Fálkinn - 22.01.1954, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
Vitið þér...?
að flutningar með tankskipum
hafa þrefaldast á síðustu 20—25
árum?
Og- jafnframt liefir hlutfallið milli
vörumagns á tankskipmn og öðrum
vöruskipum breytst. Fyrir 25 árum
fluttu tankskip aðeins 15% af öllu
vörumagninu, en nú kringum 45%.
Breytingin stafar fyrst og fremst af
því hve notkun olíu til eldsneytis fer
vaxandi, en kolanotkunin þverrandi.
hvað verður um alla títuprjón-
ana, sem fara í súginn?
VerksmiÖjurnar framleiða ótal
milljónir títuiirjóna á hverju ári, en
samt ganga þeir alltaf út. MeS öðrum
orðum hljóta gömlu títuprjónarnir að
hverfa. Þeir ryðga og verða að dusti.
Hárnálar verða að engu á sex mán-
uðufm ef þær fá að ryðga en títuprjón-
arnir endast hálft annaö ár. Póler-
aðir títuprjónar úr stáli endast betur
því að þeir geta enst í þrjú ár. Þetta
liefir franskur vísindamaður sannað
með ítarlegum tilraunum.
að hægt er að vinna tiltölulega
hart efni með mýkra efni, með
titringi?
Mannseyrað getur undir venjuleg-
um kringumstæðum skynjað Iiljóð,
sem hefir frá 16 til 20.000 sveiflur á
sekúndu. Hœrri hljóð eru kölluð
„ultra-hljóð“. Ef einhver hlutur er
látinn verða fyrir ultrahljóðsveiflum,
t. d. 27.000 á sekúndu, er liægt að hora
'honum gegnum harðari hlut, eins og
l. d. pennanum gegnum glerplötuna
á myndinni.
PÍNA, PUSI OG SIGGI SVARTI
— Það er réttast að gefa honum
aura. Hver veit nema við verðum
hluthafar einhvern tíma.
1. mynd. Pína, Pusi og Siggi svarti róa yfir ána á trjábolnum. En live það
er auðvelt, segir Pína. — 2. mynd. Pina horfir niður i vatnið. Úh! En hve
það er djúpt! — 3. mynd: Sjáðu, segir hún, það er niikið af fiski þarna niðri.
— 4. mynd. Hún beygir sig meira til að sjá betur, en þá veltur trjástofninn
og þau detta öl 1 í ána. — 5. mynd. Pusi kemst fyrstur upp á trjábolinn aftur. •—
G. mynd. Hann nær í handlegginn á Sigga svarta og dregur hann upp. —
7. mynd. En Pína hefir borist frá trjábolnum. Pusi nær ekki til hennar. Hún
berst um í vatninu og kallar á bjálp. — 8. mynd. Hvað eigum við að gera?
hrópa Pusi og Siggi svarti. Nú drukknar Pína.
Presturinn var að kveðja söfnuðinn
og heimsótti elsta sóknarbarnið. —
Eg er að hugsa um Iivers konar prest
við fáum nú, sagði sá gamli.
— Þið fáið eflaust prest, sem er
betri en ég, sagði prestur.
— Það efast ég um, sagði gamli
maðurinn. — Eg hefi nú lifað fimm
presta hérna um mína ævi, og alltaf
hefir nýi presturinn verið stórum
lakari en fyrirrennarinn.
Hann hafði átt heima í matsölunni
marga mánuði, en var að flytja burt.
Meðan hann var að taka saman dót
sitt kom vinnukonan inn og benti
honum á að hann hefði brennt gat á
dúkinn á einum hægindastólnum.
— HúsmóÖirin álítur að þér verðið
að borga skaðabætur fyrir þetta, sagði
stúlkan.
— Það kemur ekki til mála, stúika
góð, þvi að ég reyki ekki!
Stúlkan fór út, og hann sá hana
ekki aftur fyrr en hann var kominn
út í ganginn með dót sitt, og var að
biða eftir bifreið.
— Jæja, hvað sagði húsmóðirin?
sagði hann við stúlkuna.
— Hvað hún sagði? Hún var móðg-
uð, og sagði að iþér væruð fyrsti leigj-
andinn, sem hefði neitað að borga
fyrir gatið!
— Þetta eru aumu einkunnirnar!
sagði faðirinn og las einkunnabók
sonar síns. — Latína: laklega, slærð-
fræöi laklega mínus, eðlisfræði: illa,
iðni: iaklega.
— Já, en sérðu ekki að ég hefi fengið
ágætlega fyrir heilsufar, pabbi?
— Nei, þér verðið að snúa yður til
hjúskaparskrifstofu, ungfrú góð. —
Við erum að vísu vanir að leita uppi
strokna eiginmenn, — en alls ekki
lianda ungum stúlkum heldur lianda
konunum þeirra.
Þau voru nýgift og hann var stund-
um ekki sem ánægðastur yfir matnum,
sem hún bar á borð fyrir hann. Og
nú bafði hún náð sér í franska mat-
reiðslubók, og þar var m. a. uppskrift
að réttum, sem búa mátti til úr mat-
arleifum.
Þegar hann kom heim í matinn einn
daginn, hafði hún sett saman einhvers
konar gums, sem honum þótti taka út
yfir allan þjófabálk. Hann lét eitt-
hvað af þessu á diskinn sinn, án þess
að lesa fyrst borðbæn, eins og liann
var vanur.
— Ætlarðu ekki að blessa matinn
fyrst? sagði konan hans.
— N'ei, ég sleppi því. Það ætti að
vera óþarfi, því að ég liefi víst bless-
að það alla síðustu vikuna.
— Þessi hattur stöðvar alla umferð
hvenær sem þér farið yfir götu, frú.
— Mamma! Mamma! Hann litli
bróðir hefir grátið alla leið niður úr
buxunum.
— Þú mátt gjarnan skreppa út og
ná í krakkana. Maturinn vcrður tilbú-
inn eftir hálftima ....