Fálkinn - 19.08.1955, Blaðsíða 9

FÁLKINN
9
Cynthia flýtti sér að finna stóra
gervirós frá París. Þegar hún var
koniin i kjólinn var stúlkan eins og
álfadis í ævintýri.
— Hvílík undur! andvarpaði stúlk-
an. -—• Ég trúi varla mínum eigin
augum. Hve mikið kostar þessi?
— Úr þvi að þér kaupið brúðar-
kjól held ég að við verðum að láta
yður fá rósina í kaupbæti.
— Hjartans þakkir. Þér eruð engill!
ANDLIT Cynthiu hlýnaði og mild-
aðist meðan luin horfði á hina yndis-
legu ungu brúði. Stúlkan ljóinaði af
gleði er liún kvaddi, en Cynthiu fannst
að hamingja hennar hefði orðið eftir
og skopaðist að henni sjálfri.
— Ég verð að segja að þetta var ó-
líkt yður, heyrðist rödd frú Sarah
segja bak við hana.
— Fyrirgefið þér, stamaði Cynthia
og roðnaði, — ég skal borga ...
— Ég átti ekki við það. En mér
fannst svo gaman að vita yður koma
fram sem mannlega veru á ný.
En Cynthia var hugsandi. -— Finnst
yður þetta ekki brjálsemi, frú? Að
verja'yfir 700 krónum i einn brúðar-
kjól í stað þess að kaupa sér eitthvað
þarft í búið, — ég á við .. .
— Það værr kannske meiri hag-
sýni i þvi, sagði frú Sarah, — en ég
skil vel að þessi Alf hennar vilji held-
ur að hún noti peningana lianda sjálfri
sér.
— Er yður alvara?
Spurningin kom með svo mikilli
ákefð, að frú Sarah jjóttist viss um.
að þarna hefði hún snert viðkvæman
blett á hinni hringlausu Cyntliiu.
— Vitanlega, sagði hún. — Getið
þér ekki ímyndað yður livernig fram-
tíðin muni verða hjá þeim. Hend-
urnar á henni verða rauðar og þrútn-
ar af þvottum og sápu, og árin og
börnin eyðileggja þetta fallega vaxt-
arlag. Virku dagarnir verða enginn
dans á rósum, og stundum nmn hún
verða í uppreisnarhug gegn öllu strit-
inu. En fyrir sjónum Alfs verður hún
ávallt eins og lnin var á brúðkaups-
daginn þeirra, ljórhandi af æsku og
fegurð í bláa brúðarkjólnum.
— En 750 krónur er nokkuð mikið,
fyrir eina endurminningu.
— Fjarri fer þvi! sagði frú Sarali.
— I-Ivað er lífið án endurminninga?
Við sjáum ekki inn í framtiðina, og
nútíðin er ekki annað en minningar
til morgundagsins.
— En maður neyðist til að vcra
hagsýnn hérna í veröldinni, sagði
Cynthia og sat við sinn keip.
— Satt er það, en hóf er best í
hverjum hlut. Við mundum ganga af
vitinu, ef við gerðum aldrei neitt ann-
að en það venjulega. Ég man vel að
ég varð einu sinni dálitið sár við
manninn minn, því að hann var svo
óspar á leikhúsmiða og veislu á veit-
ingahúsi til að halda upp á brúðkaups-
daginn okkar. Við vorum fátæk þá,
og mig vantaði tilfinnanlega nýja
vetrarkápu. En við gleymdum öllum
áhyggjum um kvöldið, og vorum glöð
og ung í annað sinn. Nú er hann dá-
inn, en ég man þetta kvöld eins og
það hefði verið i gær. Ég mundi elíki
muna þó að ég hefði fengið vetrarkáp-
una.
Hún gekk inn til sin, en Cynthia stóð
eftir og var hugsi.
Það hafði svo margt gerst siðasta
klukkutímann, og ýmislegt var smátt
og smátt farið að renna upp fyrir
henni. Hin innilega gleði ungu stúlk-
unnár byggðist ekki á neinu öðru en

%
MICKEY R00MEY „EIVDERFÆDDUR44

$

%
%

Ú

Mickey Rooney er ekki dott-
inn upp fyrir. Eftir langa fjar-
veru reyndi hann að komast á
strik aftur sem leikari. Tvær
fyrstu tilraunirnar mistókust en
i þriðja skiptið sigraði hann.
Hann leikur eins og (svartur?)
engill í myndinni „Drive a
Crooked Road“.
Hann segist hafa gert sér Ijóst
að það sé erfiðara að koma fólki
lil að hlæja nú en i gamla daga.
í nýju myndinni sinni leikur
liann andarungann ljóta, með
svöðusár yfir þvert ennið. Mynd-
in segir frá ungri mannrolu, sem
flækist inn í bankaræningja-
kliku, og eiginlega er erfitt að
vekja samúð með ræflinum. En
Mickey tekst það, án þess að
beita gömlu brögðunum, sem
hann notaði fyrrum. Það er leik-
aðferð Chapljns, sem hann stælir.
Annars er altalað að hann sé
í þann veginn að stofna kvik-
myndafélag sjálfur og að fyrsta
mvndin sé ráðin. Hún á að heita
„The Atomic Kid“. Þar leikur Ro-
bert Strauss dreng sem lifir af
atómsprengingu, en verður svo
radium-magnaður að enginn þolir
að snerta á honum. Mickey segir
að þetta sé sprenglilægilegt.
Sjálfur hefir hann gert handrit
af tveimur myndum, sem liann
segir að verði enn lilægilegri.
Onnur heitir „The Gravy Train“
en hin „Falling Star“. Sú siðari
verður tekin með „cinemascope"
og með eðlilegum litum. Jimmy
Durante leikur aðallilulverkið í
henni — gamlan leikara, sem er
að kenna Mickey syni sínum ýms
brögð.
SHELLEY VAR ORÐLAUS.
Það er almennt talið að Shelley
Winthers liafi komist áfram i
kvikmyndalistinni aðalléga fyrir
það að luin kunni að koma fyrir
sig orði. En sjálf segir hún að
það sé öðru nær. Hún átti heima
í Hollywood og náði í kvikmynda-
framleiðandann Kanin í síma til
New York. Erindið var að mælast
til þess að fá að verða varaskeifa
fyrir Judy Holliday í kvikmynd-
inni „Fædd í gær“. En þegar sá
mikli maður svaraði í simanum
gat hún ekki komið upp nokkru
orði og gleymdi öllu sem hún
hafði ætlað að segja og sleit sam-
bandinu. — Daginn eftir skrifaði
hún lionum bréf og afsakaði mál-
leysið. Kanin var nærgætinn við
hana og sagði henni að tala við
bróður sinn, sem var í Holly-
wood. Afleiðing liessa samtals
var sú að hún fékk hlutverk í
mynd og tókst að fara svo vel með
það, að siðan hefur hún fengið
hvert hlutverkið öðru betra. —
En síðan hefir Shelley aldrei ver-
ið orðlaus.
'lii'
„SWING-KÓN GURINN“
KVIKMYNDAÐUR.
„Universal-International“ ætlar
að gera mynd af ævi „swing-
kóngsins". En hver er hann?
Það er Benny Goodman, jazz-
klarinettistinn, sem hefir ríkt
sem konungur í meðvitund jazz-
unnenda í síðustu tuttugu ár, en
leikur nú kammertónlist á plötur,
og hefir gaman af því lika. Þegar
hann hafði séð kvikmyndina af
ævi jazzhöfðingjans Glcn Miller
féllst hann á að láta „afmynda"
sig. Glen Miller lék um skeið i
hljómsveit Iians.
Hljómsveit Benny Goodmans
hefir séð um hljómlistina i mörg-
um kunnum kvikniyndum og saga
Iians er að miklu leyti saga jazz-
ins. Árið 1922, þegar hann var
þrettán ára og gekk á stuttlnix-
um, sótti hann um pláss í hljóm-
sveit á einu skípinu sem gengur
á Mississippi. Honum var neitað
af því að hann væri of ungur, en
þá grátbændi hann hljómsveitar-
stjórann um að fá að leika i tvær
mínútur. Það fékk hann — og svo
var hann ráðinn.
Árið 1938 hélt hann fyrstu
„swing“-liljómleika sína í Carn-
egie Hall í New York. Við það
urðu þáttaskipti í jazzsögunni.
Það eru sömu höfundar að þess-
ari kvikmynd og kvikmyndinni
um Glen Miller. Og vitanlega
koma ýmsir úr hljómsveit Good-
mans fram i myndinni.
3
3
%
3
J|
%
%
k
%
jt
%■
%,
%
*
3
%
3

%
3
3
\
%
3
%
Alf og ástinni til hans. Ekki annað
öryggi. Og til þessa hafði öryggið
verið hinn mikli hjáguð Cynthiu.
En orð frúarinnar höfðu sýnt lienni
muninn á óafsakanlegu bruðli og
nauðsynlegri peningaeyðslu til þess
að gera tilveruna bjarta.
— Ég held yður sé að dreyma,
Cynthia, sagði frú Sarah, sem kom
fram með nýjan hvitan brúðarkjól
á handleggnum. — Viljið þér setja
þennan i gluggann i staðinn fyrir
þann bláa.
Cynthia leit á klukkuna og sá að
hún var 10—12 mínútur yfir tíu, en
það hafði frú Sarali vitanlega liaft
bak við eyrað. Cynthia trítlaði um
gólfið eins og hún væri að vaða eld,
og horfði vandræðalega á frúna. —
Haldið þér, frú, að við ættum ekki
að velja annan kjól? Ljósrauðan eða
grænan, kannske ...
— Hvaða bull! Ég vil hafa þennan
kjól í glugganum, og það undir eins!
Hún varð ánægð þegar hún sá
Gynthiu fara út að glugganum. Bara
að stúlkan væri nú ekki sú tepra, að
snúa balcinu að götunni þegar hann
kæmi framhjá ...
En nú hafði Cynthia loksins tekið
ákvörðun. Nú var kjóllinn ekki nema
viðbára. Hún mændi augunum út á
götuna þangað til hún sá Frank.
Kannske hafði hún gert einlivern háv-
aða, eða kannske var það aðeins hróp-
ið frá lijartanu, sem barst til lians.
Hann leit að minnsta kosli við og
horfði beint á hana.
— Frank, hvislaði hún.
Hann gat ekki heyrt hvíslið gegn-
um rúðuna, en brosið hennar dró hann
að, eins og það væri segulstál.
Frú Sarah var fljót að hypja sig
Stjórnin i írak fékk 12,8 milljón
dollara lán lijá Alþjóðabankanum í
júni 1950. Nú hefir það óvenjulega
skeð, að stjórnin hefir borgað helm-
inginn af láninu til baka, og segist ekki
þurfa á því að halda. Ástæðan til
þessa er sú, að tekjurnar af olíufram-
leiðslunni hafa orðið miklu meiri en
búist var við. Hún er orðin kringum
30 milljón smálestir, eða fimmfalt
meiri en 1950. Hinn helmingurinn af
lánunum hefir verið notað til að lilaða
fyrir Tigris og gera áveitur.
í sumar er hópur af enskum föng-
um að breyta hinu gamla Lancaster-
virki skammt frá Manchester i fang-
elsi fyrir 150 fanga. Þeir eru með öðr-
um orðum að byggja yfir sig. — Þó
að glæpum sé nú að fækka i Bretlandi
eftir glæpaöldina á fyrstu árum eftir
stríð, telja yfirvöldin samt ólijá-
kvæmilegt að byggja sjö ný fangelsi
sem rúma 1500 fanga, á þessu ári.
Samkvæmt síðustu skýrslum eru
kringum 36 milljón nemendur í skól-
um Bandaríkjanna í ár, eða hálfri
annarri milljón fleira en 1953. í
barnagörðum eru 1,5 milljón, barna-
skólunum 24,4 milljónir, og i æðri
skólum og framlialdsskólum 10,1 mill-
jón. Síðan 1948 hefir nemendum í
einkaskólum fjölgað um 49% og í
opinberum skólum um 20%.
Læknastúdent i Wien hefir gert
tvær tilraunir til að farga sér, og á-
stæðan er sú, að kvenstúdent einn í
læknadeildinni hafði hryggbrotið
liann. Hann þóttist ekki getað afborið
það, og liugsaði sér að liefna sín á
henni um leið. Gerði hann erfðaskrá
sína, og lielstu eignina, nefnilega
kroppinn af sjálfum sér, ánafnaði
liann læknadeildinni til krufningar,
en það skilyrði setti hann, að stúlkan
yrði að vera viðstödd krufninguna.
Að svo búnu tók hann riflegan skammt
af svefnlyfi. En lækninum tókst að
dæla upp úr honum eitrinu og vekja
hann til lífsins. Nokkrum dögum síð-
ar skar liann á slagæðina og ætlaði
að láta sér blæða út, en komst lika
undir læknishendur í það skiptið. Nú
á hann að vinna um stund á geð-
veikrahæli, til að læra að þekkja sjálf-
an sig,
inn i saumastofuna, um lcið og hann
kom inn í búðina.
Þau sögðu ekki orð langa stund. En
augun spurðu hvort annað.
— Ég hefi ekki séð þig í eilifðar-
tíma, sagði liann loksins. — Yið verð-
um að lialda þetta hátiðlegt. Hvað seg-
ir þú um Iiádegisverð á Savoy?
Þetta var bein ögrun, hún vissi það.
En hún deplaði ekki einu sinni aug-
unum. Þetta var hamingjudagnr, sem
verða skyldi fögur endurminning ó-
kominnar ævi.
— Ég hitti þig klukkan eitt, svaraði
hún, og röddin skalf dálitið þegar
hún bætti við: — En hvað það verður
gaman, Frank. Ég hefi aldrei borðað
liádegisverð á Savoy áður. Kannske
gefur frúin mér svolítið lengri matar-
tima en vant er.
En frú Sarah var önnum kafin.
Blýanturinn var á fleygiferð, hún var
að teikna kjóla. Hún hafði séð mynd
af ljómandi fallegum brúðarkjól í
frönsku tískublaði. Með svolitlum
breylingum gat þetta orðið tilvalinn
brúðarkjóll lianda Cyntliiu. *