Fálkinn - 15.09.1950, Side 2

2
FÁLKINN
<<<«<«<<<<<«««<««<<««««««««<<««-«<<«<«
Hóðir og twrn
Þorbjörg Árnadóttir
hjúkrunarkona hefir ann-
ast útgáfuna, en Pétur H.
J. Jakobsson, deildar-
læknir við fæðingardeild
Landsspítalans, befir rit-
að formála.
Hér birtast í fyrsta sinn
handhægar og aðgengi-
legar leiðbeiningar til
handa foreldrum, meðan
móðirin gengur með
fóstrið, við barnsburðinn
og við gæslu ungbarnsins
fyrsta aldursárið. — Efni bókarinnar er byggt á margra
ára reynslu lækna, hjúkrunarkvenna og sérfræðinga í
uppeldismálum. — Fjölmargar skýringamyndir eru í
bókinni og eru þær teknar á Fæðingardeild Landspít-
alans.
Móðir og barn er bók, sem sérhver barnshafandi
kona ætti að eiga og lesa og tryggja með því ör-
yggi sitt og barnsins.
Afmslisdagar með
Séra Friðrik A. Friðriks-
son prófastur á Húsavík
hefir valið málshætti við
hvern dag ársins og gert
teikningarnar í bókina.
Hér er um mjög fagra,
fróðlega og skemmtilega
oók að ræða, sem auk þess
að varðveita nöfn þeirra,
er í hana rita, getur einn-
ig geymt myndir af þeim i tilætluðum reitum. — 1 máls-
háttunum felst fjölþætt og skarpleg athugun á innri
og ytri reynslu, og jafngilda þeir oft góðri ræðu eða
góðu kvæði. Málshættirnir eru góðir hverjum þeim er
kann, því að „oft es gótt þats gamlir kveða.“
Munið eftir þessari rammíslensku afmæl-
isdagabók, þegar þér viljið gleðja vini
yðar með varanlegum verðmætum.
>>>>>>>->>>>>> >->-> > > ■> -»->->-> ->-> -> -»->->
Úr BÖgu grænmetisins
Gyðingar tignuSu káliS eins og
guð. Þeir reistu blótstalla fyrir það
til þess að verjast ofurölvun, og
og létu það skipa heiðurssess a
borðinu. Grikkir og Rómverjar
töldu gott að éta sem mest af káli
Cato sagði, að það væri káláti að
þakka, að Rómverjar hefðu komist
af án lækna í sex hundruð ár.
—x—
Blómkálið er talið að hafa breiðst
út frá Cyprus á 17. öld.
Baunir liafa verið mjög vinsæll
matur í mörg hundruð ár. Róm-
verjar voru vanir að selja soðnar
baunir á leikhús- og fjölleikasýning-
um og töldu þær besta sælgæti.
—X—
Það er fullyrt að það hafi verið
Alexander mikli, sem flutti „snitt-
baunir“ fyrstur til Evrópu. Sagan
segir, að þegar hann var í Indlandi,
hafi hann séð akur með þessum
baunum, og af því að hann hafði
400 GULLÚR í KOFFORTINU.
Hnífur tollvarðanna í Padborg,
á suðurlandamærum Danmerkur
kom í feitt nýlega. Amerikumaður,
sem virtist hafa allt sitt í lagi, var
samt sem áður grunaður um græsku
og þess vegna ákvað lögreglan að
hafa gát á honum og gerði sakamála-
stofunni í Höfn aðvart. Undir eins
og Ameríkumaðurinn kom til Hafn-
ar tók Svíi einn á móti honum en
lögreglan var á höttunum og tók
liann um leið og hann var að af-
henda Svianum 400 gullúr. Þa'u
voru í leynihólfi í koffortinu. Þrem-
ur dögum siðar var Hollendingur
tekinn í Padborg; hann hafði með-
ferðis 300 svissnesk úr, sem áttu
að fara til Svíþjóðar. Alls eru á þess-
ari tollstöð 900 vönduð svissnesk úr,
sem hafa verið gerð upptæk.
Einar Risberg, málarameistari, Bald-
ursgötu 34, varð 70 ára 30. júlí s.l
Deilur út af þing-
kvaðningu.
Hér sjást Win-
ston Churchill
og Anthony Eden
koma á fund í
Downing Street
10, þar sem þeir
ræddu við Attlee
forsætisráðherra
og Clement Dav-
ies um það, hve-
nær þingið skyldi
kvatt saman. Á-
kveðið var, að
það skyldi ekki
gert figrr en 12.
sept. þrátt fyr
ir andstöðu
Churchills.
aldrei séð þær fyrr, hafi hann skip-
að að sjóða skammt af þcim lianda
sér. Hann varð svo lirifinn af baun-
unum, að hann lét rækta þær í
Makedoniu.
—x—
Rómverjar voru svo natnir við
asþargusrækt, að þeim tókst að
proska plöntur sem vógu hálft ann-
að kíló. Afrikönsk aspargustegund
er sögð hafa orðið fjögra metra há.
Og þó soðnaði hún fljótt.
—x—
Laukurinn er ættaður frá Egypta-
landi, en Egyptum var bannað að
éta liann, af trúarástæðum. Hins veg-
ar átu Grikkir feiknin öll af lauk,
Það var einnig trú manna, að það
gerði menn hugrakka í orrustum.
Það var einnig trú manna, að það
væri mikil heilsubót að éta lauk
og liunang á fastandi maga á morgn-
ana.
—x—
Púrrur voru i fornöld taldar
hættulegur refsiguð, en eigi að síð-
ur notuðu Grikkir þær sem læknis-
lyf gegn ýmsum kvillum. Gömul
þjóðsaga segir, að ef maður taki
eins mörg púrrufræ og maður get-
ur haldið milli þriggja fingra og
láti þau i bómullarpjötlu og leggi
þau svo i haug, vaxi þau saman og
myndi risavaxna plöntu.
—x—
Spínat var forðum kallað „spánskt
grænmeti“, af því að fólk hélt að
það væri komið frá Spáni. En spín-
atið er nú ættað frá Persíu.
MANNABEININ ERU STERK.
Mannabeinin eru traust. Tilraunir
hafa verið gerðar til að mæla burð-
arþol þeirra, eða live mikinn þrýst-
ing þau þoli á livern þverþumlung.
Reyndust þau þola tiu smálcsta
þunga á ferþumlung áður en þau
brolnuðu. Til samanburðar má
nefna að hickory, sem er ein liarð-
asta og seigasta viðartegund, sem
menn þekkja, þolir ekki nema 5
smálesta þrýsting, en hins vegar
þolir óhert járn 40 smálesta þrýst-
ing. Hins vegar þola beinin illa
vinding og sveigju.
í Drekkið Egils-öl