Fálkinn - 30.11.1956, Blaðsíða 5

FÁLKINN
5
Fallegasta veiðin sem ég fékk um borð við Hawaij voru þessar þrjár
fallegu stúlkur.
rckið trjónuna gegnum byrðinginn.
Nú sveigði liann frá og tók sig á
loft svo að sjórinn gusaðist inn í bát-
inn. En það var niinni móður í bon-
um en áður. Liklega liefir árekstur-
inn á bátnum kinsað hann. Fór niður
á sex metra dýpi og hvildi sig.
Mér kom sú hvíld vel lílca. Tihoti
jós sjó yfir mig og ég kastaði mæð-
inni. En fiskurinn unni mér ekki
langrar 'hvildar: Allt í einu keng-
bognaði stöngin, það ýldi í snæld-
unni er fiskurinn stakk sér beint
niður. Segldúkskoddinn liafði dottið
og stöngin grófst inn í magann á mér.
Klukkutími og tuttugu mínútur liðu
þangað til styrjan varð að játa að
hún væri yfirbuguð, og nú byrjaði
þolinmæðisvinnan — að ná skepn-
unni upp að bátshliðinni.
Tihoti setti upp vettlinga og stóð
viðbúinn með klappið í hendinni til
að gefa ltenni rothöggið. Hann ætlaði
að gripa í trýnið á skepnunni og
ltalda henni nteðan verið væri að
bregða línu unt tálknin. Einn af
áhöfninni stóð hjá honum með tusk-
ur vafðar um Itendurnar. Tihoti tók
í öngultauminn og dró fiskinn aftur
með bátnum.
— Varaðu þig! hrópaði ég allt í
einu.
Tihoti var að taka í trjónuna á
fiskinum þegar öngullinn missti
halds. Hann liafði jagað svo lengi í
kjaftvikinu á fiskinum að iþar var
komið stórt gat. Ég starði gapandi
á þetta.
Fiskurinn sökk liægt, eins og hann
hefði misst alla von. Nú mundi ein-
hver 'hákarlinn njóta góðs af öllu
stritinu okkar! Fiskurinn hafði sokk-
ið nálægt einum metra.
— Nei, ekki missa hann! heyrði
ég Tilioti kalla. Og svo bölvaði hann
duglega.
Svo beygði hann sig út fyrir, hélt
í borðstokkinn og greip uni trjónuna
á fiskinum. Fiskurinn kippti i um leið,
og blóðið rann er livasst beinið skar
höndina á Tilioti. Iíann togaði í af
öllu afli og tókst að lyfta fiskinum,
sem sjálfsagt var hálft annað hundrað
kíló. Hann barði sporðinum en Tihoti
sleppli ekki takinu. Ég tók klappið
og rotaði skepnuna. Einn skipverjinn
steypti sér fyrir borð með línu og
kom henni utan um fiskinn. I.oks
gátum við innbyrt hann.
Tiboti stóð með blóðugar 'hendur
og horfði á. — Enginn fiskur skal
sleppa frá okkur! sagði hann
ánægður.
ORRUSTA VIÐ ORCA-FISK.
En við áttum eftir að fá stærri
veiði. Daginn eftir höfðum við siglt
lengi án þess að sjá nokkuð kvikt.
En svo sá ég að tveir af innfæddu
strákunum urðu svo skrítnir. Mókið
hvarf af þeim og þeir störðu til hafs
og litu snöggt sitt á hvað. Það er
áreiðanlegt að polynesar finna á sér
þegar stórfiskur er nærri.
AIll í einu sperrtist Tihoti allur:
— Ai! æpti 'hann. — Bonita!
Þarna gljáði á heila torfú af stór-
fiskum, sem stakk sér aftur. Þetta
stóð aðeins eina sekúndu. Þarna komu
þeir aftur. Sjórinn freyddi kring-
um þá.
Einhver hrópaði: — Mako o tahar-
ea! (hákarl eða barracuda).
Ég bjó út þunga stöng með sterkri
snældu og löngu færi. Tihoti setti
fisk á öngulinn og kastaði honum á
torfuna. Hann var ólmur af veiðihug.
■— Þú sérð að Tihoti lýgur ekki.
Mikið af fiski hér.
Báturinn sigldi kringum torfuna.
Tihoti reyndi að sjá ofan i sjóinn.
Ég hafði ekki augun af færinu. Allt
í einu sá ég eitthvað langt og svart.
Ég hvessti augun en sá hvorki bak-
ugga né trjónu. Þetta var einhver
óvenjuleg skepna: sporðurinn afar
breiður og langur. — Rif-liákarl!
hrópaði ég. Seinast þegar ég sá þennan
hákarl, sem nefnist orca var við rif
við Ástralíu.
Nú hvarf torfan og það fór að ýla
í snældunni minni. Það hafði bitið á
'hjá mér. Venjulegur hákarl getur ver-
ið sprettharður ef hann vill, en hann
þreytist fljótt. En rif-liákarlinn er
miklu þolnari. — Þessi brunaði eins
og tundurskeyti rétt undir sjávarborð-
inu með ógnahraða. Á augnabliki
'hafði ég gefið út 130 metra línu. Ég
hafði lengstum séð á sporðinn, en nú
lrvarf hann og um leið varð slcriður-
inn á skepnunni enn meiri.
Alll í einu snarstansaði hákarlinn
og kom þjótandi til baka. Ég tók inn
50 metra af línunni. En fiskurinn
kom svo fljótt að ég hafði ekki við
með snældunni. Ég sá geysimikinn
skrokk, ferleg augu og kjaftinn, sem
línan hvarf inn i. Um leið og hann
synti hjá barði hann sporðinum svo
að sjórinn gusaðist yfir bátinn. — Nú
sneri hann enn við, svo fljótt að ég
var óviðbúinn þegar hann kippti i lin-
una. Hákarlinn stakk sér beint niður,
það ískraði í snældunni og linan skar
mig í höndina.
Bráðum var hákarlinn kominn á
300 metra dýpi. Þegar ég reyndi að
draga inn linuna missti ég tuttugu
metra fyrir hverja tíu sem ég vann.
Svona hélt ég áfram í hálftima,
sveittur og bölvandi. Pua bauðst til
að leysa mig af hólmi en ég afþakkaði.
Tihoti öskraði: — Nú kemur hann
upp!
Jú, hausinn kom upp úr sjónum,
svo velti hann sér og stakk sér aftur.
Ég setti hemil á snælduna, þvi að
ég vissi að linan ])okli að minnsta
kosti 50 kiló. Nú fór hákarlinn að
])reytast og breytti stefnu. Œ>ó liðu
enn tuttugu mínútur þangað til hann
gafst upp. Hann var orðinn dasaður
og hættur að rykkja i.
Pua og Tihoti stóðu viðbúnir að
taka á móti honum — annar með
handskutul en hinn með skammbyssu.
Mér gekk vel að koma honum að bátn-
um aftanverðum. En allt i einu færð-
ist nýtt fjör í skolla. Bjórinn rifnaði
af hendinni á Tihoti, sem hafði tekið
um öngultauminn. Hann skrækti af
sársauka. — Ahio maitai! — Líttu
upp! hrópaði Pua.
Ég beygði mig á siðasta augnabliki.
Sporðurinn sveiflaðist yfir skutinn
á bátnum, tók með sér davíð og skall
á sjóinn eins og sprengja. En loks
tókst Pua að reka skutulinn undir
kjaftbeinið á honum og Ti'hoti festa
línuna undir þóftuna.
— Reynið að bregða kaðli um
sporðinn, sagði ég, því að ég þorði
ekki að sleppa stönginni. Og Tihoti
tókst það, en þá ætlaði hákarlinn að
ærast. En Pua tókst að ná til hans
með bareflinu og rota hann.
Siðasti frásagnarverði atburðurinn
hjá okkur var sá, að sverðfiskur rak
sig á bátinn okkar svo að leki kom
að honum. Ég hefi aldrei fengið óðara
villidýr á öngul. Hann endaði með
þvi að relca gat á bátinn og festa
sig þar. En við björguðumst i ann-
an bát. *
HEFIIÍÐU HEYItT —
að hver hlekkur i akkerisfestinni á
flugvélamóðurskipinu .,Forestal“
vegur 180 kiló.
að árið sem leið voru skrásettir i
Bandaríkjunum 50.954.000 bilar.
Það er 5% meira en árið áður.
að kolin eru enn mesta orkulind ver-
aldarinnar og hluti þeirra í orku-
framleiðslunni er 41.2%, en olí-
unnar 26.6%.
að fjölkvænið fer þverrandi i mú-
hameðstrúarlöndunum. Þannig
eiga aðeins 37.000 manns í Alzir
fleiri konu en eina og ekki nema
1800 fleiri en tvær.
að i Kaupmannahöfn er nýlega kom-
in út myndabiblia, sem hefir
verið i smiðum i seytján ár.
að í cinni fingurbjörg af venjulegri
mold eru fleiri lífverur en allir
íbúar Bandaríkjanna.
að ameriski doktorinn Spears hefir
boðið hundrað ára gömlu fólki vist
á heilsuhæli sinu. Hann ætlar sér
að komast að ástæðunum til þess
að það hefir orðið svona gamalt.
Tarpoon er risavaxin síldartegund, sem fæst á venjulega veiðistöng.