Draupnir - 01.05.1907, Blaðsíða 79
DBAUPNIR.
755
Þórunni dóltur sína tók hailn aftur heim
að Hólum með allan fjárhlut hennar — all fé
Rafns, því barnið þeirra hafði lifað föður sinn,
þó margir yrðu síðar til að efa það af öfund
og óvild, sem Jón bisluip fékk sinn skerf af.
En það var almannarómur, að Þórunn yndi
illa ekkjustandinu og ræddu menn margt um
þau Þorstein Guðmundsson fornunnusta henn-
ar, sem enn þá dvaldi í þjónustu biskups.
Biskup gaf sig fátt að slíku hjali, en
lagði alla stund á að húa son sinn, Ara, liið
kostulegasta lil þingreiðar með meðmælingar-
skjal sitt til lögréttunnar og fleiri vina sinna
syðra, Ara til stuðnings, en kvaðst sjálfur hafa
svo mörgu að sinna heima, að liann gæti ekki
i'iðið til þingsins, að því sinni.
»Ertu nú alhúinn til þingreiðarinnar, Ari
frændi,« spurði biskup son sinn, er hann vatt
sér inn í stofuna til hans, meðan biskup sat
að tafli við Sigurð son sinn og lék mönnum
sinum fram á borðið eins og í hugsunarleysi,
Því hann átti við sér Iakari tafhnann, og hafði
í raun og veru um allt annað að hugsa, en
Eann eyrði betur við að hafa eitthvað með
upndum er hann liugsaði.
»Nei,« kvað Ari, »eg hef um alt annað
að liugsa.«
»Um hvað?« spurði biskup og setti upp
stór augu.