Fálkinn - 22.06.1964, Blaðsíða 23

Staldrað við á Akureyri
Að vinna islenzkri vöru
markað
Heimsókn í fataverksmiðjuna
HEKLU
Ég er trúaður á framtíð íslenzks iðnaðar sagði Ásgrímur Stefánsson verksmiðjustjóri
Heklu.
Svo sem eðlilegt má telja, hefur íslenzkur iðnaður
átt við marga byrjunarörðugleika að etja. Það eru ekki
aðeins erfiðleikar vegna fjárskorts, heldur er einnig
rétt að hafa í huga hve verkmenningin og vinnuhag-
ræðingin hefur til skamms tíma verið bágborin hér. Þá
er einnig rétt að minnast á skort á tæknimenntuðum
mönnum. Nú er hins vegar að verða mikil breyting í
Úr Vinnufatadeild.
þessum efnum og segja
má, að iðnaðurinn sé kom-
inn af þessu bernskuskeiði
sínu og yfir erfiðasta
hjallann.
Iðnaðurinn hefur lengi
mátt búa við vantrú af
hálfu landsmanna og ef
til vill kannski ekki að
ástæðulausu. íslenzkar
vörur voru lengi vel ekki
samkeppnisfærar við vör-
ur frá þjóðum, þar sem
iðnaðurinn stóð á göml-
um merg, en nú er þetta
að breytast. Á mörgum
sviðum er íslenzki iðnað-
urinn samkeppnisfær og
vel það, og þessi van-
trú er í mörgum tilfellum
ástæðulaus og í sumum
skaðleg. Víða á iðnaður-
inn \ harðri samkeppni
við innfluttar vörur og
það er stór spurning,
hvort ekki ber að veita
honum aðstoð í þessu til-
felli.
Þegar þeir félagar Fuch
og Hillary voru að brölta
um Suðurskautslandið
þvert voru leiðangurs-
mehn þeirra m. a. í ullar-
sokkum frá Fataverk-
smiðjunni Heklu á Akur-
eyri. Þessir sokkar voru
unnir úr íslenzkri ull í ís-
lenzkri verksmiðju norð-
ur á íslandi og þeir félag-
ar, sem ekki þekktu van-
trú á íslenzkum iðnaði,
töldu þá góða. Þetta er
skemmtileg saga á sinn
hátt og það er hægt að
halda henni áfram. Nú
framleiðir Hekla tugi þús-
unda af peysum, sem
fluttar eru úr landi, aðal-
lega til Austur-Evrópu,
Friðjón Karlsson verkstjóri £ Prjónadeild.
— Hvað vinna margir hér í verksmiðjunni
Friðjón?
— Ætli það vinni ekki eitthvað um 130—150
manns. Það getur verið örlítið breytilegt, en ég
mundi halda að það væri eitthvað nærri þessu. En
Agnar Tómasson verkstjóri í Vinnu-
fatadeildinni.
Fyrir nokkrum árum flutti verk-
smiðjan £ ný húsakynni. Það er
hluti af Prjónadeildinni sem við sjá-
og þessar peysur reynast mjög vel, það vel að verksmiðjan hefur vart undan
að framleiða á þann markað, sem hún hefur þegar skapað sér, og hefur
þó hvergi nærri kannað markaði til fullnustu.
Þegar við vorum á ferðalagi norður á Akureyri í apríl, heimsóttum
við nokkrar verksmiðjur þar í bæ. Meðal þeirra var Fataverksmiðjan Hekla.
Við skulum nú í stuttu máli segja frá þeirri heimsókn.
Við komum í verksmiðjuna síðari hluta dags. Hún er í nýlegu húsi,
einni hæð og mikil um sig. Segja má að hún skiptist í tvær höfuð deildir,
Prjónadeild og Vinnufatadeild. Og næstu tveir klukkutímarnir fóru í að
ganga um þetta fyrirtæki, og fylgjast með framleiðslunni.
Við fórum fyrst í Prjónadeildina og okkur til leiðsögu var Friðjón
Karlsson. Hann sýndi okkur hvernig ein peysa verður til, allt frá því fyrsta,
og þar til henni hefur verið pakkað niður í kassa, sem sendur er til kaup-
andans. Það eru mörg handtök sem liggja að baki einnar peysu og mörg
stigin sem framleiðslan tekur á sig. Það mundi verða of þurr frásögn ef
sagt væri frá hverri vél, sem að þessu vinnur, og hverju handtaki, svo
við skulum sleppa því og snúa okkur að Friðjóni og fræðast um framleiðsluna.