Fálkinn - 06.07.1956, Blaðsíða 9

FÁLKINN
9
gramdist viö Barry fyrir það að hann
hafði ætlað að reyna að „bjarga“
henni. Hún skyldi sannarlega sýna
bæði honum og áhorfendum að hún
þurfti engan „björgunarhring“.
Nú var ekki ástæða til að kvarta
yfir undirtektunum. Barry kom fram
og tók í höndina á lienni og þau tóku
á móti lófaklappinu í sameiningu.
Þau urðu að gefa aukanúmer og
lófaklappið í salnum ætlaði aldrei að
enda. Eftir fjórða og síðasta auka-
númerið hljóp hún fram i klæðaklef-
ann og flýtti sér að hafa fataskipti.
Hún hataði Barry — alltaf þurfti liann
að sletta sér fram i það, sem lionum
kom ekkert við!
Svo æddi hún heim til sín og vissi
hvorki i þennan heim né annan fyrr
en hún var komin til föður sins.
— Ó, pabbi! sagði hún með sárum
ekka og flcygði sér á rúmstokkinn
lians.
Hann strauk hárið á henni, og svo
sagði liún honum kjökrandi alla sög-
una.
— Ég vil ekki standa i þakkarskuld
við Barry, hrópaði hún með þráa. —
Hann er svo mikill á lofti og ánægður
með sjálfan sig, og lítur niður á mig
og mína líka.
— Þér skjátlast i því, Joy. Barry
er besti vinur minn.
— Hvað áttu við?
— Mig langaði tii að veita þér
tryggan undirbúning undir lífið, Joy.
En um það leyti sem þú hafðir aldur
til að fara að menntast fann ég að
heilsan mín var farin að bila. Leik-
húsin gátu verið án Ted Davies. Þá
var það sem Barry hjátpaði mér. Hann
sá vel, að ég var enginn „stólpagrip-
ur“ iengur, en hjálpaði mér samt til
að fá atvinnu. Þegar hann vissi að
ég átti bágt með að standa í skilum
með skólagjaldið þitt, kippti hann því
i lag líka.
Joy gat ekki komið upp nokkru orði.
En nú var dyrabjöllunni hringt og
Barry slóð við dyrnar. Hún skildi
ekkert hvers vegna liún fékk svo mik-
inn lijartslátt.
— Heyrðu, Joy, sagði liann, — ég
veit að þú heldur að ég hafi stolið
„númerinu“ þínu í kvöld. En ef þú
tiefðir ekki þotið svona fljótt af æf-
ingunni í dag, mundir þú hafa heyrt,
að þetta var afráðið fyrirfram.
— En hvers vegna fékk ég ekki að
vita það áður en ég byrjaði að dansa?
— Af því að ég vissi að þú mundir
ekki fallast á það.
— Já, af þvi að þið voruð svo lúa-
legir við hann pabba.
— Nú skal ég segja þér nokkuð, Joy.
Black er stórhrifinn af númerinu okk-
/ \
— Mér finnst endilega ég hafa
gleymt einhverju.
ar. Söngurinn minn væri einskis virði
án dansins, og sama er að segja um
dansinn. En saman — aftur á móti ...
— Heldurðu það?
Það kom vonarglampi í augu henn-
ar. En svo datt henni annað í hug.
Hún leit feimnislega á Barry.
— Hann pabbi hefir sagt mér frá
hve mikið þú hefir gert fyrir okkur,
um skólann og ... ég skal borga þér
þetta aftur undir eins og ég fer að
vinna fyrir einhverju á leikhúsinu ...
— Ég kysi heldur að þú borgaðir
mér það með öðru móti, Joy.
Hann horfði beint í augun á henni.
— Joy, mér hefir lengi þótt vænl um
þig, ég varð ástfangin af þér daginn
sem ég sá þig dansa i stofunni. Ég
veit að þú varst reið af því að ég
vildi ekki hjálpa þér til að ná í ráðn-
ingu, en ég gat það ekki. Ég liafði
lofað föður þinum að reyna að bægja
þér frá leiksviðinu ...
Þau heyrðu sjúklinginn kalta innan
úr svefnherberginu.
— Nú skal ég koma, pabbi, kaltaði
hún til baka.
llún tók undir handlegginn á Barry
og horfði á hann augum sem ljómuðu.
— Komdu, við skulum koma bæði og
segja honum frá ... frá nýja „númer-
inu“ okkar. *
Couis Öíelsch á fimtn konur
Og heimilisbragurinn er fyrirmynd.
AÐ eru fleiri en austurtanda-
höfðingjar, sem hafa kvenna-
búr. Louis Kelsch, rösklega fer-
tugur maður í Utah er kvæntur
fimm konum og býr með þehn
öllum i sátt og samlyndi. Hann
er mormóni og samkvæmt trú
þeirra var fjölkvæni leyft fyrr-
um, eða jafnvel fyrirskipað. En
árið 1890 var mormónum bannað
fjölkvæni. Sumir þeirra hafa
ekki viljað htýðnast þessu banni
og telja það brjóta i bág við liina
einu sönnu mormónatrú. En
þessir menn eiga í stríði bæði
við mormónakirkjuna sjálfa og
við hin borgaralegu yfirvöld.
Louis Kelsch býr á afskekkt-
um stað í nokkrum smáhúsum
með konurnar sínar fimm og 31
barni, sem liann liefir átt með
þeirn. Svo að þetta er þungt
heimili hjá lionum. Eins og stend-
ur getur heimitisfaðirinn ekki
unnið fyrir konum og krökkum,
því að hann situr í fangelsi fyrir
fjölkvænið. En konur hans treysta
því að hann verði bráðlega lát-
inn laus, því að hér er ekki um
venjulegt fjölkvæni að ræða.
Hann hefir ekki leynt þær neinu,
og þær vissu að liverju þær
gengu.
Konurnar eru: Elise, 46 ára og
á 12 börn. Barbarab, 41 árs á 9
börn. Susannah, 35 ára á 3 börn,
Ellinor 31 árs á fjögur og Leona,
29 ára á þrjú börn. En sjálfur er
Louis 41 árs. Tvær af konum lians
eru systur en hinar eru ná-
skyldar.
Nú mundi margur spyrja
hvernig þessum finnn konum
kæmi saman — tivort ckki logaði
allt i afbrýðisemi og illindmn
og jafnvel áflogum og hárreyt-
ingum, eins og stundum verður
milli kvenna, sem elska sama
manninn.
Þær neita því og segja: — Trú-
in tengir okkur saman!
Sú yngsta segir í viðtali við
blaðamann: — Ég get ekki neitað
því að ég er stundum afbrýðisöm.
Það er gagnstætt eðli kvenna að
eiga mann með fleiri konum. Ef
það væri ástin ein, sem við lif-
um fyrir, væri svona sambúð ó-
hugsandi, en við eigum trúna og
hún bindur okkur saman. Trú
okkar verður ávallt að vera
sterkari en ástin til Louis, ef við
eigum að geta bælt niðri í okkur
löngunina til að hata hver aðra.
Þær segja að maðurinn geri
þeim öllum jafnhátt undir höfði,
liann skiptir timanum jafnt milli
þeirra, og þær vita jafnan hjá
hverri konunni hann er þá stund-
ina. Þarna er engin „eftirlætis-
húsfreyja" ef treysta má því sem
konur Louis segja, þó að dauð-
legum mönnum mundi finnast
líklegt að sú nýjasta væri það.
Þau hafa sjaldan tíma til að
fara í ferðalög þarna á heimilinu.
En stundum er þó farið í 3—4
daga ferðalag. Þá fer Louis ekki
nema með eina konu i einu, en
allar fá jafnlanga ferð.
Leona, sú yngsta, segir að sig
mundi ekki tanga neitt til að eiga
manninn sinn ein, eftir að liún
hefir vanist að eiga hann með
fjórum öðrum. Þegar hún var
spurð hvort þeim konunum leidd-
ist ekki og tæki ekki sárt að litið
væri niður á þær, svaraði hún
þvi, að þær hefðu engan tíma til
þess. Attlaf nóg að gera á 31
barns heimili. Konurnar skipta
með sér verkum, sumar vinna úti
við aðrar gæta barnanna. Og svo
drekka þær kaffi liver hjá ann-
arri og tala þá einkum um kven-
fólkið, því að ekki geta þær tatað
illa um manninn sinn í viðurvist
hyerrar annarrar.
Næstyngsta konan, Eltinor,
segir að hún sé alin upp til fjöl-
kvænis. Hún kynntist Louis þeg-
ar hún var skólastelpa og vissi
að hann átti þrjár konur heima.
Samt trúlofuðust þau og giftist
honum þegar hún varð 16 ára.
Hinar konurnar tóku henni vin-
samlega og kenndu lienni bú-
stjórnina, því að liún kunni ekki
einu sinni að búa til kaffi.
En þetta nægði ekki Louis.
Hann varð að fá sér fimmtu kon-
una og svo giftist hann Leonu,
frænku Eillinor, sem var 15 ára.
Og hver veit nema þær verði
fleiri, ef hann sleppur úr fang-
elsinu.
Þessi fjölskylda er talin fátæk,
en þó á hún bil og sjónvarp til
sameiginlegra afnota. Og það er
fjölmennt kringum sjónvarps-
tækið í barnatimanum.
Piasecki-flugvélaverksmiðjurnar í
Pennsylvania hafa smiðað 40 farþega
þyrilftugu, sem knúin er gastúrbinum,
og hefir margvíslega kosti fram yfir
eldri þyrilftugur, m. a. eru þær hrað-
fleygari og sparari á eldsneyli. Hreyfl-
arnir eru tveir, en vélin getur haldið
fullum hraða, þó að annar þeirra sé
ekki látinn starfa eftir að vélin er
komin á loft.
Dr. Antoine Lipie, tannlæknir í
Argenton hefir orðið að mæta fyrir
rétti út af einkennilegri lækningar-
aðferð er hann notar við þá sjúkl-
inga sína, sem kvenkyns eru. Undir
eins og sjúklingurinn er sestur i
„kvalastólinn" byrjaði tannlæknirinn
lækninguna með þvi að kyssa sjúkl-
inginn með svo ástríðufullri áfergju
að það gekk fram af frúnni eða ung-
frúnni og hún gleymdi öltu öðru en
þessari biræfni. En þegar dr. Lipie
kom í réttinn sagði hann vandlæt-
ingarfullur: „Ég veit að aðferð mín
er óvenjuleg, en titgangurinn með
henni er aðeins sá, að draga athygli
sjúklingsins burt frá tannpínunni.
Enginn sjúklinga minna liefir kvartað
undan aðferðinni, og 80 af hverjum
hundrað sjúklingum mínum er kven-
fólk. Þetta ætti að vera næg sönnun
fyrir því að ég geri þetta í besta,
þrælvísindalegum skilningi.“ — Það
var rétt, sem tannlæknirinn sagði, að
enginn af sjúklingunum hafði kvart-
að, en ein frúin hafði sagt mannin-
um sínum frá lækningaraðferð dr.
Lipie. Og þessi maður var afbrýði-
saniur. Hann fór undir eins til tög-
reglustjórans og kærði. Tannlæknir-
inn fékk aðeins smásekt, en áminn-
ingu um að spara sem íiíest nýju að-
ferðina.
Tom Hill í Alrewas fékk fyrir
nokkru heiðursgjöf, sem var dálítið
sérstaks eðlis. Gjöfin var silfurbikar,
sem hann fékk fyrir að liafa þambað
40.000 lítra af öli á sama stað og á
tíkum tíma dags. Síðan árið 1895 hefir
hann komið á bjórkrána „Tlie Crowns
Inn“ á hverju kvöldi og drukkið tvo
lítra af öli.
Fangavörður i stærsta fangelsinu
í Montevideo var nýlega sviptur em-
bætti. Einn af vistmönnunum í fang-
etsinu hafði kennt honum aðferð til
að búa til silfurpeninga, sem ekkert
silfur var í, og fangavörðurinn'orðið
svo hrifinn af þessari aðferð, að hann
liafði kennt móður sinni og systur,
svo að þetta varð arðvænleg „lieima-
iðja“ lijá fjölskyldunni.
— Segðu við þá að þeir skuli ekki
vera hræddir við okkur!