Fálkinn - 22.06.1964, Qupperneq 30

aSAGAIXI
EFTIK
WILLV
BREHVHOLST
— Kaffi? Ert þú ekki...?
Eigum við ekki að ...
— Ekki enn. Ég segi til.
Vertu rólegur maður.
Ég strauk svitann af enninu
með handarbakinu og skakk-
lappaðist að stólnum mínum.
Ég hafði aldrei lent í öðru eins.
Vertu rólegur maður — það gat
hún leyft sér að segja. Það var
ekki hún sem var að verða
faðir í fyrsta sinn á ævinni.
Var það nokkur furða þótt mað-
ur væri svolítið æstur og tauga-
veiklaður. Spenningurinn mað-
ur og verkirnir í maganum.
Undarleg tilfinning. Mér var
líka flökurt. Kannski var það
bara tóbaksbragðið. Ég hafði
tuggið og rennt niður hálfri
sígarettu.
— Setturðu upp vatn í kaffi?
spurði Maríanna.
Síminn hringdi.
Ég flýtti mér að taka upp
tólið. Kannski var það fæðing-
ardeildin. Þeir höfðu sagt að
við skyldum koma um leið og
ÞAÐ VARD STRÁKUR
\
Mér leið alveg hryllilega.
Það var engu líkara en kaldur
sviti sprytti út á enni mér og
fæturnir skulfu undir mér eins
og strá í vindi.
— Það verður ekki langt
þangað til að við förum.
Hún átti að fara á fæðingar-
deildina.
Það gat gerzt þá og þegar.
— Ég tek bílskúrinn út úr
bíl... bílnum, sagði ég æstur
og þaut til dyra.
— Nei, bíddu. Ég held þetta
sé búið í bili. Mér líður betur
núna, miklu betur.
Ég reyndi að draga andann
rólega, tók fram sígarettu-
pakka fékk mér eina, og þreif-
aði eftir eldspýtum.
— Þetta er í fyrsta skipti
sem ég sé þig reykja tvær síga-
rettur í einu, sagði Maríanna.
— Nú, reykti ég kannski
ekki áðan, sagði ég og gekk
yfir að vínskápnum í von um
að finna þar stuðningsmann.
— Nú held ég ... byrjaði
Maríanna.
Elding fljótur sneri ég mér
við og flaug til dyranna.
— Ég tek bílinn út, hrópaði
ég.
— Nú held ég að við ættum
að fá okkur kaffisopa, botnaði
Maríanna setninguna.
hún fyndi fyrst til þess.
Kannski voru þeir orðnir óþol-
inmóðir þarna á deildinni. Þeir
stóðu ef til vill alveg tilbúnir.
— Halló, hrópaði ég. Er það
f æðingardeildin ?
— Nei, það er bara ég,
Thomassen. Heldurðu að þú
sért ekki til í slag. Okkur
vantar fjórða mann.
— Ekki hægt, ég ætla ...
við ... Maríanna. Hún ætlar á
Fæðingardeildina. Það getur
gerzt hvenær sem er. Ég er að
hita kaffi til þess ... nei ég
meina vatn ... til þess að hella
upp á.
— Afsakaðu gamli, sagði

30
FALKINN
Thomassen, þú lætur mig vita,
ef það verða f jórbaurar
— Fjórburar umlaði ég og
skellti á. Mér hafði satt að segja
ekki dottið það í hug.
Hárin risu á höfði mér.
Mér sortnaði fyrir augum.
Ég varð að styðja mig við
dyrastafinn.
Fjórburar. Maður hafði heyrt
slíkt og þvílíkt áður. Guð hjálpi
mér. Fjóra munna að metta í
viðbót. Og ég sem hafði bara
keypt einn barnavagn, eina
barnagrind og eina knatt-
spyrnuskó.
Enn varð ég að styðja mig
við dyrastafinn.
— Hvað er að þér maður,
sagði Maríanna, þú gerir ekki
annað en styðja þig við vegg-
ina. Geturðu ekki gengið eins
og venjulegir menn. Hver var
að hringja?
— Thomassen. Hann vildi
fjórbura . . . fjórða barn í spil.
— Settirðu vatn upp, vatn í
kaffið?
— Já, ég... nei, sagði ég.
Nú skal ég sjá til. Hvernig
líður. Eigum við ekki að fara
bráðum?
— Ég finn ekkert til núná.
É^ gekk út og hellti vatiii
í kaffikönnuna. Svo flýtti ég
mér inn í stofuna til þess að sjá
hvernig liði.
— Þú hefur munað að
kveikja á plötunni.
— Já ... já ,.. æ, nei, en
nú skal ég fara fram og gá.
Ég var kominn hálfa leiðina
fram í eldhús, þegar kallað
var á mig
— Nú verðum við að fara,
stundi Maríanna.
Andartak stóð ég sem lam-
aður. Svo þaut ég sem elding
út úr stofunni, slengdi upp bíl-
skúrshurðinni og bakkaði út.
— Svo af stað, hrópaði ég.
— Bilskúrshurðinni, sagði
Maríanna, á ekki...
— Skítt með hana.
Svo ókum við af stað. Það
getur vel verið að ég hafi gefið
í. Aldrei hef ég ekið eins hratt.
Þrisvar eða fjórum sinnum fór
ég á gulu, svo að vegfarendur
hrukku við og tvístruðust í all-
ar áttir. Ég fór á tveimur hjól*
um fyrir horn. Fyrir utan fæð-
ingardeildina hemlaði ég svo
að brast í kerrunni, þaut út
úr bílnum og reif upp aftur-
hurðina.
— Þá erum við komin, sagði
ég lafmóður. .. og fann hvernig
hárin risu á höfði mér.
Aftursætið var mannlaust.
Maríanna hafði orðið eftir til
þess að loka bh«kúrshurðinni.
WiIIy Breinholst.