Fálkinn - 19.08.1955, Qupperneq 11

FÁLKINN
11
LITLA SAGAN:
„Veshi hefir tapast
HJARTAÐ hoppaði í mér þegar dyra-
bjöllunni var hringt. Ég hafði verið
að vonast eftir því í allan dag. Við
dyrnar stóð myndarleg stúlka um
fimmtugt. Mér datt strax veskið í hug,
það áttu að vera 1300 krónur í þvi.
— Eruð þér herra Samúel? spurði
hún varfærin.
— Jú, sá er maðurinn. Hafið þér
fundið veskið mitt?
— Já,~inni á Njálsgötu. Hvernig átti
það að vera?
—-Það er svart með sex liólfum og
1300 krónur i því, nokkur frímerki og
nokkur bréf.
— Alveg rétt. Gerið þér svo vel. Og
svo rétti hún mér veskið.
—- Hjartans þakkir, sagði ég glaður.
Ég gáði í veskið, 1300 krónurnar voru
óhreyfðar. Ráðvendnin verðskuldar
laun. — Gerið þér svo vel, hérna eru
200 krónur.
Hún þakkaði einhver ósköp og fór.
Mér létti, nú gat ég lifað áhyggjulaus
nokkrar vikur. Ég hafði sem sé verið
illa staddur, ég er einn af þessum rit-
höfundum, sem lifa frá smásögu til
smásögu, og nú hafði mér ekki dottið
neitt i hug í þrjár vikur. Ég hafði
verið svefnlaus og ringlaður. Það var
slembilukka að ég fékk þetta her-
bergi. Karlinn á Bergþórugötu liafði
látið bera mig út vegna vangreiddrar
húsaleigu. Hefði ég ekki fengið 75
krónur lánaðar út á úrið hans afa
míns mundi ég ekki hafa getað borgað
Samúel upp í herbcrgið fyrirfram. Ég
hpfði ekki verið hjá lionum nema viku.
Þetta var ágætt herbergi með falleg-
um myndum á veggjunum. Samúel var
ekkill og seldi myndir.
Ég breiddi úr seðlunum og dáðist
að þeim. En nú gat Samúel komið á
hverri stundu — hann ætti að vita,
að hann hafði bjargað mér úr slæmri
klípu með glópsku sinni. í kvöld ætl-
aði é# að fá mér buff og egg að éta.
Skitt með Samúel. Hann var enginn
dyrlingur heldur — lifði á þvi að hafa
myndir út úr fólki og selja þær fyrir
margfalt verð. Þess konar menn eiga
ekki skilið að fá týnd veski með 1300
krónum aftur. í morgun hafði ég kom-
ið auga á auglýsinguna undir „TAPAÐ
— FUND!Г í Vísi: „Tapast hefir á
Njálsgötu véski með 1300 krónum.
Sarnúel Breiðfjörð Iistaverkasali, Ný-
lendugötu 152.“ Skömmu eftir að ég
las auglýsinguna kom Samúel heim
og sagði mér að hann hefði týnt vesk-
inu. „Þér sitjið alltaf heima við
skriftir, Ármann, svo að ef einhver
kenmr, getið þér sagt að þér séuð
Samúel Breiðfjörð og tekið við vesk-
inu. Tiu krónur er nægilegt i fundar-
laun.
— Tíu krónur, það var honum likt.
Ég borgaði 200, svo rausnarlegur var
ég, 1100 krónur var alveg nóg handa
mér.
Nú kom hann. Ég tók peningana
saman í flýti og stakk veskinu niður
i slcúffu. Hann kom strax inn til mín.
— Jæja, herra rithöfundur, getið
þér glatt mig með veskinu?
— Nei, því miður. Það eru víst fáir
svo ráðvandnir að þeir skili veski
með 1300 krónum.
— Ég treysti yður ekki. Þið eruð
óáreiðanlegir, þessir rithöfundar. Þið
segist lifa á að skrifa, en ég held að
þið lifið á prettum.
Þó hann hefði alveg rétt fyrir sér
varð ég fokreiður. —• Eruð þér að
gefa í skyn að ég hafi fengið veskið
og ætli að stela því? glumdi í mér.
En liann hló napurt. Mér fór að verða
órótt,
—Þér eruð þjófur og svikari, og
ég var heppinn að uppgötva það svona
fljótt. Ég þakka minum sæla fyrir, að
þér skuluð ekki vera búinn að stela
myndinni hans Kjarvals, sem er þarna
á veggnum. Datt yður ekki í hug, að
ég mundi prófa yður? Þegar maður
leigir út herbergi með dýrum mynd-
um, verður maður að vita hvers konar
leigjendur maður hefir. Ég hefi engu
veski týnt. Konan, sem kom með vesk-
ið til yðar, var send af mér. Ég setti
auglýsinguna í blaðið, svo að þér
skylduð verða ennþá frakkari.
Ég gafst upp. Dró út skrifborðs-
skúffuna og rétti honum veskið. —
Ég gaf konunni, sem kom með veskið,
200 krónur í fundarlaun, sagði ég.
— En þær fáið þér vitanlega aftur.
— Það er ég ekki viss um, sagði
refurinn um leið og hann taldi pen-
ingana. En nú veit ég hvernig þér
eruð. Skilið þér mér lyklinum og snáf-
ið þér út. *
Mesti gæfudagurinn.
Hjónaband Hildu Harrow byrjaði
fremur illa. Morguninn sem þau gift-
ust fékk brúðguminn gaílsteinakast.
Þegar Hilda frétti það kom svo mikið
óðagot á hana að hún týndi trúlof-
unarhringnum sínum. Og vitanlega
komu þau bæði of seint í kirkjuna
Presturinn var orðinn úrkula vonai
um að þau kæmu, og var farinn heim
til sin. En svo náðist i hann og hann
gaf þau saman. — Ur kirkjunni fóru
brúðhjónin með gestina á veitinga-
stað til að halda þeim veislu, en þegar
þangað kom var gildaskálinn lokaður.
Það hafði orðið einhver misgáningur
á pöntuninni. En þó rættist úr þessu
að lokum. Undir borðuin liellti þjónn-
inn úr rauðvinsflösku á kjól brúðar-
innar. — Svo héldu hjónin í brúð-
kaupsferð. Það var farið að snjóa, en
hálka undir, og bíllinn rann út af
veginum. Fötin brúðgumans rifnuðu
þegar hann var að bisa við að koma
bílnum upp á veginn aftur. Þau urðu
of sein til að ná járnbrautarlestinni
og urðu að biða eftir næstu lest. —
Þegar þau komu á áfangastaðinn
reyndist ógerningur að ná í leigubíl,
svo að þau urðu að ganga klukku-
tima leið í húsið, sem þau ætluðu að
dvelja í. Þau höfðu leigt sér lítið hús
„við á“, en þegar þau komu þangað
var húsið úti í ánni, því að flóð hafði
komið. Þau urðu að húka uppi i tré og
bíða þar til morguns. — Og sarnt segir
Hilda Harrow núna, 31 ári síðar:
„Brúðkaupsdagurinn 1 er mesti gæfu-
dagurinn, sem ég hefi lifað á ævinni.“
Læknirinn Kahlman J. Mann, sem
er Gyðingur, hefir rannsakað heilsu
far Gyðinga þeirra, sem flutst hafa
til ísrael frá Yemen. Hann segir að á
síðustu 15 árum hafi ekki fundist eitt
einasta tilfelli af lungnakrabba hjá
þessum Gyðingum. Þeir reykja alls
ekk sígarettur og ekki venjulega pípu,
heldur iyrkneska vatnspipu —
„narghil" — en í henni fer reykur-
inn gegnum vatn og kólnar áður en
maður andar honum að sér.
Kamerun og Abessinía eru mestu
þrumuveðursvæðin á hnettinum. Þar
er að meðaltali þruifiuveður 214 daga
af árinu.
Röndótt ullarefni svart og hvítt hefir
Pierre Balmain notað í þetta fallega
sýnishorn. Það er hneppt alveg niður
úr og skásneiddu vasarnir þrír eru
í sama stíl og hálslíning og ermar.
Það er auðvelt að sjá að góður tísku-
höfundur hefir teiknað þenna kjól,
í þetta sinn er það Carven, því svona
listrænt snið er ekki allra að koma
með. Takið eftir hvernig ermarnar
eru saumaðar í og hvernig kraginn
er látinn.-Einnig speldið sem er að
framan.
FALLEG DRAGT úr ottomansilki,
innsniðin þannig að jakkinn fellur
alveg að í mittið og speldin að ofan
við brjóstin halda hálsklútnum í
skorðum.
Mjög klæðileg dragt úr silki með
þrykktu mynstri í gráum lit. Pilsið
er afar vítt, jakkinn nær á miðjar
mjaðmir og er með stórum kraga og
hornum.
Enskt firma, sem hefir fengið fjár-
magn frá Bandaríkjunum, hefir sent
skip til Austur-Asíu til að leita að
sleinolíulindum á hafsbotni. Heitir
skipið „Seislin" og er nú komið til
Singapore. Er farið leynt með fyrir-
ætlanirnar, en þó hefir vitnast að
einkum verði leitað að olíu á land-
grunninu kringum Malakkaskaga og
Borneo.