Fálkinn - 18.05.1964, Blaðsíða 30

LITLA
SAGAN
EFTIR
WILLY
BREIIMHOLST
Jeffries hafði orðið undir
götuvaltara. Hann hafði orðið
að klessu og leit nánast út eins
og pönnukaka. Lögregluþjón-
arnir á litlu hverfislögreglu-
stöðinni áttu að tilkynna vesa-
lings frú Jeffries, hvað fyrir
hafði komið.
— Það sérð þú um, Jerry,
fyrirskipaði yfirlögregluþjónn-
inn, Marshall. Jerry Barker
var tunguliprastur lögreglu-
þjónanna á stöðinni og því sá
þeirra, sem mest traust var
borið til, þegar mál eins og
þessi bar að höndum. Jerry tók
upp heyrnartólið og valdi
númer Jeffries.
— Frú Jeffries? Þetta er
Barker lögregluþjónn. Hlustið
nú á, frú Jeffries. Þér munuð
eftir stóra vegavaltaranum á
þjóðvegi númer 67? Já, einmitt,
þessi sem er fimmtíu tonn, já,
já. Maðurinn yðar varð undir
honum í morgun. Meiddist
Hann? Já hvort hann gerði!
Hann valtaðist svo út, að það
væri hægt að setja hann í
bréfakassann yðar!
Jerry lagði heyrnartólið
ánægður á. Hann hafði komið
fregninni um það, að Jeffrie
væri skyndilega horfinn til
hinna himnesku grasgarða, til
skila á þann hátt, að ekki varð
um villzt, og jafnframt hafði
hann haldið hið óskrifaða boð-
orð að nefna dauðann aldrei
berum orðum við aðstandend-
ur undir slíkum kringumstæð-
um.
En Marshall yfirlögreglu-
þjónn var ekki fullkomlega
ánægður.
— Ef ég á að segja eins og
er, fórstu fádæma klaufalega
að þessu.
— Jæja? Þá skaltu reyna
sjálfur næst! Ef þú heldur að
þú getir gert það betur.
Og þetta ,,næst“ var einu ári
síðar. Frú Jeffries hafði gifzt
að nýju og það vildi hvorki
betur né verr til en svo, að
fáum mánuðum eftir brúðkaup-
ið drukknaði maður hennar af
slysförum í höfninni.
Og aftur kom til kasta
hverfislögreglunnar að færa
vesalings konunni fréttina.
— Á ég? Spurði Jerry. En
Marshall yfirlögregluþjónn af-
þakkaði.
— í þetta skipti sé ég sjálfur
um það. Þú kemur með svo þú
lærir eitthvað um það, hvernig
maður færir slíkar fréttir á
kurteisan og nærgætinn hátt.
Maður þarf að nálgast kjarna
málsins af varfærni og alls ekki
að gusa þessum voðafréttum út
úr sér.
Lögreglumennirnir tveir fóru
af stað og hringdu dyrabjöll-
unni hjá frú Jeffries, nú giftri
Phillpotts.
— Góðan daginn, frú Phill-
potts, það er vegna mannsins
yðar.
Frú Phillpotts fórnaði ótta-
' I -
w+'/isur&CCct, *x*x*x?bt##*WKX***A
slegin höndum og bjóst við
hinu versta.
— Hjartaslag! hrópaði hún.
Hann hefur dáið af hjartaslagi!
Segið það bara! Hjartað hans
var alltaf veikt...
— Nei, nei, alls ekki! Verið
nú alveg rólegar!
— Ó, guði sé lof! stundi hún.
Marshall yfirlögregluþjónn los-
aði um flibbann, svo byrjaði
hann að nýju.
— Við höfum fengið upplýs-
ingar um það, að máðurinn
yðar hafi, eins og venjulega,
fengið sér dálitla morgunhress-
ingu á barnum hjá Larry ...
Aftur bjóst frú Phillpotts við
hinu versta.
— Hann hefur drukkið sig
fullan rétt einn ganginn! Og
lent í slagsmálum, dottið, lent
með höfuðið á gangstéttarbrún-
inni og þegar þeir komu honum
á spítalann var hann . ..
— Alls ekki, frú Phillpotts,
alls ekki.
— Ó, Guði sé lof!
— Já, sjáið þér nú til
hélt Marshall yfirlögregluþjónn
áfram. Er hann fór út af barn-
um hjá Larry, gekk hann niður
að höfninni, þar sem hann
hafði lagt bílnum sínum. Hann
fór yfir gatnamótin á Bartlett-
stræti og Kimball vegi og . ..
— Og fór yfir á rauðu! Og
varð fyrir bíl! Segið það bara!
Hann anaði beint fyrir stóran
vörubíl og bílstjórinn gat ekki,
stanzað svona allt í einu.
Segið það! Ég sé það á yður!
Hann . ..
— Nei, það gerðist ekkert.
Hann beið eftir grænu ljósi.
— Ó, Guði sé lof!
Marshall yfirlögregluþjónn
þurrkaði svitann af enni sér,
svo hélt hann áfram.
— Sem sagt: Bíllinn manns-
ins yðar stóð niðri við höfnind,
alveg yzt á hafnargarðinum.
Hann settist inn, ræsti bílinn
og gaf fullt benzín.
— Og keyrði beint fyrir járn-
brautarlestina við höfnina!
— Ne-ei, frú Phillpotts. Bíll-
inn var í afturábakgír.
— Ó, Guði sé lof!
— Það megið þér ekki segja.
Bíllinn var nefnilega í afturá-
.bakgír. í AFTURÁBAKGÍR!
Skiljið þér ekki, bíllinn stóð
aðeins hársbreidd frá rönd
bryggjunnar, hann gaf fullt
benzín inn og bíllinn var í
afturábakgír?
— Meinið þér að hann fái þá
sekt rétt einu sinni fyrir að
hafa lagt skakkt?
Marshall yfirlögregluþjónn
þurrkaði enn af sér svitann og
gafst svo úpp. Þeir sneru við og
Barker fékk það verkefni að
frú Phillpotts sannleikann: Að
30
FALKINN