. K.H.
6. rasa, 7. öskunni, 8. klár, 9. V.A.
10. Klukk, 11. laki, 12. óða, 14. fá-
talað, 16. bakarar, 18. Riga, 20. bera,
24. sálugar, 26. auglýsir, 27. brunn-
ins, 28. spaktar, 30. taran, 32. slen,
33. amen, 34. Agnar, 36. fis, 39. nag,
45. sopið, 46. illindi, 47. iðuna, 50.
sonur, 52. atómi. 54. lætur, 56. ut-
ast, 57. bóla, 59. anti, 60. mak, 61.
ann, 62. sit, 64. Níl, 66. E.E. 67.
R.O.
liræðilegur lijá lienni. Þau höfðu ekki ver-
ið gift nema sex mánuði, en hver tlagur
var heil eilífð.
- Þú heldur, sagði hún kuldalega. —
Það er l'alleg ást, sem þú berð til mín. Þú
erl ekki viss — þú heldur að þú elskir mig.
Hann lagði hnífinn og gaffalinn liægt
frá sér. — Þetta getur ekki haldið áfram
svona. Hvað gengur að þér? Hversvegna
eríu svona breytt?
Hún svaraði rólega: — Þú gætir ekki
hugsað þér að það værir þú, sem hefir
breyst? Nei, það dettur þér ekki í hug.
Hann sat kyrr augnablik. — Hvað áttu
við? spurði hann svo.
Hún hallaði sér fram og spurði með á-
lierslu: — Hver er Eva? Svo horfði hún
fast á hann, ibyggin.
Hann starði á hana. Hann hafði aldrei
minnst á Evu við hana. •— Hún kaupir
vörur lijá mér, sagði hann. — Ein af bestu
skiptavinum mínum.
—Þið hljótið að vera góðir vinir úr því
að þú talar svo oft um hana í svefni.
Hann hrökk við og þagði um stund. •—
Þó svo væri, sagði hann loks. Það tala
margir um starf sitt í svefni.
— Þú hefir verið að muldra um Evu
upp úr svefni í margar vikur, sagði hún.
Stundum hefirðu kysst mig og lialdið að
það væri hún. Er það starfið þitt?
NÚ varð hann hræddur að marki. —
Drottinn minn, stundi hann. — Eg get ekki
skilið þetta. Hann spratt upp og tók hand-
leggnum utan um hana. — Góða mín,
sagði hann — það er ekkerl mark á þessu
lakandi. En það er ekki undarlegt þó að
þú hafir liagað þér undarlega upp á síð-
kastið.
Hún var jafn kuldaleg og birnuleg og
áður. — Við skulum ekki reyna að leika
hvort á annað, vinur minn, sagði hún.
— Vertu ekki að þessari vitleysu, svaraði
hann órór. — Eva er ekki nema kunningi
minn. Eg hefi að minsta kosti tuttugu
skiptavini ekki lakari en hana.
Hún hrosti tortryggin. -— Eg hefi lesið
Freud, sagði hún.
— Hlustaðu nú á mig! sagði hann. —-
Draumar standa í sambandi við svo
margt; þeir geta þýtt annað en maður
heldur.
Ilvað dreymdi þig um hana?
— Eg man aldrei neitt af því sem mig
hefir drevmt, þegar ég valcna, sagði hann
vandræðalega. — Að minnsta kosti man eg
ekki að mig hafi dreymt um Evu.
Hún reigði sig og var reið. — Jafnvel
þó þú myndir það þá mundirðu ekki við-
urkenna það. Það er undirmeðvitundin,
sem gerir vart við sig í draumunum. — Er
hún lagleg? spurði hún án þess að líta á
hann.
Hann tólc andköf. — Já, hún er lagleg,
svaraði hann og fór hjá sér. En það ert
þú líka.
— Líst henni á þig? spurði hún áfram.
Hvað sagði hún þegar þú giftist mér? Var
hún sár? Afbrýðissöm?
— Eg kynntist henni ekki fyrr en eftir
að ég giftist þér.
Hún stóð upp. — Eg skil. Eg fer út. Við
höfum vísl hæði gott af að hugsa málið.
Það er betra.
Hann reyndi að malda i móinn. Ilún lét
sem hún lieyrði það ekki. Tók hattinn sinn
og kápuna og fór út. Hann reyndi að lesa
í bók. En hann gat ómögulega fest hug-
ann við það. Skálmaði fram og aftur um
gólfið. Svo settist liann alll í einu, tók
hendinni undir hökuna og fór að hugsa
um Evu.
Hún fékkst við kaupsýslu en leit út eins
og leikkona, sem reyndi að vera gamal-
dags í klæðaburði. Ilún var hispurslaus í
fasi, ákveðin og blátt áfram. Það féll vel
á með þeim, þau voru góðir kunningjar
en töluðu aldiæi um einkamál sín. Hann
vissi ekki annað um Evu en að hún væri
ógift.
HÚN kom lieim aftur um klukkan ellefu.
Hann liorfði á hana biðjandi augum, en
hún sagði aðeins orð á stangli. Þau fóru
að hátta, og honum var órótt. Hann reyndi
að vaka, en um klukkan tvö sofnaði hann.
Þegar hann vaknaði morguninn eftir
varð hann hræddur, er liann hugsaði til
þess að hann liefði sofið. Hann leit við.
Hún lá og horfði á hann.
— Þetta gengur laglega, sagði hún kulda
lega. — Þú sagðir við Evu í nótt að þú
elskaðir hana! Og svo fór hún fram með
tárin í augunum lil að taka til morgun-
matinn. Hann klæddi sig örvilnaður,
drakk kaffið sitt þegjandi og forðaðist að
líta á liana. Fór án þess að kveðja.
Þennan dag borðaði hann með Evu um
hádegið. Hann horfði á jarpt, mjúkt hárið
á henni og dökku augun.
Hvað er að sjá þetta augnaráð, sagði
lnin. — Hvorki úlfsaugu né augu liam-
ingjusams gifts manns, en dálitið af hvoru
tveggja.
— Hugsaðu þér að ég væri ekki ham-
ingjusamur í hjónabandinu. — Hugsaðu
þér ........
— Við skulum tala uin vörur, sagði Eva.
— Það er öruggara .......
Hann var liugsi þegar liann fór heim.
Konan lians var ekki heima og engin skila-
hoð. Hann fann eitthvað af niðursuðumat,
sem liann tók upp. Hann var háttaður
þegar hún kom lieim.
— IJeyrðu, sagði liann í myrkrinu eftir
að liún var háttuð. — Mig langar til að
tala við þig um Evu. Iíannske hefir þú
rétt fyrir þér. Eg gerði mér ekki ljóst sjálf-
ur, hvernig komið var. En ég vil tala út
um þetta mál við þig. Eg elska þig. Þegar
allt kemur til alls.....
— Nei, svaraði hún. Við skulum tala um
það á morgun. Eg er þrevtt. Frh. á bls. 74.