Draupnir - 01.05.1907, Blaðsíða 151
DEAOTNIB,
827
konungsins höfðu vai'pað þeini í fangelsi og
leitað á þeim eftir bréfum og skírteinum,
sem þeir lxugðu þá hafa til ei’kibiskupsins;
eða, það mun í'éttara, að þeir liaíi haldið,
að þeir Gissur, ættu að bera eins konar um-
burðarbréf milli kathólsku biskupanna og
erkihiskups, til þess nxeð því, að stofna íxýlt
samsæri á rnóti konungi. En þar sem þeir
fundu ekkert tortryggilegl á þeirn var þeiixi
aflur slept lausum. Gissur gat einhvern veginn
fólgið það, sem honum var falið á hendur,
og afhent það erkibiskupi. Við þessa sigur-
för Gissurar hvarf að raiklu leyti grunsemin
xxr hi'jósti biskups, svo nxi trxiði hann honum
xxokkurn veginn vel, og var haixn eftir þessa
för ýmist heima í Skálholti nxeð Ögmundi
biskupi, eða þá á Þykkvabæjarklaustri lijá
Sigurði álxóta, og jafix velkomiixn í háðunx
stöðuixuxxx.
Einhverju sinni um veturimx er Gissxxr
"var í Skálholti, töluðu þeir biskup margt um
i'íkja-ástandið á Norðurlöndum um það senx
skeð var og var að ske. Biskup liallmælti
xxxjög ræðismanninum, Viixcentiusi, fyrir undír-
hyggju lxans við erkibiskup Ólaf, er haixix
svo að segja í-ægði haixn samaix við konung-
xnn, og fór um það mörgum hörðunx orðum
■ kvað hann fals og undirhyggju vera eiix-
kenni djöfulsins og hans ára.