Fálkinn - 29.10.1953, Qupperneq 13

FÁLKINN
13
ur af vilja gerður gæti ég ekki læst konu
ensks manns inni hjá mér. Þér hafið lesið of
mikið af skáldsögum.
— Þér viðurkennið þá að yður langi til
þess? Röddin var hás.
— Nei, svaraði hann kaldranalega. — Mér
þykir leitt að þurfa að segja yður sannleik-
ann svona blákaldan, en það er auðheyrt að
hin hæverskari tilmæli mín hafa ekki hrifið.
Þér skuluð fá að heyra allan sannleikann, frú
Green: Mér býður við að sjá hvíta hörundið
á yður og blygðunarlausa rauða munninn. Og
viljið þér nú verða á burt héðan undir eins,
siðlausa og sjáifselska manneskja!
Prinsinn hafði gleymt hinum vestrænu
háttum, sem hann hafði tamið sér. Nú var
hann aðeins tyrkneskur prins, sem ekki hafði
nelna meðaumkvun með konu sem hann fyrir-
leit.
— Ö .... ó .... Iris hörfaði undan og
héit hendinni fyrir munninn. Nú opnuðust
dyrnar aftur og ung stúlka kom þjótandi inn.
Það var Rósalinda í hvíta kjólnum sem hún
hafði verið í um kvöldið.
— Iris! Ertu orðin brjáluð? Eg sá að þú
hvarfst út í garðinn, en þóttist ekki alveg
viss um það svo að ég veitti eftirför. Komdu
undir eins. Við verðum að reyna að komast
inn í húsio án þess að tekið verði eftir okk-
ur ....
Rósalinda hafði ekki lokið setningunni
þegar dyrnar opnuðust í þriðja sinn. Inn kom
Fred Green, í slopp.
— Svo að það er 'hérna sem þú heldur þig?
Röddin var hrjúf og augun brunnu af hatri og
afbrýði. — Eg sá kvenpersónu hlaupá í þessa
átt og elti. Fred reiddi höndina til höggs.
— Nei, Fred, ekki að slá!
Rósalinda vatt sér fram milli hjónanna.
— Yður skjátlast, Fred. Eg var með
henni ....
— Þér! 1 blindri bræði sinni hafði Fred ekki
tekið eftir öðrum en Iris og prinsinum. —
Svo að þér eltuð hana líka? Eða voruð það
kannske þér sem fóruð með hana hingað? Þér
kynntuð móður minni þessa fúlu vini yðar
fyrir borgun, og nú hafið þér sjálfsagt fengið
boTgun líka fyrir að ginna konuna mína
hingað!
Prinsinn færði sig snöggt að þeim. Rósa-
linda, sem skildi hvað honum var í 'hug, leit
bænaraugum til hans. Ef hann yrði fyrri til
að slá mundi Fred ærast og þá gæti þetta
endað með manndrápum.
— Nei, Ali, lofið mér að gefa skýringu ....
flýtti Rósalinda sér að segja. — Hlustið á
mig, Fred! Eg .... okkur .... langaði ekki
til að fara að sofa strax og gengum svo út í
garðinn, og þá sjáum við ljós hérna ....
— 'Haldið þér að ég sé fábjáni? sagði Fred
viti sinu fjær.
Hvað er það sem fíllinn hræðist?
— Þetta er satt.
— Æ, þegið þér! Iris var háttuð. Fred
sneri sér að Iris. Hún var svo náföl að græn
slikja virtist vera komin á hörundið, en blóð-
rauður munnurinn skar sig úr. Rafgulu aug-
un voru eins og í hundeltu villidýri. Öll feg-
urð hennar var horfin. Fred þreif til konu
sinnar og hristi hana eins og tusku. Ali prins
myndaði sig til að skerast í leikinn þegar Iris
fókk málið aftur.
— Þér skjátlast, Fred, sagði hún með and-
köfum. — Það var ekki ég, það var Rósalinda.
Hún fór hingað til að hitta prinsinn .... ég
sá hana þegar ég var að loka glugganum og
elti hana. Eg hefi lengi reynt að afstýra þessu,
en hún hefir ekki viljað hlusta á mig. Hún
er svo ung, eiginiega barn. Eg varð að bjarga
henni.
— Rósalinda! Það var auðséð á augum
Freds að honum létti. — Er þetta sannleik-
urinn?
Rósalinda starði á Iris sem horfði á hana
flóttaaugunum, og Rósalinda vissi að öll fram-
tið Iris var komin undir svari hennar.
— Já, það er satt, sagði hún rólega.
Fred snei sér fá Iris að Rósalindu: — Svo að
þetta er þá svona? Þér hafið flækt konunni
minni í iþetta, til þess að hafa hana að hlífi-
skildi! Og ég sem hélt það gagnstæða. Þér
.... þér .... Eg formæli nafninu yðar svo
að það heyrist landsendanna á milli um allt
Egyptaland.
Nú tók sterk hönd i Rósalindu. — Nú er nóg
komið, sagði Aii prins reiður. — Þér ....
Hann átti í striði að leyna fyrirlitningu sinni
á Fred. Af því að þér eruð gestur minn verð
ég að neita mér um að láta þjóna mína fleygja
yður út, eins og þér eigið skilið, og ég ætla
líka að gefa yður nánari skýringu á þessum
einkenniiega samfundi.
Prinsinn hafði ekki sleppt takinu á armi
Rósalindu aftur og hún hnippti í hann. Hann
______________________________________________
skildi hvað hún átti við. Hann mátti ekki
fletta ofan af Iris.
Þetta málefni kemur hvorki yður né konu
yðar við. Ungfrú Rósalinda Fairfax hefir sýnt
mér þann heiður að lofa að giftast mér.
Það var líkast og blóðið stirðnaði í æðum
hennar, en hún þagði.
— Við höfum hins vegar ekki opinberað
trúlofun okkar ennþá, hélt prinsinn áfram
jafn rólega, — og þess vegna kom ungfrú
Fairfax hingað á þessum tíma til að láta leiða
sig fyrir móður mína.
— Einkennilegur tími fyrir þess háttar,
urraði Fred.
— Alls ekki. Klukkan er ekki margt, og
þér megið reiða yður á að unnustu minnar
verður gætt. Móðir mín og öll fjölskyldan
biður hennar núna. En ég skal játa að ókunn-
ugum kann að virðast þetta dálitið kynlegt,
og þess vegna mun frú Green hafa elt. Með
öðrum orðum: misskilningur frá rótum. Og
nú ætla ég.að biðja yður að fara með konuna
yðar inn i gestahúsið aftur.
— Ja .... ég .... bið yður afsökunar,
stamaði Fred, sem var þó enn í vafa um
hverju hann ætti að trúa og hverju ekki.
Hann tók í handlegginn á Iris og sagði: —
Nú skulum við koma ....
Iris leit aftur á Rósalindu að skilnaði. And-
litið hafði fengið á sig sinn fyrri ljóma og
augnatillitið sem Rósalinda fékk var þakk-
andi en um leið letilega brosandi. Hættan
var liðin hjá og Iris var aftur orðin sama
sjálfselska, kæi’ulausa og fallega daðurdrós-
in sem áður. Þakklæti hennar átti sér ekki
djúpar rætur. — Eg óska til hamingju, sagði
hún glannalega. — Þetta verðum við að heyra
nánar um á morgun.
Rósalinda brosti lítið eitt. Hún gat ekkert
sagt.
— Komdu nú, sagði Fred óþolinmóður.
Þau gengu bæði til dyranna og Rósalinda
losaði handtakið prinsins til þess að fylgja
þeim eftir, en Ali hélt henni aftur. — Vertu
róleg, Rósalinda, hvíslaði hann og bætti við,
svo hátt að -hin gátu heyrt: — Og nú getum
við loksins farið inn til móður minnar.
Dyrnar luktust eftir Fred og Iris og Rósa-
linda var ein með Ali prins.
EITT augnablik var allt hljótt í stofunni.
Rósalinda starði á munstrið í gólfdúknum, en
Ali hélt í handlegginn á henni og horfði á
lútandi, bjart höfuðið. Svo sleppfi hann henni
og ýtti henni í stól.
FÁLKINN - VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM - AI-
greiðsla: Bankastræti 3, Iteykjavík. Opin kl. 10-12
og 1-6. Blaðið kemur út á íimmtudögum. Áskriítir
greiðist fyrirfram. - Ritstjóri: Skúli Skúlason. Fram-
kv.stjóri: Svavar Hjaltested. - HERBERTSpreni.
Flöskurnar komust
heilar heim.