Iðnneminn - 01.09.1967, Blaðsíða 5

HELGI GUÐMUNDSSON
XOKKUR ORÐ TIL
ÞINGFULLTRÚA
Á þessu hausti heldur Iðnnemasambandið sitt 25. þing. Af
því tilefni hefur verið sérstaklega til þessa blaðs vandað eins
og sjá má af ýmsu, bæðí útliti, frágangi og efni. Hér eru nú
tekin fyrir margvísleg mál sem ekki hafa sézt á síðum Iðnnem-
ans fyrr og er það vel að mínu viti. Gallinn er bara sá að ekki
heyrast hér nægilega margar raddir úr röðum iðnnema frekar
en fyrri daginn. Reynsla undangenginna ára hefur sýnt að út-
gáfa blaðsins hefur ævinlega lent á örfáum mönnum, oftast
einum til tveimur. Á síðasta þingi var Sigurður Magnússon
kjörinn til að annast útgáfu þessa blaðs Að auki skyldu félögin
tilnefna einn mann hvert úr sínum hópi til að vera honum til
aðstoðar við útgáfuna. Félögin hafa víst flest tilnefnt þennan
mann. En mér skilst, að ekki hafi tekizt að fá efni frá þeim öll-
um í blaðið þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir Sigurðar. Vægast sagt
er þetta afleit frammistaða svo að ekki sé meira sagt. Af þessum
slóðaskap leiðir einkum tvennt: í fyrsta lagi það, að útgáfan
færist nær öll á einn aðila og í annan stað er þess varla að vænta
að blaðið geti orðið jafn fjölbreytt að efni. Þegar einum manni
er ætlað það hlutverk að annast útgáfuna að mestu leyti einum.
í þetta sinn hefur þetta þó tekizt miklu betur en búast má
við. Ég vil segja að blaðið sé fjölbreytt að efni og það sem meira
er, það er til þess vandað. Hér er að finna greinar þýddar og
frumsamdar um ýmisleg efni. Greinar um dægurmál, sem efst
eru á baugi hér heima og varða hreyfinguna og fólk almennt
mjög mikils. Þá eru það viðtölin sem alltaf er nauðsynlegt að
hafa.
Síðast en ekki sízt skal nefna greinarnar um alþjóðamál, mál
sem efst eru á baugi í heiminum í dag og varða allt mannkyn.
Styrjöldin í Vietnam eða Grikklandsmálið, svo eitthvað sé nefnt,
eru ekki einhverjir atburðir úti í heimi, sem okkur eru óviðkom-
andi, þó við búum þar víðsfjarri.
Slíkar deilur geta hvenær sem er orðið að þvílíku ófriðarbáli
að ekki verði stöðvað fyrr en um seinan. Eyðileggingarmáttur
þeirra vopna, sem stórveldin ráða yfir er svo gífurlegur að smá-
þjóðunum ber skylda til að gera allt sem í þeirra valdi stendur
til að koma í veg fyrir að þeim verði beitt. Þetta þýðir ekki að
þær eigi að liggja hundflatar í auðmýkt fyrir þessum þjóðum,
þvert á móti, smáþjóðirnar eiga að taka einarðlega afstöðu til
málanna og láta skoðanir sínar óhikað í ljós. Og þær eiga að gera
meira. Þær eiga að beita sér á alþjóðavettvangi til að koma mál-
um fram. En til þess að slíkt megi verða þurfa félög og ein-
staklingar í hverju landi að láta að sér kveða.
Á Norðurlöndunum hefur þetta sjónarmið verið ríkjandi und-
anfarin ár og hafa frændur vorir látið mjög að sér kveða í al-
þjóðamálum. Margvísleg félög hafa gert samþykktir í hinum
ýmsu málum t.d. um Viet-Nam.
Á þingi Faglig Ungdom í Kaupmannahöfn (Iðnnemasam-
bandsins þar) í fyrra var lögð fram ályktun um fordæmingu á
stefnu Bandaríkjanna í Viet-Nam. Tillagan var samþykkt með
148 atkv. gegn 2.
Á þingi INSÍ í fyrra haust var borin upp tillaga um sama
efni án þess þó að Bandaríkin væru fordæmd. Það olli mér
djúpri hryggð að þessari tillögu var vísað frá á þeirri forsendu
að málið væri okkur óviðkomandi, og gafst ekki einu sinni færi
á að ræða tillöguna, þrátt fyrir að 18 þingfulltrúar hefðu und-
irritað hana. Ég hefði sætt mig fullkomlega við að bíða lægri
hlut í atkvæðagreiðslu ef málið hefði verið rætt frá hinum
ýmsu hliðum áður. Það hefði verið drengileg málsmeðferð.
Gestur þingsins, Kjeld Andersen formaður Faglig Ungdom í
Kaupmannahöfn var undrandi á slíkri meðferð og gat þess í
blaðaviðtölum hér. Það þótti mér ekki góð landkynning.
Við göngum nú til þings, þess 25. sem samtökin hafa háð.
Á því þingi skulum við ekki láta það henda okkur að beita
slíkum baráttuaðferðum, sem ég gat um að framan, ef upp
koma mál sem við ekki erum á einu máli um. Við skulum heldur
ræða máli, vega og meta rök með og á móti og sætta okkur við
niðurstöður sem meirihlutinn kemst að.
Hittumst heilir á 25. þinginu og skiljum í bróðerni.
I Ð N N E M I N N
5