Draupnir - 01.05.1907, Blaðsíða 35
DKAUPNIK.
711
biskupinn í allar áttir nú um tima, og ef eg
hefði fylgt ferðaáætluninni hefði eg ekki komið
heim fyrri en eftir viku, en nú kom eg í kvöld.cc
»Það er nú svo, góðurinn minn, áslæður
liggja til alls,« sagði prestur; reikaði lengra
upp með liirkjugarðinum, settist á trébút, hrá
upp skriðljósi og tók að lesa í bólc, er hann
dró upp úr barmi sínum.
Þorsteinn Guðmundsson stóð enn þá í
sömu sporum og af útliti hans að dæma, veitti
hann hvorki himni né liauðri athygli, þó liann
sýndist virða livorutveggja nákvæmlega fyrir
sér, hugur hans var allur heima á staðnum
hjá vissri konu, sem liann þorði ekki að nálg-
ast líkamlega, en hann nöldraði sífelt fyrir
munni sér: »Mun Þórunn nú hafa gleymt
mér?«
»Hún hver?« spurði einhver, sem kom
raulandi neðan frá staðnum og var í eigin
hugleiðingum, vatt sér við og sagði:
»Ert þú þarna, Þorsteinn minn Guðmunds-
son? Já, Þórunn hefir gleymt þér gersamlega
■— hún var rétt núna að velja skarlklæði þau,
sem hún ætlar sér að bera á morgun — yfir-
máta hamingjusöm, og um kringd af konum
og meyjum, sem silja brúðkaup hennar.«
»Nafni Gunnasson er þetta þín raust?«
»Jú, jú!«
»Jæja, fyrst svo er, þá láttu mig njóta
46*