Draupnir - 01.05.1907, Blaðsíða 33
BBATJPHIR.
709
part lék sér í þykkum bólstrum eða dreifði
úr sér og varð að hálf gegnsærri ljósþoku —
þetta voru norðurljósin, sem iðuðu aftur og
fram og voru fyrri en varði búin að færa sig
lil á 3rztu takmörk sjóndeildarhringsins og
taka á sig ýmsa mynd og lögun, en yzlu tak-
mörk þess er sást af jörðunni hjúpaði sig í
svörtu myrkri, eða því sem næst.
wÞetta er einkennilega hátíðleg sjón —,«
niælti ungur, föngulegur maður fyrir munni
sér, er stóð upp við kirkjugarðinn á Hólum
og horfði ýmist upp í loflið og fylgdi ferð
norðurljósanna eða þá niður á staðinn og fram
á veginn, svo langt sem augað ej'gði, en það
var harla skamt með því myrkt var orðið.
»Já, það er dýrðleg bending lil okkar mann-
anna, frá vorum lil vonandi inístöðum — Þor-
steinn minn!« sagði einhver á latínu.
Þetta var Ólafur prestur Hjallason, sem
þá var orðinn kirkjuprestur á Hólum, erhon-
um tókst ekki lnískapurinn á Breiðabóistað í
Vesturliópi. Þorsteini hnykkti við, er hann
Vissi engra von.
»Eigið þér,« spurði liann, »að gefa brúð-
hjónin samah á morgun?«
»Þú ert þá ekki í jafn andlegum húgleið-
ingum og eg hugsaði, Þorsteinn. — Ja, eg
veit það ekki, biskupinn kveður á um það á
morgun, því úr nógum er að velja. En í
46