Fálkinn - 22.06.1964, Blaðsíða 26

Vex er óvenju gott þvottaefni íýmsan
vandmebfarinn þvott. Vex þvottalögurinn er
áhrifaríkt þvottaefni semfer vel meÖ hendumar.
Vex handsápurnar hafa þrennskonar ilm.
Veljið ilmefni viðyðar hœfi.
EFNAVERKSMIÐJAN | rsiöfrf)
VEX VÖRURNAR
Akureyri
Framh. af bls. 25
nafnið Prjónastofa Ásgríms
Stefánssonar, þar voru til þess
að byrja með framleiddar kven-
peysur, og aðeins 30 til 40 peys-
ur í hvorri gerð, 1943 var svo
bætt við framleiðslu á kven-
undirfatnaði. 1946 keypti svo
Sambandið þessa prjónastofu,
sem seinna hét Fataverksmiðj-
an Hekla og ég hef veitt henni
forstöðu síðan.
— Og nú hefur hún vaxið í
að verða stserst sinnar tegund-
ar hérlendis.
— Ég veit ekki hvað á að
segja um það. Þetta hefur vaxið
vel og ég vona að þetta eigi
eftir að vaxa enn. Þetta hefur
komið hægt og hægt, það hefur
verið farið í þetta með gát og
aldrei ráðist í of stóran áfanga
í einu.
— Og áður en við kveðjum.
Þú ert trúaður á framtíð ís-
lenzks iðnaðar?
— Já ég er það. íslenzkur
iðnaður hefur þegar sýnt hvers
hann er megnugur og hann á
eftir að gera meir. Þeir sem
hafa fylgzt með þróun þessara
mála geta ekki verið annað en
bjartsýnir á framtíð íslenzks
iðnaðar.
Síðasta ferðin
Framhald af bls. 17.
Ekkert, sem var þess virði
að taka það með sem sýnishorn.
Sko svo rákumst við á dýrin.
Þið hafið séð myndir af þeim
og vitið því, að þau voru ekki
ósvipuð okkur í útliti.
En alls ekki vitsmunaverur.
Nei, alls ekki. Það megið þið
ekki halda, þó skipstjórinn
hafi sagt eftir að hann varð
óður... þó ég ímyndi mér
stundum ... nóg um það.
Við lentum á hálendinu. Á
eyju.
Það var fallegt þar. Hrika-
leg fegurð. Há fjöll. Djúp vötn.
Við fundum dýrin við eitt
vatnið. Sennilega voru þau að
hvíla sig eftir að þau voru búin
að drekka. Þau lágu þarna
grafkyrr á bakinu og við höfð-
um lítið fyrir að handsama þau.
Skipstjórinn sá um það allt
saman með sinni alkunnu
snilld.
Hann firðflutti þau í búrin
— öll á einu bretti — eins og
ég sagði áðan er hann næmur
karlinn. Næmari en gengur og
gerist. Það eru ekki allir, sem
hafa þann hugans kraft að geta
firðflutt fjögur fullvaxta dýr í
einu.
Ég hefði þurft að taka Þau
í tveimur ferðum.
Svo tókum við með okkur
vatn handa þeim.
Nei, við gátum ekki notað
okkar vatn handa þeim. Lækn-
irinn efnagreindi vatnið og
sagði að okkar vatn myndi
drepa þau á skömmum tíma.
Ég veit ekki hvers vegna
hann fann það út — ég er
enginn efnafræðingur — sjálf-
sagt hafa verið í því einhver
eiturefni, sem dýrin hefðu ekki
þolað.
Læknirinn var sérfræðingur-
inn en ekki ég.
Þetta voru annars einkenni-
leg dýr. Það hefði mátt álíta,
að þau væru ekki sem vitlaus-
Þau þutu alltaf upp að riml-
unum, þegar við komum inn til
þeirra. Stóðu þar og héldu utan
um rimlana með krumlunum
og gáfu frá sér undarleg hljóð
með munninum.
Ég veit að það er sameigin-
legt einkenni allra dýra að gefa
frá sér undarleg hljóð með
munninum. Það eru bara menn
eins og við, sem tala saman
með því að lesa hugsanir hvers
annars.
Það eru líka aðeins dýr, sem
láta rimla og veggi hindra sig
í að fara allra sinna ferða.
En tók það okkur mennina
ekki langan tíma að þroskast?
Voru ekki forfeður okkar eins
og þessi dýr? Gátu þeir flutt
hluti borga á milli með hugan-
um einum saman?
Nei, það gátu þeir ekki.
Slíkt sanna sögurannsóknir
okkar. Þeir notuðu bifreiðar,
lestir og flugvélar.
Það er tiltölulega stutt síðan
við urðum eins og við erum. En
notum við eyrun til að hlýða
á hljómlist og annað slíkt. Við
tölum að vísu ekki lengur, en
við myndum ekki hafa heyrn,
ef við hefðum ekki einu sinni
framleitt hljóð eins og þessi
dýr til að tjá okkur hvort öðru.
Kannski var það geislavirkn-
in eftir styrjöldina miklu, sem
orsakaði þetta.
Ekki veit ég það. Ég er ekki
sagnfræðingur og heldur ekki
erfðafræðingur.
Ég er aðeins geimsiglinga-
fræðingur.
Hins vegar fer ég ekki aftur
með það, að mér fannst lækn-
irinn óþarflega harður.
Ég kenni honum satt að
segja hvernig fór með skip-
stjórann.
En læknirinn áleit það
skyldu sína að rannsaka dýrin
eins vel og honum var unnt.
Svona ef þau skyldu ekki lifa
ferðina af.
Framhald á bls. 28.
26
FÁLKINN