Iðnneminn - 01.09.1967, Blaðsíða 22

VIÐTÖL VIÐ NOKKRA
IÐNAEMA A AKISANESI
Texti: Bogfinnur
Myndir: Guðmundur Garðarsson
Við tökum okkur til eitt kvöldið í austan rigningarsudda og
göngum heim til formanns Iðnnemafélags Akraness, Indriða
Valdimarssonar prentnema, og biðjum hann að svara fyrir okkur
nokkrum spurningum sem hann og gerði góðfúslega. Okkur er
boðið til stofu og við fáum okkur sæti við einn gluggann. Og
til þess að gleyma rigningunni er buldi á rúðunum, komum við
með fyrstu spurninguna.
Hvað eru margir félagar í iðnnemafélaginu á Akranesi?
í félaginu hjá okkur eru skráðir 47 nemar, en ég býst við að
þeir séu eitthvað fleiri.
Hver er fjölmennasta iðngreinin hjá ykkur?
Vélvirkjar er langfjölmennasta iðngreinin, en trésmiðir sækja
drjúgum á.
Þú stundaðir nám í iðnskólanum í Reykjavík síðastliðinn
vetur. Er mikill munur á að stunda nám þar, eða hér á Akranesi?
Ég get ekki neitað því, að ég varð fyrir miklum vonbrigðum
með bóklegu kennsluna. Hér á Akranesi er maður vanur mikl-
um aga, og ég tel kennsluna hér heima mun betri. Því að ég tel
tvímælalaust, að með betri aga náist betri kennsla og betri árang-
ur hjá öllum.
Hvernig er félagslífinu háttað hjá ykkur yfir veturinn?
Því miður verð ég að segja, að félagslíf hjá okkur er ekki
mikið. í vetur komum við á fót spilakvöldum fyrir iðnnema.
Þessi tilraun tókst mjög vel og er tvímælalaust spor í rétta átt.
Nú, svo höldum við árshátíð einu sinni á ári, og er það yfirleitt
á þorranum. Meira hefur ekki verið gert fyrir utan einn dans-
leik er félagið hélt á öndverðum vetri, sem getur þó ekki flokk-
azt undir félagsstarfsemi, þar eð hann var eingöngu haldinn í
fjáröflunarskyni fyrir félagið.
Hvernig eru framtíðarhorfur með iðnrekstur á Akranesi?
Ég tel framtíðarhorfur til iðnrekstrar mjög góðar. Þetta er
ört vaxandi bær, og því hljóta iðnfyrirtæki að verða að starfa,
auk þess sem þau eflast og ný taka til starfa.
Finnst þér formannaráðstefnur I.N.S.Í. ná tilætluðum árangri?
lndriSi Valdimarsson
Formannaráðstefnur eru mjög gagnlegar og nauðsynlegar, og
mér finnst að þær ættu eigi að vera færri en tvær á ári hverju.
Með hverri formannaráðstefnu sem setin er, skapast meiri kynni
meðal iðnnemafélaganna, og að því leiðir að léttara verður um
í baráttunni um hagsmunamál okkar iðnnema.
Telur þú, að iðnnemar kynni sér starfsemi iðnnemafélaganna
nóg, til þess að geta talizt virkir þátttakendur í baráttunni um
hagsmuni sína?
Nei, alls ekki. Það má furðulegt teljast, hve lítinn áhuga iðn-
nemar virðast hafa á þeirri hagsmunabaráttu er alltaf stendur
yfir. Þó á þetta sínar orsakir eins og allt annað er miður fer.
En það eru yfirborganirnar, sem eru á flestum vinnustöðum,
og iðnnemar eru eins og annað fólk, þeir láta reka á reiðanum
í þessum efnum meðan vel gengur. En ef samdrátturinn í at-
vinnulífinu heldur áfram að vaxa, hvað þá? Um það ættu menn
að hugsa áður en það er um seinan. Án árvekni, enginn árangur.
Hvað vilt þú svo segja að lokum um málefni iðnnema yfir-
leitt?
Ég vil hvetja iðnnema til þess að starfa og fylgjast betur með
sínum málefnum, og hafa það hugfast, að þó við lifum á góð-
um tímum getur brugðið til hins verra, og þá er um seinan að
snúa við.
Hér birtum við viðtöl við nokkra iðnnema á Akranesi. Við
ætlum að leggja fyrir þá alla sömu spurningarnar og skulum
við sjá hvað þeir hafa til málanna að leggja.
Fyrstur á vegi okkar er maður að nafni Gísli Einarsson. Gísli
er að læra vélvirkjun hjá Sementsverksmiðju ríkisins.
Þá langar okkur fyrst til að spyrja þig Gísli. Hvert er álit
þitt á kjörum og aðbúnaði iðnnema í dag?
Prósentukjör iðnnema eru allt of lág, til þess að hægt sé að
lifa af þeim með fjölskyldu. En hitt vita allir, að iðnnemar í dag
eru allflestir töluvert yfirborgaðir, og það gerir okkur kleift
að fleyta okkur og fjölskyldu okkar.
22
I Ð N N E M I N N