Fálkinn - 25.04.1962, Blaðsíða 13

ætlar að verða hamingjusamur og
eignast fjölskyldu sem hann sér far-
borða og elskar eins og hafið.
En í landi er stúlkan að gefast upp
á því að bíða, hún verður að fara heim
svo að hún ofkælist ekki. Og í síðasta
sinn setur hún hönd fyrir auga og rýn-
ir út á sjóinn og myrkrið og aðgætir
hvort hún sjái ekki ljós. Og viti menn.
Þarna er ljós. — Hann er að koma! í
fögnuði sínum gengur hún nokkur
skref áfram og rýnir aftur út í myrkrið.
En hún hefir stigið aðeins of langt, því
að bryggjan var á enda og gaf ekki
lengur fótum hennar stuðning.
Hún missti jafnvægið og hrapaði
niður í úfið hafið í sama mund og rám-
ur kveðandi skipslúðurs heyrðist utan
úr myrkrinu, togarinn var að kalla á
lóðsinn.
Litli báturinn fór á fullri ferð út úr
hafnarmynninu og fyrir framan lítið
stýrishúsið stóð einkennisklæddur
hafnsögumaðurinn og hélt sér í ávalan
húninn á dyrunum.
Togarinn var stanzaður þegar lóðs-
inn kom og lagðist að lunningunni með-
an lóðsarinn stökk. um borð. Svo hélt
hann áfram stíminu að hafnarmynninu,
öruggt og sígandi.
Fólk var tekið að streyma til hafn-
arinnar, það voru ættingjar og venzla-
fólk sjómanna, sem hafði frétt um töf-
ina á ferð togarans og kom því á rétt-
um tíma og þurfti ekki lengi að norpa
í kuldanum á hafnarbakkanum.
Og þegar skipið lagðist að voru
hróp og köll og faðmlög á bakkanum
og sjóararnir stigu glaðir á land. En
það veitti enginn litla og óframfærna
drengnum við afturhlerann athygli,
það virtist enginn vera kominn til að
taka á móti honum. Hann skimaði í
allar áttir eins og hann væri að gá að
einhverju, en það þekkti hann enginn,
jafnvel skipsfélagarnir litu ekki á hann,
þeir voru allir að fara með sínu skyld-
fólki og kunningjum.
Svo loks, þegar allir voru farnir,
gekk hann á land og leit í kringum sig
eins og hann tryði ekki sínum eigin
augum — kom hún í raun og veru ekki
til að taka á móti honum. — En hann var
aleinn við höfnina með máfunum og
gamla karlinum, sem var vaktmaður
við togarann. Drengurinn rölti nokkra
hringi á hafnarbakkanum ráðvilltur
— kannske var hún veik. — Hann
ætlaði að fara til herbergis hennar og
og gæta að því.
Og hann rölti þunglamalega frá höfn-
inni, gekk vinstra megin eftir Skúla-
götunni og var svolítið valtur í spori
af óvananum að hafa fast land undir
fótum.
Mávarnir flugu þögulir fram hjá hon-
um, þeir voru hvítir eins og snjóflygs-
ur í myrkri hljóðrar næturinnar.
FÁLKINN EFNIR Tll
SKOÐANARKONNUNAR
H V E R
VERÐUR
UNGFRÚ
ÍSLAND ?
Á næstu tíu síðum birtir FÁLKINN fyrstur blaða
myndir af öllum þátttakendum fegurðarkeppninn-
ar í einu. Með því að fletta þessum síðum, geta les-
endur virt fyrir sér fegurðardísirnar og vegið þær
og metið og gert upp við sig, hver þeim finnst eiga
skilið að hljóta hinn eftirsóknarverða titil UNG-
FRU ÍSLAND 1962. Þegar lesendur hafa gert það,
býður Fálkinn þeim að taka þátt í skoðanakönn-
un um, hver hlýtur titilinn. Á blaðsíðu 38 er seðill,
þar sem lesendur eiga að skrifa nöfn þeirra fimm
stúlkna, sem þeir telja að skipa beri fimm efstu
sætin. Seðlarnir skulu hafa borizt FÁLKANUM,
PÓSTHÓLFI 1411, innan þriggja vikna.
óli Páll Kristjánsson, ljósmyndari, tók myndir
af öllum stúlkunum, nema Kolbrúnu Baldvinsdótt-
ur, sem Jóhann Yilberg tók, og Önnu Geirsdóttur.
FÁLKINN 13