Fálkinn


Fálkinn - 11.07.1952, Side 11

Fálkinn - 11.07.1952, Side 11
F ÁLKINN 11 Hér sést frönsk lögregla fyrir utan aðalstöðvar kommúnista í París, eftir að hún hefir gert húsrannsókn þar og hirt fjöldann allan af skjölum. Hefir lögreglan gert húsrannsókn víða og segist hafa sannanir í höndunum fyrir því að þeir hafi ætlað að gera uppreisn, og að þeir hafi njósnað fyrir Itússa og látið þeim í té ýmiss konar mikilsverðar hernaðarupplýsingar. Síðan Adenauer kanslari undirritaði sáttasamningana við Vesturveldin, hefir verið ókyrrt í ríki hans. Það eru ekki aðeins kommúnistar, sem Ad- enauer á í höggi við, heldur aðallega jafnaðarmenn undir forustu Kurt Schu- machers, sem er svarinn andstæðingur allra samninga við Vesturveldin, og í þriðja lagi eru það hálfir og heilir hazisiar, sem ekki vilja sætlast við hina fornu andstæðinga sína og hafa ekki gleymt óförunum í stríðinu. Hér sést hluti af kröfugöngufylkingu í Miinchen. — Hjálmurinn með dollara- merkinu og „US-Adenauer“ skýrir sig sjálft. Nauðsynlegur snjómokstur. GRSUSE-fó 23. UÓS og SKUGGAR Framhaldssaga eftir Adelaide Rowlands. „Kæri herra Panister,“ svaraði greifaynjan blátt áfram og eðlilega, eins og henni var lagið. „Eg hefi vafa- laust gert niargt rangt um ævina, svo að ég verðskuhla ýrnsar ádrepur, en í ]æssu máli gerið þér niér rangt til. Eg hefi reynt að sýna Elísabetu vin- arhót, en hún hefir tekið þvi kulda- lega. Hún sló ösku af vindliiignum og horfði beint í augu Michaels. „Eg ]>ekkti föður hennar mjög vel. Og ég hélt, að ég- mundi finna einhvern af hinum góðu eiginleikum hans hjá henni. Eg vil ógjarna særa yður, Mich- ael en ég verð að játa, að Elísabet hefir valdið mér vonbrigðum.“ Þegar hann spratt á fætur og ýtti stólnum allharkalega aftur á bak, bætti hún við: „Eg sé, að ég hefi sært yður. Mér þykir það mjög leitt.“ Michael fleygði vindlingnum frá sér og svaraði með reiðiblandinni röddu: „Fyrirgefið, greifafrú Ninetti, en þér megið ekki tala svona við mig um Elísabetu. Gleymið því ekki, að ég elska liana — lnin hefir lofað að gift- ast mér.“ Greifafrúin bældi niður andvarp. „Eg veit það allt saman,“ sagði hún. , En það ætla ég að segja yður, þó að það kunni að kosta reiði yðar, að Elísabet rífur það heit ekki síður en lnin rífur blaðsnepil, ef henni henlar. Á þann veg dæmi ég skapgerð hennar.“ IUóðið rann fram í kinnar Michaels og hann sneri sér reiðilega að henni: „Hvers vegna ættuð þér yfirleitt að dæma Elisabetu?“ spurði hann lculda- lega. Þér þekkið liana aðeins litils háttar. Þér hafið nýlega komist inn i líf hennar og hafið ef til vill haft andúð á henni vegna persónulegra á- stæðna. Eg veit, að henni hefir fund- ist, að svo mundi vera, allt frá þvi, að þér komuð i þetta hús.“ Greifafrúin sneri sér góðlátlegd að Micliael, sem henni þótti mjög vænt um og sagði alvarlega: „Eg ætla að segja yður nokkuð, sem mun koina yður á óvænt. Eg ætla að segja yður sannleikann. Eg hefi enga persónulega andúð á Elisabetu. Eg vildi nieira að segja gera henni allt það gott, sem ég gæti, af því — — af þvi að ég er móðir hennar." Þetta kvöld fór Michael Panister, gegn venju sinni, á nýtísku nætur- klúbb. Fyrst borðaði liann kvöldverð á óbreyttu veitingahúsi. KI. 10 fór hann svo áleiðis í klúbbinn, sem hann var meðlimur i. Elisabet dansaði þar við laglegan, ungan mann, sem minnti á Spánverja. Hún hafði greinilega borðað kvöld- verð við borð, þar sem Gerald Briggs sat. Hann sat þar og svolgraði kampa- vin og hló einfeldnislega öðru hverju. Gestir hans voru sýnilega af mislitu sauðahúsi eins og venjulega. Þcgar Gerald kailaði á hann, settist hann og lét fara vel um sig, eftir því sem föng voru á. Flestir voru nú farn- ir að dansa, en Michael reyndi að hefja samræður við Gerald Briggs til málamynda. Raunverulega var hugur hans bundinn við Elísabetu og Benito Querita. Það var fallegt par. Hann dansaði eins og Suðurlandabúar einir geta. Michael Panister fannst hann nú sjá alveg nýja Elísabetu. Hún var ennþá fegurri en hún var vön að vera. Hún var svo lífleg og ljómandi. Micha- el fannst hún vera yngri og glaðlegri en nokkru sinni fyrr. Hún hló og skrafaði, meðan hún dansaði, og Querita virtist vera mjög hrifinn af henni. „Þau eiga vel saman, er það ekki? En Ben skal nú ekki ræna Elisabetu frá mér allt kvöldið — það skal ég gera honum skiljanlegt. Hann verður lika að dansa við aðrar og láta Elísa- betu mér eftir.“ Rödd Geralds Briggs var gróf og ruddafengin. Michael varð reiður og afbrýðisanmr. Hann veitti því athygli, að allir þeir, sem ekki dönsuðu, horfðu á Elísabetu og herrann, sem hún dansaði við. Hann fann í senn til sársauka og hjálparleysis, en lang- aði jafnframt til þess að ganga fram fyrir alLa og taka stúlkuna undir sína vernd. Einn þeirra, sem sat við næsta borð, fór háðulegum orðum um-EIísabetu og dansherra hennar. „Hún er vel vaxin, jiað verða menn að játa, en hún er eins og slikt kven- fólk er jafnan — skeytingarlaus um allt nema að krækja sér í karlmann! Strákurinn kann svo sem lika að dansa! En ég þori að veðja, að það er ekki heilbrigð skynsemi til í koll- inum á honum!“. Orð þessi voru sögð við feitan, mið- aldra mann, sem reykti stóran vindil. „Það er ótrúlegt, en satt, að fal- legasta kvenfólkið lendir alltaf í klónum á slíkum piltum og verður óhamingjusamt. „Eg held, að það sé engin hætla á því, að þessi verði óhamingjusöm,“ sagði liinn maðurinn og hló. „Hún þekkir ekki næmar tilfinningar. Höfuð ið er hart sem tinna og hjartað kalt sem is. Ungfrú Charlbury cr stúlka fyrir sinn hatt.“ „Ætli yður skjátlist ekki þar. Gætið þér að andlitssvipnum, jiegar hún fer liérna framhjá aftur.“ Michael svall reiðin i brjósti, er hann þurfti að hlusta á þessa palla- dóma um Elísabetu. Hann varð að koma henni á burt þaðan. Hann vor- kenndi Elísabetu að vissu leyti, því að greifaynjan — móðir hennar — hafði sagt honum frá fortíð sinni og Elísabetar. Hún hafði ekki reynt að bera blak af sjálfri sér. Nei, hún hafði viljað skella skuldinni af brestum EHsabetar á sig, þar sem hún hefði vanrækt skyldur móðurinnar við upp- eldi hennar. Þegar lagið var búið og Elisabet og dansherra liennar komu aftur að borðinu, var Gerald Briggs i slæmu skapi. „Heyrðu, Ben, þú ættir að ráða þig sem dansara við klúbbinn. Það gæti orðið eins arðvænlegt fyrir þig og að leika í kvikmyndum."

x

Fálkinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.