Fálkinn - 22.09.1964, Blaðsíða 29

fasi sínu — hún var líka með
lítil hvöss og skær fuglsaugu.
— Gætum við fengið svolít-
inn kaffisopa? sagði doktor
Broderick. Þetta er frú Landry.
— Já, ég veit það, sagði frú
Hale. Raddblærinn gaf greini-
lega til kynna, að henni félli
alls ekki við mig.
Þegar hún var farin, brosti
doktor Broderick til mín —
Verið ekki hræddar, sagði
hann. Frú Hale stjórnar mér
með járnhendi en hún hefur
aldrei getað blekkt mig. Ég
veit að innra með henni slær
gullhjarta! Hann benti á stól-
inn við eldinn. Setjizt niður
frú Landry. Þér eruð dálítið
fölar.
— Ég sagði: — Þér þurfið
ekki að vera með neinn leikara-
skap við mig. Ég veit, að ég er
að verða geðveik.
Hann leit snöggt til mín.
— Jæja? Og hvernig getið
þér verið svona vissar um
þetta?
— Ég heyrði það, sem mað-
urinn minn sagði í símanum.
Hann horfði á mig langa
stund án þess að segja nokkuð.
Svipurinn á andlitinu gaf ekki
til kynna, hvað hann hugsaði.
Logarnir í arninum flögruðu
til.
— Þá vitið þér einnig að
hann vill ekki, að þér talið
við mig, sagði hann að lokum.
Ég kinkaði kolli. — Ég skal
heldur ekki gera það. Það borg-
ar sig ekki. Þér verðið að fyrir-
gefa, að ég olli yður erfiðleik-
um þarna um daginn, en ég
vissi ekki, að ég var þegar búin
að heimsækja lækni — sérfræð-
ing...
— í London, geri ég ráð
fyrir? Hafið þér nokkuð á
móti því, að segja mér, hvaða
sérfræðingur þetta er?
Ég sagði afsakandi: — Það
veit ég því miður ekki. Ég —
ég man ekki eftir að hafa farið
til nokkurs læknis ...
— Nei, ekki það. Mér datt
bara í hug, að maðurinn yðar
hefði ef til vill nefnt það ...
Gætuð þér fundið nafnið?
— Ég veit það ekki. Ég gæti
ef til vill spurt Charles ... En
hvers vegna viljið þér fá að
vita það?
Hann yppti öxlum lauslega.
— Af einskærri forvitni,
sagði hann. Ég hef áhuga á
því, sem læknir, skiljið þér.
En eins og þér skiljið, þá hef-
ur þetta enga stórvægilega þýð-
ingu...
Þetta hljómaði kuldalega
fannst mér. Ég varð leið. Hann
hafðí sýnzt svo áhugasamur og
skilningsríkur áður. Ég vildi
ekki líta á hann, ég horfði á
mynd af ungum manni á arin-
hillunni. Doktor Broderick
sagði:
— Þetta er eldri bróðir
minn, Davíð. Hann féll í stríð-
inu. Hann benti á aðra ljós-
mynd. Þetta er konan hans og
tvö börn þeirra. En þau eru
auðvitað miklu eldri núna.
Strákurinn er í læknisfræði.
— Svo hann ætlar að verða
læknir eins og þér? sagði ég.
— Faðir minn og afi voru
einnig læknar, sagði hann.
Þetta liggur eiginlega í ættinni.
Valerie — stúlkan — vill líka
verða læknir, en ég er að vona
að hún breyti um skoðun, áður
en hún kemst nógu langt til
þess að gera alvöru úr því.
— Hvers vegna það? Finnst
yður ekki konur eigi að leggja
fyrir sig slík störf?
— Jú, fyrir alla muni. Það
er fjárhagshliðin, sem ég er
að hugsa um. En haldi hún
fast við ákvörðun sína um að
verða læknir, verður maður að
reyna að finna einhvers staðar
peninga til þess að geta staðið
straum af kostnaðinum. Valerie
er vel gefin...
Framhald á bls. 34.
Einangrunargler
Framleitt einungis úr úrvals
gleri. — 5 ára ábyrgð.
Pantið tímanlega.
KORKIOJAIM H.f.
Skúlagötu 57. — Sími 23200.
JálkinH {jhjyur út
(gj 6D (j[JC£3V CgJ (í) V efttf mort Valker
íf»j
JIKi
iOhi
mry
'jú.b
J
FÁLKUMN 20