Fálkinn - 22.01.1954, Blaðsíða 6

6
FÁLKIN N
Spennandi ástar- og leynilögreglusaga eftir Phyllis Hambledon.
Leytulnvmnl
(15 SffStrODDA
VILL HEYJA EINVÍGI VIÐ FARÚK.
Þessi maður með pípuhattinn, skamm-
byssuna og vindilinn, er ítalskur aug
lýsingastjóri og heitir Guido Orlande
og er búsettur í París. Hefir hann lát-
ið taka myndina af sér til að sýna
hvernig hann ætli að hreyfa sig þegar
hann gengur á hólm við Farúk fyrrv.
konung. Orlande hefir sem sé skorað
hann á hólm og ástæðan til þessa
er sú, að Orlande talaði óvirðulega
um Farúk í bók sem hann gaf út. en
þá kallaði Farúk Orlande „Tæfuson".
Og þá svaraði Orlande með einvígis-
áskoruninni. En Farúk segist ekki
munu sinna þess konar.
SKRÍTIN ATVINNA. — Þessi maður
hefir þá sjaldgæfu atvinnu að sprauta
farða á dansstelpurnar í einu leik-
húsinu í London. Þær eru fjörutíu
og lappirnar á þeim þar af leiðandi
áttatí'u, og allar þessar lappir verður
hann að sprauta tvisvar á hverri sýn-
ingu, svo að hann má ekki liggja á
liði sínu.
illa við vatn, en þó er músin Símon
undantekning hvað það snertir. Enska
telpan Pamela Anson á þessa mús,
og nú ætlar hún að fara að baða hana.
Sem baðbursta notar hún tannbursta.
SamræSurnar hefðu eflaust endað
með skelfingu hefði ekki Helen komið
niður sligann rétt í þessu. Hún var
auðsjáanlega búin að sofa um stund en
hafði vaknað við samtal okkar.
„Það er orðið framorðið," sagði
hún. „Ætlar þú ekki að koma, Rósa-
lind? Varstu ekki búin að lofa þvi
að sofa hjá mér?“
„Hví skyldi Rósalind sofa hjá þér?“
spurði Suzy.
Hún var búin að missa alla stjórn
á skapsmunum sinum, og rödd hennar
var bæði illkvittnisleg og reiðileg.
„Systir Theresía kemur ekki ef
Rósalind er hjá mér,“ sagði Helen.
„Það er engin systir Theresía til,“
sagði Suzy. „Er engin leið að koma
því inn í hausinn á þér að þig hefir
aðeins dreymt hana. Þú verður að
bægja þessari firru frá þér. Það
lcynir sér raunar ekki að þú ert veik
ennþá og ættir að vera á hressingar-
hælinu. Ég hringi jiangað á morgun,
hvað sem hver segir.“
„Eg vil ekki fara aftur á hressing-
arhælið, Suzy,“ sagðl Helen. „Og ég
held að þú getir ekki komið mér
þangað gegn vilja mínum.“
Suzy varð mállaus af undrun. Hún
átti síst af öllu von á því að Helen
leyfði sér að standa upp í hárinu á
henni. Martin varð einnig undrandi á
svip. Hann starði á Helcn eins og
hann sæi liana nú í fyrsta skipti. En
mér kom þetta ekki á óvart, ég ein
vissi hver hafði stappað stálinu i hana.
Engu að sí'ður fannst mér nú tími
til kominn að hinda endi á þessar
samræður.
„Við skulum koma upp. Ég ætla að
fara i bað og síðan kem ég inn til
þín, Helen.“
ER ÞETTA nauðsynlegt?" spurði
Martin stundarfjórðungi siðar.
Hann beið mín fyrir utan herhergis-
dyrnar. Hann var mjög hnugginn og
niðurdreginn en horfði engu að siður
biðjandi á mig.
„Já,“ svaraði ég. „Eg lofaði henni
því. Ennfremur hefir hún rétt fyrir
sér í því, að nunnan kemur síður, ef
ég er hjá henni.“
„Þú ætlar þó ekki að segja mér að
þú trúir því að hér sé um eitthvað
annað en hugarburð að ræða.“
„Hugarburðir skilja ekki eftir á-
þreifanlegar perlur í skápnum."
Nú þorði ég loks að trúa honum
fyrir leyndarmáli Helenar. „Skápur-
inn er læstur núna,“ sagði ég. „Eg
■hlýt að viðurkenna að mér er ekkert
um þessa nunnu gefið fremur en
Helen!“
„Hamingjan góða, Rósie!“
Martin var mér enn skelkaðri að
lokinni frásögn minni.
„Það er lnigsanlegt að Helen segi
satt,“ sagði hann. „Það er tæpast á-
slæða til að væna hana um að hafa
látið perluna þarna sjálf. Sé um raun-
verulegan atburð að ræða, er hugsan-
legt að hann endurtaki sig.“
„Mér er það fullljóst. Þess vegna
álít ég að við liöfum tæpast leyfi til
að fara héðan að svo stöddu — hversu
mikið sem okkur kann að langa til
þess.“
„Þú hefir ef til vill á réttu að standa
— þó má ég ekki hugsa til þess eftir
það sem á undan er gengið, að vera
hér lengur." Rödd hans breyttist og
hann varð biðjandi á svip. „Rosie,
hvað get ég sagt mér til málsbóta?“
„Þú þarft ekki að segja neitt, mér
finnst ég vera farin að skilja sitt af
hverju. Suzy er í rauninni ekki vond
stúlka — hún veit aðeins ekki hvað
siðgæði er!“
„Með því er ekki svo lítið sagt,“
sagði Martin. Það er verst að hún
skuli vera svona skrambi heillandi.
Það er ekki svo að skilja að ég viti
ekki hvernig hún er .........“
Hann hafði fengið tvöfaldan
skammt af móteitrinu. Fyrst hafði
hann komið að Suzy í faðmlögum við
Sebastian, og siðan hafði hann orðið
að hlusta á viðbjóðsleg orð, sem hún
lét sér um munn fara í samtalinu við
mig. Mér var fullljóst hver áhrif alls
þessa hlytu að vera á hann, því að
Martin var, þegar öll kurl komu til
grafar, íhaldssamur og gamaldags eins
og flestir Englendingar.
„Hvernig get ég fengið af mér að
tala svona við þig?“ sagði hann í
örvæntingu. „Hvað gengur að mér?
Ég kem svivirðilega fram við þig,
ég geri mér fulla grein fyrir því. Ég
vildi óska, að ég gæti sagt að ég hefði
læknast til fulls, en svo er því miður
ekki — ekki ennþá að minnsta koosti!“
Hann lét fallast í stól og grúfði
andlitið i höndum sér. Ég klappaði
honum móðurlega á bakið, eins og
gömul skilningsgóð frænka.
„Svona, svona!“ sagði ég.
ÉG lá og lét fara vel um mig í rúmi
Helenar. Sem betur fór gat það talist
tvibreitt svo að vel fór um okkur báð-
ar. Við höfðum spjallað saman um
stund en vorum þagnaðar. Dyrnar
opnuðust og Suzy kom inn. Tohy, sem
lá til fóta, dinglaði rófunni vingjarn-
lega, og það var ofur eðlilegt því að
Suzy hafði jafnan meðferðis eitthvert
hnossgæti handa honum.
„Ég er hingað komin til að biðjast
afsökunar, Rosalind," sagði hún. „Ég
iðrast orða minna.“
Ekkert hefði getað komið jafn illa
við mig né komið mér eins á óvart.
„Mér hefir loks skili.fl það, sem ég
hefi aidrei áður lagt neinn trúnað á,“
sagði Suzy. „Hjón geta verið tengd
órjúfanlegum böndum. Ég hefi oft
lesið um slikt en aldrei trúað því þar
til nú. Er Helen sofandi?“
„Það virðist sem svo sé.“
„Ég vildi cinnig gjarnan biðja hana
afsökunar. Ég vildi einnig gjarnan
biðja liana afsökunar. Ég hefi hegðað
mér skannnarlega í kvöld. Eg reiðist
ekki oft, en jiegar það kemur fyrir
er ég hræðileg. Ég held næstum að
ég hafi hótað henni með hressingar-
hælinu. Þó er siður en svo að ég kæri
mig um að missa hana þangað! Hún
er eini vinurinn sem ég á — núna.
THarilyn THaxwcll
er ein af hinum nýju Hollywood-
stjörnum, sem hefir fagran líkams-
vöxt og kynþokka til að státa af. Þeir
eiginleikar hafa orðið hvað nota-
drýgstir fyrir ýmsar nýjustu stjörn-
urnar þar vestra — og þótt víðar
væri leitað. Nöfnin Marilyn Monroe,
Eva Bartok og Silvana Magnano tala
sínu máli um það.
Hún var skjálfrödduð af geðslirær-
ingu. Ég gat ekki varist því að hafa
samúð með henni. Hún hafði staðist
raunirnar svo vel, en það gat meira
en verið, að okkur hefði ekki verið
svo ljóst sem skyldi, hversu þungbær-
ar þær væru henni. Frænka hennar,
sem hafði gengið henni i móður stað,
liafði verið myrt á svivirðilegan hátt.
Denis kom svívirðilega fram við
hana og grunsemdir beindust að
henni úr öllum áttum. Hún sjálf erfði
mikinn auð og aukna ábyrgð og varð
auk þess að bera þá byrði að annast
taugaveiklaða systur sína.
Já, það var ekki hægt að neita því
að allt hjálpaðist að til að gera Suzy
lífið erfitt! Ég fann til innilegrar sam-
úðar með henni og ég skynjaði gerla
að væri Martin algerlega utan við mál-
ið, gæti ég auðveldlega verið vinlcona
Suzy. Suzy beygði sig yfir Helen.
„Elsku Helcn,“ hvíslaði hún. „Elsku
litlá systir!"
4