Fálkinn - 22.01.1954, Blaðsíða 7

FÁLKINN
7
FRÆNDI OKIÍAR. — Þegar maður
lítur á þennan sirkus-apa, sem heitir
Janet, í fallegu fötunum sinum og
spilandi á gítar, verður maður að
viðurkenna að það sé eitthvað til í
því sem Darwin gamli sagði um upp-
runa tegundanna.
HANN HITTI INDÍÁNA. — Indíána-
sögur eru uppáhald allra stráka, en
fæstir hafa þeir nokkurn tíma séð lif-
andi Indíána. Það er því ekki furða
þó að þessi Parísarstrákur sé hróð-
ugur yfir að hitta ósvikinn Indíána-
höfðingja. Þessi glæsilegi rauðskinni
er í dans- og söngflokki, sem sýnir sig
í borginni, og nú hefir hann lofað
„bleiknefnum“ að setjast á hestbak
hjá sér.
Hún kyssti hana varlega á vangann.
Helen bærði ekki á sér.
ÉG VAKNAÐI tvisvar um nóttina. í
fyrra skiptið vaknaði ég við það, að
Denis kom heim á mótorhjólinu. Það
hvarflaði aldrei að honum að gera
tilraun til að hafa liljótt um sig. Mér
fannst næstum eins og hann hlyti að
hafa sjúklega ánægju af að vekja alla
í húsinu. í seinna skiptið vaknaði ég
við það, að Toby, sem hefir sennilega
verið kalt í hráslaga morgunsins, var
að gera tilraun til að troða sér milli
okkar Helenar í rúminu. Ég jjreif i
hnakkadrambið á honum og fleygði
honum niður á gólf.
Morguninn eftir þegar við vorúm
öll komin á fætur og sátum á sólpall-
inum, komu þeir lögregluforinginn og
Berthot. Þeir gengu beint að herbergi
Mollý og opnuðu þær, hátíðlegir í
bragði.
„Þess gerist ekki þörf lengur að
herljergið sé læst, mademoiseIIe,“
sagði hann við Suzy. „Við vitum þeg-
ar allt sem jjarf um J)á hlið málsins."
„Hafið þér komist að nokkurri nið-
urstöðu?" spurði Suzy. „Vitið Jiér
.......?“
„Þáð er margt seni ég hefi komist
á snoðir um, mademoiselle. Ég væri
clcki svona háttsettur í lögreglunni ef
ég megnaði ekki að ráða fram úr slilc-
um málum. Mér væri að vísu mikil
hjálp í, ef þér gætuð fundið hótunar-
bréfin, mademoiselle. Þér segið að
hótanirnar hafi komið enn greinilegar
fram í þeim.“
„Já, það er rétt, monsieur," sagði
Suzy. „Ég man sérstaklega eftir einni
setningu úr þeim, sem kom ónotalega
við mig. Hún var á Jjessa leið: „Við
í andstöðuhreyfingunni svífumst ein-
skis, ekkert er okkur friðhelgt, ekki
einu sinni mannslífin.“
„Hver sem er hefði auðvitað átt
ofur auðvelt með að fleygja bréfun-
um i sjóinn,“ sagði Boudet. „Það var
annars dálítið annað sem ég ætlaði
að segja yður. Eins og þér vitið liggur
skemmtisnekkja mexikansks auðkýf-
ings fyrir akkerum hérna úti í fló-
anum, og mér datt í hug að spyrja
hann, hvort hann hefði orðið nokkurs
var hina umtöluðu morðnótt. Hann
slcýrði mér frá, að einmitt þá nótt
hefði lítill vélbátur staðið við báta-
hryggju Bláskógahússins talsverðan
hluta næturinnar. Mexikaninn hafði
verið i spilavítinu ásamt frú sinni
um kvöldið og þau tóku eftir bátnum,
þegar þau komu heim —- og ennfrem-
ur tóku þau eftir þvi að hann var
horfinn um morguninn. Hjónin skýrðu
mér frá þvi að þau hefðu verið sam-
mála um að báturinn nmndi vera
nýjasta gjöf frú Frenier til „vinar“
síns.“
-,.Tá, ég veit það,“ sagði Suzy. „Það
vantaði ekki, nógar voru slúðursög-
urnar um frænku mina. Hún vissi
það sjálf, en henni stóð hjartanlega
á sama. Hún áleit að ósannar slúður-
sögur gerðu engum mein. Hinsvegar
stend ég í þeirri trú að La Bande
Voleur séu sekir um ónæðið. Slíkum
glæpamannaflokki hefði ekki orðið
skotaskuld úr því að fá vitneskju um,
að ])ær frænka mín og systir voru
einar í húsinu.“
„En glæpalýðnum i La Bande
Voleur hefði aldrei dottið í hug að
skilja skartgripina eftir,“ sagði
Boudet.“
„Ekki nema því aðcins að þeir hafi
óttast að þeim væri veitt eftirför,“
bætti ég við. „Ef til vill hefir verið
farið að birta af degi. Eftir því sem
Helen sagði ....“
„Ó, já, við megum ekki gleyma grá-
klædda manninum," sagði Boudet.
Andlit hans var svo steingervings-
legt að ógerningur var að geta sér til
um hvort hann talaði í gamni eða
alvöru.
„Monsipur Boudet," sagði Martin.
„Þess gerist tæpast J)örf að við kon-
an mín og ég séum hér lengur. Við
hljótum að geta fengið að fara til
Englands úr þessu. Við vorum ekki
einu sinni komin hingað liegar morðið
var framið."
„Það má ef lil vill segja að þér
hafið rétt fyrir yður í því,“ sagði
Boudet. „Hins vegar væri J>að mjög
æskilegt vegna ungfrú Grayson, j)að
kæmi sér vel fyrir hana að hafa vini
sína hér uns málið er til lykta leitt.
Ég hefi ekki leyfi til að halda yður
hér gegn vilja yðar, en þér gerðuð
mér mikinn greiða með að dveljast hér
enn um stund.“
„Hún hefir Valdiers hjónin til að
annast um sig,“ sagði Martin J)rá-
kelknislega.
„Ég get séð um mig sjálf,“ sagði
Suzy. „Ég er dauðskelkuð en ég er
einfær um að bjarga mér. Æskilegast
væri auðvitað að við systurnar gæt-
um einnig fengið að fara héðan. Og
sé J)að ekki hægt vildi ég gjarnan
losna við Denis. Þér verðið að vera
þess minnugur hr. Boudet að við syst-
urnar verðum hér einar með honum,
þar sem lögreglan liættir nú að halda
vörð um lierbergi MoIlý.“
„Eins og ég hefi þegar sagt yður,
mademoiselle J)á skortir mig mann-
afla til að hafa vörð um húsið leng-
ur. Besta lausnin væri því að monsieur
og madame Motcombe dveldu hér enn
um hríð. Það getur hvort sem er aldrei
verið um mjög langan tíma að ræða.“
„Ekki mjög langan tíma?“ endur-
tók Suzy en Jjagnaði svo skyndilega.
„Þá verðum við hér áfram,“ sagði
Martin stuttur í spuna.
ÞEGAR Boudet var farinn ríkti alger
J)ögn um stund. Mér virtist sem Suzy
myndi engin þægð í nærveru okkar,
ég áleit sem sé að hún myndi eiga
erfitt með að umgangast okkur eftir
J)að sem á undan var gengið. Ég dró
l)á ályktun að sjálfsögðu af eigin til-
finningum, en ég hefði mátt vita að
Suzy væri algerlega óútreiknanleg.
Von bráðar sneri Suzy sér að okkur
með sí'nu blíðasta brosi.
,Á>að var fallega gert af ykkur að
vilja vera hér áfram. Þið gerið mér
mikinn greiða með því. Ég legg til
að við gleymum öllum óþægindum og
sættumst heilurn sáttum. Eg er lika
nú fyrst að átta mig á þvi, að J)ið
hafið ekki slcoðað umhverfið hérna
að neinu gagni. Eg hefi verið að ráð-
gera nokkur smáferðalög, við gætum
t. d. á morgun ferðast um í bílnum
og skoðað nokkra kastala. Og í dag
gætum við siglt upp eftir fljótinu. Þú
kannt að meðhöndla bát, er ekki svo
Martin?“
„,Tú, en ert þú ekki sjálf vöp bát-
um?“
„Nei, ég er skelfilegur klaufi. Eg
var einu sinni rétt að segja búin að
drekkja mér og síðan hefi ég verið
rög við allt slíkt. En við megum til
með að fara þetta, og þar sem við
Martin höfum nú orðið ásátt um að
við elskum ekki hvort annað, sé ég
ekki að neitt sé til fyrirstöðu!“
Þessi síðasta athugasemd hennar
gerði mig alveg orðlausa, og mér virt-
ist sem sama máli gegndi um Martin.
Suzy hélt áfram að láta dæluna ganga.
„Það er hólmi i fljótinu nokkru
ofar. Þegar við vorum litlar köll-
uðum við hann alltaf ævintýraeyjuna,
og ég lék oft að ég væri kóngsdóttir,
sem gömul galdranorn hefði skilið
J)ar eftir. Helen J)ykir engu siður vænt
um eyjuna en mér. Eg býð henni'með,
ef þú vilt sigla okkur þangað, Martin."
„Jæja, látum svo vera,“ sagði Martin
stuttur i spuna.
„Eg bið J)á Josephine um að útbúa
nestiskörfu til fararinnar,“ sagði Suzy.
„Helen, hvar ertu? Við ætlum til
ævintýraeyjunnar. Við leggjum af
slað þegar eftir morgunverðinn."
Helen kom niður sligann.
„Eg get ekki komið með,“ sagði hún,
„nema Júlíus komi lika. Eg lofaði að
hitta hanri í dag.“
Það leyndi sér ekki að hún tók á
ölhi sínu viljaþreki til að segja J)etta.
Suzy nam staðar er hún var komin
miðja leið að eldhússdyrunum.
,.Eg get ekki sagt að mér sé neitt
sérlega um þetta skyndilega vinfengi
þitt við Júlíus gefið,“ sagði liún.
Skáldið við útgefandann: — Hafið
þér haft tima lil að lesa kvæðin mín?
Útgefandi: — Já, og tvö þeirra hefðu
hvorki Jónas eða Bjarni getað ort.
Skáldið: — Og hvaða kvæði eru J)að,
með leyfi?
Útgefandi: — Það eru þéssi um
kvikmyndahúsin og útvarpið.
Fcrðamaður á gistihúsi varð J)ess
var að nágranni hans í næsta herbergi
var afar taugaveiklaður. Þegar hann
var að hátta um kvöldið varð lionum
á að skella skónum í gólfið þegar hann
tók J)á af sér. Og þá minntist hann
nábúans og læddi hinum skónum
hljóðlaust á gólfið.
Eftir tiu mínútur var barið hastar-
lega á dyrnar. Það var sá veiklaði,
og öskraði: — Þvi í ands.... getið
þér ekki drullast úr hinum skónum?
— Þegar ég vóg eplin sem þér
selduð mér 1 gær, kom það á daginn
að mikið vantaðuá l>essi tvö kiló, sem
ég hafði borgað fyrir.
— Alveg rétt. Þegar ég hafði vegið
eplin sá ég að þrjú af þeim voru
skemmd, svo að ég henti þeim strax,
til að spara yður að bera þau heim.
Frú Burstakrantz kemur móð og
másandi á hljómleikana. Hún er 15
mínútum of sein. — Eg kem .vist of
seint, segir hún við fatageymslu-
stúlkuna, — hve langt eru þeir komn
ir? Ilvað eru J)eir að spila núna?
-— Þeir eru með 9. synfóníuna.
— Æ, drottinn minn! Þá hefi ég
misst af átta!
XIrsula Zhicss
Þýska leikkonan Ursula Thiess er nú
farin til Hollywood og þegar orðin
umtöluð persóna í samkvæmislífinu
þar. Mikið orð fór af henni í Evrópu
sem leikkonu, áður en hún fór vestur
um haf, og hún er enn fremur sögð
1 af 10 fegurstu konum í heimi. Þessi
mynd ber það l)ó ekki með sér.