Fálkinn - 01.03.1961, Blaðsíða 14

UM KARDIMOMMU-
BÆINN OG FLEIRA
Það er ekki ofsögum sagt af vinsæld-
um hins snjalla barnaleikrits Thor-
björns Egner, „Kardimommubænum",
sem Þjóðleikhúsið hefur sýnt að undan-
förnu. Sæti Þjóðleikhússins hafa verið
fullsetin í hvert einasta skipti af hin-
um ungu og þakklátu áheyrendum. Til
marks um ánægjuna, sem börnin hafa
af þessari leiksýningu, er sögðu eftir-
farandi saga:
Drenghnokka hafði verið lofað að sjá
,,Kardimommubæinn“ og innti hann að
sjálfsögðu daglega eftir efndum þess
loforðs. Biðtíminn varð nokkrir dagar,
þar sem ekki reyndist kleift að fá að-
göngumiða fyrr. Strákur var heldur bet-
ur orðinn óþolinmóður og hugsaði ekki
um annað en ræningjana og hana Soffiu
frænku nótt sem nýtan dag. Loks rann
upp hin mikla stund. Hann var klæddur
i sparifötin og fór i leikhúsið í fyrsta
sinn.
Þegar leiknum lauk og allir hinir smá.
vöxnu áheyrendur voru í sjöunda himni
yfir leiknum, þá brá svo við, að þessi
litli vinur okkar vatnaði músum og var
óánægðúr með tilverunaj, Hann var
spurður að því hverju þetta sætti og
svaraði með kökk í hálsinum:
— Þetta byrjaði allt of seint og end-
aði allt of snemma.
♦
Einu sinni voru strætisvagnafargjöld-
in í Aberdeen sett niður, og þó undar-
legt megi virðast, þá vakti þetta ekki
ánægju nema hjá sumum. Einum manni
varð að orði, er hann heyrði um lækk-
unina:
— Áður sparaði ég mér þrjú pence
„Góðir áheyrendur. Ég segi ykkur
í fyllsta trúnaJði . .
14 FALKINN
með því að ganga í stað þess að fara
í strætisvgni, en nú spara ég ekki nema
eitt penny. Hvaða vit ætli sé svo í
svona ráðslagi?
4
Skoti einn var á skemtmiferðalagi í
Gyðingalandi og kom að Galíleuvatni.
Hann langaði að róa út ávatnið og spurði
hvort hann gæti fengið bát og hvað
hann kostaði. Honum var sagt, að bát-
urinn koscaði þrjá shillinga og sex pence
um tímann.
— Þrjá og sex, hrópaði hann upp. —
í Aberdeen fáum við bát leigðan fyrir
sex pence á tímann.
— Já, en þetta er Landið helga, svar-
aði bátsmaðurinn, — og þetta er stöðu-
vatnið, sem Frelsarinn gekk á einu
sinni.
— Mig skal ekki furða, þótt hann
gengi vatnið, úr því að svona er, sagði
Skotinn drumbslega og fór sína leið.
4
Strákurinn var píndur til að taka lýsi
tvisvar á dag, en við hverja inntöku
var látið eitt penny í sparibaukinn hans.
Þegar búið var úr flöskunni, opnaði
faðir hans sparibyssuna hátíðlegur á
svip og taldi innihaldið:
— Tveir shillingar og tíu pence, sagði
hann. — Það er einmitt nóg fyrir nýrri
lýsisflösku handa þér.
4
Þegar milljónamæringurinn John D.
Rockefeller var ungur, skeytti hann
lítt um fataburð sinn, fremur en eftir
að hann var orðinn gamall. Hann var
lítið snyrtimenni og mátti oft sjá hann
með bót eða blett á fötunum sínum og
slitgljáa á ermunum og rassinum, Hann
skeytti lítt um það, er vinir hans bentu
honum á, að þessi klæðaburður væri
ekki sæmandi manni í hans stöðu.
— Af hverju ertu svona sóðalega til
fara, spurði kunningi hans hann einu
sinni. — Þykistu ekki hafa efni á að
kaupa betri föt?
— Hvað er eiginlega að þessum föt-
um, spurði olíukóngurinn.
— Það er allt út á þau að setja. Þau
eru orðin gömul og fara illa, svaraði
kunninginn. Hann íaðir þinn, sem var
þetta einstaka snyrtimenni, mundi blygð-
sat sín fyrir að sjá þig í þessum lörf-
um.
— Bíddu nú hægur, svaraði Rocke-
feller. — Þessi föt, sem ég er í núna,
eru einmitt af honum föður mínum.
Nú fer að líða á heimsókn hinna
heppnu vinnenda í Bingó-spili Fálkans
hér í Hamborg. Margt hefur verið
skoðað en sem að líkum lætur verður
milljónaborg, sem að auki býr yfir
mörgum sögulegum verðmætum og
minningum, ekki skoðuð til fullnustu
á einni viku.
☆
í kvöld ætla ferðalangarnir að fara
í aðalskemmtihverfi borgarinnar, St.
Pauli og sjá hvernig lífið gengur þar.
Eins og fyrr fara þeir með almennings-
vögnum, að þessu sinni í U-Bahn, eða
neðanjarðarbrautinni. Á stöðinni St.
Pauli stíga þeir út og þegar kemur upp
tröppurnar blasir aðalgatan, Reeperban
við á vinstri hönd. Ferðalangarnir fara
yfir Seilerstrasse og virða fyrir sér
neon-ljósaauglýsingar veitingahúsanna,
sem glitra hér í öllum regnbogans litum.
Handan götunnar er veitinghúsið Ziller-
tal og pangað leggja ferðalangarnir
leið sína. Zillertal er sérstætt hús á
þessum slóðum að því leyti að þar leik-
ur lúðrasveit fyrir dansi og allt er í
bæjernskum stíl. Bjórkollur með hand-
fangi standa á hverju borði og brátt
syngja allir með.
☆
Eftir viðstöðu á Zillertal fara ferða-
langarnir okkar aftur yfir Reeperban
og þar er úr nógu að velja: Kaffehaus
Kase, Lausen, Karuseller bar og mörg
fleiri sem of langt yrði upp að telja.
Kannske fara ferðalangarnir okkar líka
í götuna Grose Freiheit og líta inn á
Regina eða Mehrer eða fara niður í
kjallarann þar sem gestum gefst tæki-
færi til að koma á bak asna, sem eys,
prjónar og bitur gestina ef hann er í
því skapi. Það er sem sagt engin hætta
á að ferðalöngunum leiðist og ef þetta
er síðasta kvöldið í Hamborg, þá geta
þeir með góðri samvizku farið seint
að sofa, því fátt er betra þreyttum en
að fá sér blund í Viscount skrúfuþotum
Flugfélags íslnds á heimleið frá útland-
inu. Og þar sem við kveðjum nú hina
heppnu vinnendur í bingóspilinu, þá
óskum við þess af alhug, að þeim gangi
allt í haginn í ferð sinni, ekki síður en
þeim sem við höfum haft í huga hér
á síðunum að undanförnu og við ósk-
um þess og vitum reyndar fyrirfram,
að þeir verða ánægðir er þeir stíga út
úr Gullfaxa eða Hrímfaxa, hinum vin-
sælu skrúfuþotum Flugfélags íslands á
Reykjavíkurflugvelli að lokinni ánægju-
legri ferð.