Fálkinn - 22.09.1964, Blaðsíða 43

■BaraaiT-M.jmiinM"—»■ i ■ i m—————
Kvenþjóðin
Framhald af bls. 43.
100 g suðusúkkulaði
50 g kókósfeiti
Innan í:
3 dl rjómi
1Vz tsk. duftkaffi
3 tsk. flórsykur.
Súkkulaðibotn: Appelsínu-
hýðið skorið örsmátt, látið
sjóða þar til mjúkt í appel-
sínusafa sykri og koniaki.
Súkkulaðið og kókósfeiti
brædd í vatnsbaði. Appelsínu-
berkinum hrært saman við.
Sett í lausbotna mót. Geymt á
köldum stað.
Kakan lögð saman: Rjóminn
stífþeyttur, kaffi og sykri
blandað saman við. Hnetubotn-
inn klofinn, og nú er kakan
lögð saman: hnetubotn, rjómi,
marengsbotn, rjómi, hnetu-
botn, rjómi og efst er súkku-
laðibotn. Skreytt með þeyttum
rjóma, ávaxtabitum og súkku-
laðikúlum.
Hátíðarterta.
Sykurbrauðsbotn:
2 egg
IV2 dl sykur
1 msk. kartöflumjöl
IV2 dl hveiti
1 tsk. lyftiduft
3 msk. sjóðandi vatn.
Sykurbotn: Egg og sykur
þeytt létt og ljóst, öllu þurru
sáldrað saman við. Hrært í
ásamt heita vatninu.
Hellt í vel smurt, hveitisáldr-
að ferkantað mót. Kakan bökuð
við 225°, þar til hún er falleg
á litinn.
Möndlubotn:
200 g sætar möndlur
200 g flórsykur
4 eggjahvítur.
Innan í:
3—4 dl þeyttur rjómi
Ananas skorinn í bita
V2 dl ananassafi
3—4 matarlímsblöð.
Möndlubotn: Möndlurnar af-
hýddar og saxaðar smátt,
blandað saman við sáldraðan
flórsykurinn. Eggjahvíturnar
stífþeyttar, blandað varlega
saman við möndlurnar. Bakað
við meðalhita í ferköntuðu
móti.
Innan í: Rjóminn stífþeytt-
ur, ávöxtunum blandað saman
við. Matarlímið brætt, kælt
með safanum, hrært varlega
saman við. Sett í tertuna þegar
byrjað að stífna.
Kakan lögð saman: ' Sykur-
botninn klofinn. Leggið kremið
milli botnanna, möndlubotn-
inn í miðjuna. Kakan þakin að
ofan með bræddu súkkulaði,
skreytt með vínberjum.
Ei heldiuw ináninii . . .
Framhald af bls. 8.
Meg og Dicky voru nú komin
á vettvang.
— Þér eruð þá Alice Lang.
Við gátum okkur rétt til.
— Fallega gert að taka á
móti mér, sagði Alice Lang.
Andrew sendi mér skeyti og
sagði að þið munduð vera hér.
— Kallaðu mig bara Meg,
sagði systir Andrew og brosti,
við erum ekki eins formföst og
Andrew.
Hún hafði gullroðið hár, vin-
gjarnleg blá augu og freknótt
nef. — Ég tek drenginn með
mér að blaðsöluturninum
meðan þú ferð gegnum tollinn
og færð farangurinn. Svo get-
um við spjallað saman í næði.
Allt um kring heyrði Alice
fólkið tala saman á afríkan. Og
embættismaðurinn sem gaum-
æfði ferðaskilríki hennar og
bólusetningarvottorð talaði svo
bjagað að hún átti bágt með
að sannfærast um að hún væri
stödd á brezku yfirráðasvæði.
Henni fannst eilífð um liðin
síðan hún fór frá Lundúnum og
þó var það bara í gær!
Svartur burðarkarl hlóð far-
angri hennar í bíl Megs og að
hálftíma liðnum brunaði bíll-
inn yfir hásléttuna í áttina til
Pretóríu. Meg ók stóra ame-
ríska bílnum hratt og umsvifa-
laust og drengirnir hossuðust
upp og niður í aftursætinu og
létu dynja spurningarnar.
— Verið hljóðir meðan við
tölum saman, skipaði Meg.
Það var svo margt sem hún
þurfti að spyrja Alice um en
hún hliðraði sér hjá því. Sím-
tal bróður hennar fyrir tveim
dögum hafði ruglað hana í rím-
inu. Hann hafði talað frá lög-
reglustöðinni í Poinsetia, rétt
við landamæri verndarsvæðis-
ins í Velaba þar sem hann var
landstjóri.
Heyrðu mig, Meg, viltu gera
mér greiða, hafði hann sagt.
Viltu taka á móti stúlku sem
heitir Alice Lang á Jan Smuts-
flugvellinum eftir tvo daga —
flug 162, Springbook. Lofaðu
henni að gista hjá þér um nótt-
ina og fylgdu henni síðan í
Duikers-Drift-lestina í Pretoria.
— Sjálfsagt. En hver er
hún? — og hvernig þekkir þú
hana?
— Hún er ensk. Hjúkrunar-
kona. Móðir hennar dó fyrir
fám dögum. Alice hefur hjúkr-
að henni síðustu árin. Nú er
hún á leið til trúboðsstöðvar-
innar í Poinsettia.
— Fyrir nokkrum dögum?
Er hún trúboði?
— Nei, en hún á að búa hjá
trúboðanum og konu hans.
— Er hún sérleg — vinkona
þín?
—• Mjög náin. En það er bara
okkar á milli, Meg. Ef okkur
lízt þannig á, þá má vera að
við giftum okkur.
— Ef ykkur lízt þannig á!
En ef hún er mjög náin vin-
kona, þá .. .
— Ég veit það hljómar
furðulega. Spurðu hana þegar
þið hittist. Hún getur betur
talað við þig en ég í símann.
Alice sat hljóð og horfði á
endalausar þurrar slétturnar til
allra átta, á heiðríkan himininn
og sólina við sjóndeildarhring.
— En bjart og fagurt, sagði
hún.
— Við þráum vorrigningarn-
ar, sagði Meg, gróðurinn hefur
skrælnað. Þekkir þú Suður-
Afríku?
— Nei, en mig hefur dreymt
um hana um árabil — næstum
allt mitt líf. Ég hef lesið gífur-
lega mikið og þráð að komast
hingað. Mér finnst næstum
óskiljanlegt að vera komin
hingað.
— Ég geri ráð fyrir þú þekk-
ir Andrew frá því hann lá í
Oxford fyrir stríð. Nei annars,
þá hlýturðu að hafa verið of
ung.
— Ég hef aldrei hitt hann,
svaraði Alice. Hefur hann ekki
skýrt málið?
Þegar Meg hristi höfuðið,
hélt hún áfram:
— Hann skrifaði grein um
Velaba fyrir tveim árum. Ég
las hana og varð hugfangin. Ég
skrifaði honum og sagði honum
hversu hrifin ég var. Ég held
að vinna hans á þessu villta
landsvæði sé aðdáunarverð.
Það stríkkaði andartak á
andlitsdráttum Megs. En hún
sagði ekki neitt.
— Haltu áfram að segja frá,
sagði hún loks. Andrew hefur
þá svarað bréfi þínu?
— Já, það gerði hann og
þannig upphófust bréfavið-
skipti okkar. Hann skrifar dá-
samleg bréf. Bæði vorum við
einmana á okkar hátt og fannst
fróun í bréfaskriftunum. og
smám saman kynntumst við
skapferli hvors annars og átt-
um margt sameiginlegt. Hann
vildi vita hverju fram yndi í
Lundúnum, hann kallaði Lund-
úni hjarta sameiningarinnar. Á
sama hátt var ég áfjáð að
fylgjast með öllu í Velaba. Það
var sennilega lífsflótti af minni
hálfu .. . bréf hans léttu mér
tilveruna, ég bjó við ömurleg-
ar kringumstæður.
Framhald i næsta blaði.
Kvikmyndir
Framh aí bls. 27.
Fyrst vann hann í heimalandi
sínu en um 1940 flutti hann til
Bandaríkjanna þar sem hann
hefur unnið síðan. Hann er
tvímælalaust einn fremsti kvik-
myndaleikst j óri vorra tíma.
Myndir hans eru vel unnar og
skemmtilega gerðar. Þær eru
spennandi með afbrigðum og
venjulega stendur í auglýsing-
unum að taugaveikluðu fólki
sé ráðið frá að sjá þær. Síðasta
myndin sem hann hefur gert
heitir Marnie. Hann hefur unn-
ið alls að um 60 kvikmyndum
en auk þess gert nokkrar sjón-
varpskvikmyndir.
Það mun óþarfi að rekja efni
þessarar myndar, svo mjög sem
um hana hefur verið rætt. Auk
þess hefur sagan sem þessi
mynd er byggð á komið í Vik-
unni og mun því mörgum
kunn. Sagan er eftir frönsku
skáldkonuna Dauphne du Maur
ier. Hitchcock hefur áður unnið
kvikmynd eftir sögu þeirrar
skáldkonu því 1940 gerði hann
mynd eftir sögu hennar
Rebekku. Sú bók hefur komið
út í íslenzkri þýðingu.
Aðalhlutverkin í þessari
mynd eru leikin af „Tippi“
Hedern, Rod Taylor, Jessica
Tandy og Suzanne Pelshette.
Nathalie „Tippi“ Hedern
hefur ekki leikið í kvikmynd-
um áður en Hitchcock er nokk-
uð fyrir það gefinn að skapa
stjörnur úr óþekktu fólki.
Hedern hefur hlotið ágæta
dóma fyrir leik sinn í myndinni
og Hitchcock lét hana leika í
næstu mynd sinni Marnie þar
sem hún leikur á móti Sean
Connery en hann leikur sem
kunnugt er James Bond. Rod
Taylor kom fyrir um tíu árum
síðan til Hollywood frá Ástra-
líu þar sem hann var þekktur
leikari. Hann hefur verið held-
ur vaxandi leikari þar vestra
og er nú kominn í raðir vin-
sælustu leikara þar í borg.
Jessica Tandy hefur ekki leik-
ið í mörgum kvikmyndum til
þessa en hún hefur verið
þekkt sviðsleikkona og hefur
meðal annars leikið í nokkrum
leikritum Tennesee Williams.
Kvikmyndahandritið að þess-
ari mynd er skrifað af Evan
Hunter. Hann er mikilvirkur
rithöfundur og hefur skrifað
nokkrar skáldsögur sem hafa
verið kvikmyndaðar, eins og
t. d. Strangers When We Meet
sem sýnd var í Stjörnubíó fyrir
um ári síðan.