Fálkinn - 29.06.1964, Side 36

sardínur og þunnar gúrkusneiS-
ar ofan á helminginn af sneið-
unum. Kryddað með salti og
pipar. Leggið hinar sneiðarnar
ofan á, smurða hliðin niður.
Látið farg á í nokkrar klst. Velt
upp úr hálfþeyttri eggjahvítu,
sem í er mikið af rifnum
osti. Brauðsneiðarnar steiktar í
smjöri á velheitri pönnu. Born-
ar fram strax með rifnum
hreðkum.
Sardínur í móti.
1— 2 dósir sardínur
2— 3 tómatar í sneiðum
3 msk. saxaður laukur
2 msk. söxuð steinselja
Salt, pipar
Rifinn ostur
Sítrónubátar
Raðið tómatsneiðunum í botn-
inn á smurðu eldföstu móti,
stráið lauk og steinselju ofan á,
raðið sardínunum þar ofan á.
Kryddað.
Miklu af rifnum osti stráð
yfir og sardínuolíunni jafnað
yfir.
Bakað við 275°, þar til ostur-
inn er fallega gulbrúnn.
Borið fram með sítrónubát-
um og hráu salati.
Á morgun ...
Framhald af bls. 31.
Þetta kvöld voru skref Alla-
ins enn hægari, hann virtist
enn þá samanfallnari og hrukk-
urnar kringum munninn enn
dýpri og skarpari. Það var
alveg hljótt inni í sjúkrastof-
unni, nema hvað frú Allain
sagði lágt og ráðþrota: — Þau
vökva ekki blómin mín, Ernest.
— Auðvitað gera þau það,
elskan mín. Þau gæta þeirra
vel.
Það var eklci nema um eitt
að gera hugsaði hún, og það
var að skipta um blóm. Ef hún
gæti sett annað þarna í stað-
inn, gæti hún kannski gabbað
frú Allain. Roðinn myndi fær-
ast aftur í kinnar hennar og
augun fá eitthvað af sínum
fyrri ljóma. — Ég sagði alltaf
að asalean mín færði gæfu með
sér, myndi hún segja. .
— Þú ert svo þögul, sagði
Kelly. Þú hefur rétt boðið mér
góðan daginn.
Ég er viðkvæmt fífl, hugsaði
hún, og nú missi ég hann.
— Mig langar til þess að
biðja þig um að gera mér
greiða, sagði hún. — Viltu vera
svo vænn og fara í blómabúð
og kaupa handa mér asaleu
með mörgum knúppum.
— Hvað — engar orkídeur?
— Hún verður að vera ljós-
rauð, hélt Lísa áfram, — og
hún má ekki vera fullútsprung-
in, því þá grunar HANA
ábyggilega eitthvað. Þegar hún
er sofnuð í kvöld, ætla ég að
reyna að skipta um blóm.
— Væri ekki ráð að segja
mér, hvað sé á seiði? spurði
Kelly rólegur.
Lísa sneri sér undan. Hún
hafði ekki kjark í sér til að
horfa framan í hann. — Það
er hún frú Allain, sagði hún og
hálsinn herptist saman, svo
hana verkjaði. Hún er með
lungnabólgu og hún kom með
þetta asnalega pottablóm með
sér- hingað á sjúkrahúsið og nú
liggur hún allan tímann og
horfir á það og grætur og segir
að . það þarfnist vatns, vegna
þess að hennar eigin varir eru
svo þurrar og sprungnar. Og
svo datt mér í hug, að ef ég
næði í aðra plöntu og hún sæi
hana braggast og ná sér, þá
myndi henni kannski batna
líka.
Allt í einu gat hún ekki
meira. Hún byrgði andlitið í
höndum sér og grét.
Viljalaus lét hún Kelly halla
sér aftur og hjálpa sér upp
í rúmið. Hún sneri sér undan
og lokaði augunum, hrædd við
að hann sæi tár hennar.
— Lísa, sagði hann blíðlega.
— Lísa, horfðu á mig.
Það var eins og hún sæi hann
í fyrsta sinn. Andlit hans Ijóm-
aði af blíðu og ást, er hann
laut yfir hana. — Ástin mín,
sagði hann, — ljúfan mín. Það
var eins og hann notaði vilj-
andi gömlu úreltu orðin, sem
Allain hafði hvíslað að æsku-
unnustu sinni.
— Ég skal útvega þér asaleu
með knúppum, sagði hann.
— Veiztu ekki, að ég vildi
glaður gefa þér allan heiminn,
ef ég gæti það? En ég hef ekld
komizt að þér fyrr — ekki
fundið þig fyrr.
Það var ég sem bjó til gler-
vegginn milli okkar, hugsaði
Lísa og ég vogaði ekki að brjót-
ast í gegnum hann.
— Kelly ...
Systir Anna kom inn.
— Heimsóknartímanum er lok-
ið.
Stebbi.' WT
hálabrýtuT
■pig á Jiessu
36 FÁLKINN