Fálkinn - 09.01.1953, Qupperneq 10

10
FÁLKINN
FERÐIR ODYSSEIFS
— Gætum við ekki komið okkur
saman um — til þess að ekki verði
of oft truflanir í fyrirlestri mínum
— að við hóstum öll í einu?
— Ef þér bíðið ofurlítið hugsa ég
að þér getið fengið þennan hest.
— Æ, er honum svona kalt á trýn-
inu?
FRAMHALDSMYND ASAGAN:
37. Nú gladdist Odysseifur í hjarta
sínu. Hann tók ör, og án þess að standa
upp af stólnum miSaði hann og skaut,
svo að örin flaug gegnum fyrsta axar-
augað og út í gegnum öll hin. „Tele-
makos!" kallaði Odysseifur, „enn hefi
ég krafta í kögglum, nú er mál til kom-
ið að við komum öllum þessum biðlum
fyrir kattarnef.“
Telemakos fleygði sverðinu og greip
spjót og fór til föður síns.
Odysseifur bretti upp ermarnar á
úlpunni sinni, hljóp upp á þröskuld-
inn og hellti örvunum úr mælinum.
„Veðmálinu er lokið,“ sagði hann, „nú
ætla ég að skjóta á önnur mörk!“ Og
svo skaut hann á fynsta biðilinn, sem
hafði borið bikar upp að vörum sér.
Hann hneig dauður niður.
38. Allir biðlarnir hlupu upp til
handa og fóta og ætluðu að grípa til
vopna, en Odysseifur og Telemakos
höfðu tekið bæði spjót þeirra og skildi
burt kvöldið áður. Sverðin voru einu
vopnin sem þeir höfðu. „Hvað gengur
að þér, ókunni maður — dirfist þú að
skjóta á fólk?“ hrópuðu þeir. „Þú
hefir drepið mesta efnismanninn i
allri íþöku.“
Odysseifur leit heiftarlega til þeirra.
„Hundar!“ hrópaði hann. „Þið hafið
vonað að ég kæmi aldrei aftur, þið haf-
ið sólundað eignuin mínum og beðið
konu minnar að mér lifandi. Nú skul-
uðþið deyja, liver og einn.“ Nú skelfd-
ust biðlarnir, margir ætluðu að flýja,
en dyrnar voru læstar. Þeir urðu að
berjast. Orrustan varð áköf, og mun-
aði litlu að illa færi fyrir Odysseifi.
Maður einn hafði laumast inn í vopna-
búrið og náð i hjákna, skyldi og spjót
handa félögum sínum.
FALLINN RISI. — Stærsta tré norð-
anfjalls í Noregi, grenitréð í Singas-
aas féll í ofsaroki 1. desember í vetur.
Grenitré þetta, sem var orðið mjög
gamalt og var friðað, var 36 metra
hátt og viðurinn i því 8,36 rúmmetrar.
Þvermál þess var 92 cm. 1 meters hæð
frá jörðu.
39. Þegar bardaginn stóð sem hæst
birtist Pallas Aþena í salnum. Hún
lyfti skildi isínuin og biðlarnir urðu
agndofa af hræðslu. Þeir liættu að
berjast og hlupu á burt til að kom-
ast í felustað, en dyrnar voru læstar
og jieir voru allir brytjaðir niður.
Odysseifur lét Telemakos kalla á
gamla konu. Hún hrópaði af fögnuði
þegar hún kom inn og sá Odysseif
standa innan um biðlabúkana. En
Odysseifur sagði: „Það er ljótt að
fagna yfir dauðra manna val. Það er
dórnur guðanna og jieirra eigin
vonska, sem hefir orðið þeim að falli.“
Svo var salurinn ruddur og líkin bor-
in út og Odyisseifur brenndi steininn
til að hreinsa loftið. Og nú fyrst var
gömlu konunni sagt að sækja
Penelopu, sem var söfandi.
Jitterbug fyrir rétti.
Trölladansinn jitterbug hefir nú
hlotið þá sæmd að vera sýndur fyrir
hæstaréttinum í Michigan. Tilefnið
var það að jiangað var skotið máli,
sem áður hafði verið dæmt fyrir ó-
æðra rétti í Detroit að snerist um
skaðabætur. — Þannig stóð á að 55
ára gömul frú í Detroit, sem vill fylgj-
ast ineð timanum, fór á dansskóla til
að læra þennan hættulega dans. Hún
handleggsbrotnaði á fyrstu æfingunni
og stefndi skólanum og heimtaði
skaðabætur. Undirrétturinn taldi að
skólinn væri ekki skaðabótaskyldur
og sýknaði liann af kröfunni. En þeg-
ar hæstaréttardómárarnir i Michigan
höfðu látið sýna sér dansinn sem ítar-
legast, kom þeim saman um að dans-
inn væri jafnvel enn hættulegri íþrótt
cn Imefaleikar og japönsk glíma til
samans, 'svo að ábyrgðarhluti væri
að taka að sér kennslu í honum. Og
dæmdi skólann til að greiða hinni
handleggsbrotnu frú Teresu Schnepf
3.645 dollara i sára- oig skaðabætur.
SKEGGVÖXTUR í FRIÐRIKSSUNDI.
Margir af karlmönnunum í danska
bænum Frederikssund eru hættir að
raka sig en safna alskeggi. Ástæðan
er sú að bærinn ætlar að halda af-
mæli og einn þátturinn i fagnaðin-
um er sá, að skrúðganga í fornum
stíl verður farin, og er það Skjöldur
konungur, sem fer í fararbroddi vík-
inga sinna. En vitanlega mega vík-
ingarnir ekki vera rakaðir. Þess vegna
eru flestir að safna skeggi, til þess
að verða tækir í skrúðgönguna. En
— rakararnir bölva í sand og ösku.
6,7 MILLJÓNIR I TOKÍÓ. — íbúatala
Tokíó hefir tvöfaldast síðan á stríðs-
árunum og er nú 6.748,000, en var
3.480,00 við fyrsta manntal eftir stríð-
ið, 1. nvóember 1945. —
Vitið þér...?
að til eru bæði hvítir, grænir og
svartir hafísjakar?
Stór ísjaki getur verið þúsund ár
að myndast í jöklinum og liturinn á
ísnum veltur þá á því hvers konar
efni blandast í hann meðan hann er
að frjósa.
að síðustu þrjá mánuði hafa
32.000 manns flutt búferlum frá
Evrópu í aðrar heimsálfur?
Samkvæmt skýrslum útflutnings-
nefndarinnar PIGMME voru útflytj-
endurnir 31.952. Flestir fóru til Banda-
ríkjanna og voru flóttamenn frá
Austur-Þýskalandi. Alls fóru 24.073
til Bandaríkjanna á vegum þessarar
nefndar, 1855 til Kanada og 1286 til
Brasilíu. Af útflytjendunum voru
21.095 frá Þýskalandi, 6,742 frá Aust-
urríki og 993 frá Ítalíu.
að „St. EIms-eldur“ er raf-
magnsfyrirbrigði en hrævareldar
ekki?
í fjalllendi og yfir sjó sjást oft í
sambandi við þrumuveður logar upp
af hvössum toppum, svo sem fjalls-
nýpum og siglutrjám. Það er sérstak-
lega ef mikið er af neikvæðu rafmagni
i loftinu, að þessir „St. Elms-eldar“
myndast.
Margir erfiðleikar í sambúð manns
og konu stafa af því, að það er eðli
mannsins að gleyma — en konunnar
að muna. —
segir SINCLAIR LEWIS.