Draupnir - 01.05.1907, Blaðsíða 27
DBAUPNIK.
703
og lleygðu sér þess á railli niður í grasið til
að varpa mæðinni.
Laga-Auðunn, svo nefndur, móðurbróðir
biskupsbarnanna, þá aðkomandi, liafði slegist
i hópinn sér til gamans, en er yngra fólkið
tók að lcika sér settist hann réttum beinum
niður í grasið o'g fór að lesa i bólc og rita
eitthvað upp úr henni.
Þórunn sveif í kring um hann eins og
léttfætt hind öll skínandi af skarti, hálsmen-
um, festum, ermahnöppum og með stórt silfur-
sprotabelti yfir um mittið, með hárið hang-
andi í lausum lokkum niður um hálsinn og
herðarnar. Hún gerði sér dælt við frænda
sinn, þreif í axlirnar á honum og bað hann
að skreiðast á fætur og taka þátt í leiknum,
kvað engri elli skyldi vært að því sinni. Auð-
unn leit upp og sagði:
»Þú líkist nærri því skjaldmær fornald-
arinnar, liugsa eg, Tóta mín! er þú skýtur
svona biturlega bláu augunum á ungu svein-
ana. — Eg er kominn af unglingsárunum, en
samt lasta eg ekki leiki ykkar, en betur hugn-
ast mér að sjá þig þannig i meyjahóp en
sveina. —«
»Þú nefndir mig skjaldmær, frændi og
getur því naumast vænt eftir, að sjá mig í
meyjahóp. Auktu gleði vora á einhvern hátt,
því þér verður sjaldan ráðafátt, frændi!« Og