Fálkinn - 21.01.1949, Qupperneq 10

10
FÁLKINN
YNO/fU
laE^BNMNMIR
F j arlægðarmælir.
Sá sem notar Ijósmyndavél, sem
liægt er að stilla á fjarlægðir, þarf
helst að eiga áhald líka til þess að
mæla fjariægðina því að ef slump-
að er á, þá er hætt við að mynd-
in verði ekki skörp. En fjariægðar-
mælinn geturðu búið þér til sjálfur.
Þú þarft ckki annað efni í hann
en krossviðarplötu, 20x20 sentimetra
stóra, blikkræmu og mjóa pípu (t.
d. strá) þriggja mm. breiða i þver-
mál. Dragðu línurnar V og L einn
sentimetra frá brúnunum á kross-
viðarfjölinni og þar sem þær sker-
ast er miðdepill fyrir fjórðung úr
sirkilboða, sem þið teiknið eins og
myndin sýnir. — Blikkræman mjókk
ar í odd í annan endann, en á breið-
ari endann borið þið gat og festið
svo þennan blikkvísi með skrúfu
í skurðarpunkt iinanna V og L. Vís-
irinn þarf að vera iiðugur í skrúfu-
hausnum. Pípan er límd á brúnina
á fjölinni og pappaskífa með gati
límd á endann á henni, svo að hæg-
ara sé að horfa gegnum hana. Þið
búið ykkur til beina línu með þvi
að stinga upp sköftum með eins
metra millibili frá 1 til 8. Svo mið-
ið þið á fyrsta skaftið úr eins
metra fjarlægð með því að kíkja gegn-
um pipuna, en visirinn liangir beint
niður. Þar sem þið bendið á fjöl-
ina setjið þið merkið 1, og miðið
svo á 2. metra fjarlægð og setjið
merkið tvo, og svo framvegis, þangað
til þið hafið fengið eins margar
tölur og vill. A minnstu fjarlægð-
unum er best að merkja líka fyrir
hálfum metra. Þið miðið á sköftin
niður við jörð.
Þegar þér notið áhaldið er ekki
annar vandinn en að miða neðst
á hlutinn, sem þið takið mynd af,
og þá segir visirinn til um hve
langt hann er í burtu.
VAFASAMT HRÓS.
Þegar Elísabeth Englandsprinsessa
var í Frakklandi í vor, skrifaði
franskt blað um hana, að hún talaði
„fullkomna frönsku, miklu betur en
Churchill.“ Blað citt i London gerir
þetta að umtalsefni og telur saman-
burðinn við Churchill seinheppileg-
an, þvi að hann er alkunnur fyrir að
tala herfilega frönsku. Hann veit það
vel sjálfur, og þegar hann talaði í
vor á fundinum i Iiaag, byrjaði hann
svona: „Nú ætla ég að búa ykkur
undir dáiítið, sem er mjög alvarlegt:
Eg ætla að tala á frönsku!“
HJÁLP I VIÐLÓGUM
Niðurlag.
17. Nú var sumarfríið að enda.
Og nú var hörundið hvorki rautt
né lirelstrað heldur orðið brúnt á
litinn af sólinni, eins og það á að
vera, en það var ekki fengið með
siljandi sældinni. Þegar sólin er
of mikil, fær maður í raun og veru
hruna. Hörundið verður rautt, og
stundum hleypur það upp og koma
blöðrur. Það er litið gagn í þvi að
smyrja á það feiti, því að hún gerir
ekki annað en safna ryki og skit.
Betra er að sáldra talkúmi eða kart-
öfluméli á brunablettina.
** 0* *+*
18. Tjaldið var nú tekið ofan og
tjaldhælarnir taldir, svo að dreng-
irnir væru vissir um að þeir týndu
engum. Svo var troðið í bakpokana
og loks voru strákarnir ferðbúnir.
Óli settist og fór i þykka ullarsokka,
eftir að hafa núið tólgarmola á
tærnar og hælana. „Hættu nú þess-
um bjánaskap," sagði Níls. „Þú ætt-
ir heldur að gera eins og ég, því að
annars getur farið svo að þú kom-
ir heim með dreyrblöðrur á löppun-
um, en mér er borgið núna,“ sagði
Óli. Níls varð hræddur við dreyr-
blöðrurnar og bar á sig tólg líka.
Og það ættu allir göngumenn að
gera. Endir.
Copyright P. I B Bo* 6 Copenhogen 50
Tundurþráðurinn var of langur.
Skrítlur
— Viltu regna að hypja þig burt,
strákhnokkinn þinn!
— Uss, það er hægast að brúka
kjaft þegar maður er vopnaður!
— Það er kalt á kvöldin núna.
— Já, og á morgnana — að mað-
ur ekki minnist á næturnar — og
cnda á daginn líka, þegar því er að
skipta.
Andrés á Bakka hafði farið til
kirkju og konan lians fór að spyrja
hann frétta þcgar hann kom heim.
Hvernig var ræðan?
— Ræðan var góð. En þessi nýi
meðhjápari byrjaði svo hátt söng-
inn, að áður en lauk voru allir
farnir að blistra.
— Eg hefi boðið forsetanum og
utanríkisráðherranum i miðdegis-
verð á morgun.
— Jæja, etskan min.
— Hann Óskar litli beit hundinn
nágrannans i töppina.
— Einmitt það, væna min.
— Iiinn daginn œtla ég i bíó með
forsætisráðherranum.
— Nú—ú?
— Líttu snöggvast á mig — þá
skal ég standa á höndunnm.
— Já, gullið mitt.
— Viltu gefa mér liundrað krón-
ur fyrir nýjum hatti?
— Nei, væna mín — þú veist að
við verðum að spara.
— Það er afmœlisdagurinn henn-
ar Yrpu i dag.